Alle inzendingen over OR angst OR hoop

Het wordt duidelijk voor jezelf Je probeert het te accepteren Je wilt het vertellen De hoop dat je gehoord wordt De hoop dat de mensen waar je om geeft je accepteren Ze je accepteren zoals je bent!…

die we uit angst steeds sluiten omdat daarbuiten alles anders is waar ogen niet meer kijken omdat ze zien en dus begrijpen waar geloven zeker weten is en hopen dus verkrijgen waar liefde alles is wat handen kunnen geven voorbij de deur die we uit angst steeds sneller sluiten…

Ik hoop op Hem roep op tot de strijd beef van angst gord je wapens aan het verbond zal nergens toe leiden wees niet bang voor wat angst aanjaagt de Rots waarover ontzag struikelt Hij houdt zich verborgen Die op Sion woont vraag de doden om raad voor de levenden nacht overal…

een eeuwenoud verhaal in moderne jas gezongen boodschapt ons hoop want door alle tijden heen is dat wat ons verontrust ons altijd samenbrengend het simpele van het weten dat de angst gedeeld mag zoals de hoop en de liefde dat weten en voelen mogen deed mij traantjes pinken van ontroerend dat geluk…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

En waar doe je het allemaal voor Shakespeare had het al vroeg door Ik maak ook lawaai en schrijf dus ik hoop, dat ik nog even blijf…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

In de diepte gevallen door angst en twijfel op golven van gevoel zweven in het schemer. Waar je dan tussen verlangen en vechten in het donker blijft hopen dat licht je zal omarmen.…

voorbij de deur die we uit angst steeds sluiten omdat daarbuiten alles anders is waar ogen niet meer kijken omdat ze zien en dus begrijpen waar geloven zeker weten is en hopen dus verkrijgen waar liefde alles is wat handen kunnen geven verweven met het leven voorbij de deur die we uit angst steeds sluiten…

Ontwaken in de nacht - de kalmte van dit ogenblik verbreidt zich achterwaarts maar is ook vol belofte: een kachel die nog niet ontplofte. ------------------------------------ uit: 'Zeemeeuw in boomvork', 1994.…

handen geboeid op mijn rug met in het touw een knoop ik kan nu niet meer terug wat mij rest is enkel hoop ik fietste door de stad het was al ´s avonds laat het onverlichte pad me niet bewust van kwaad opeens heb jij getrokken heel hard aan mijn tas ben vreselijk geschrokken wist niet wie jij dan was je bleek een onbekende ik slaakte…

Wachter in afwachting van vragen vragen over straks een straks in het verschiet of niet het voelt nu dat alles wat je bent afhangt van het moment wanneer de uitkomst het antwoord zal zijn van nooit meer in afwachting mogen zijn omdat het nu de tijd van straks gestopt heeft.…

Ik zal nooit ophouden in U te geloven maar waar komt toch die angst vandaan. Eeuwige, ik bid U help me toch van dit schijnproces af te komen want U alleen vertrouw ik nog nu brandende tranen treurend stromen.…

Een vernietigende storm en stukjes gebroken hoop vervagen in de wind Scherven gevoel onzekerheid de chaos verblindt Maar de warmte van ontferming lijmt de stukjes aan elkaar uitzonderlijke inzet maakt die storm bestuurbaar…

alle woorden fluistert de wind zijn al eens gezegd alle zinnen zijn al eens uitgesproken ze luistert met een glimlach in haar ogen haar hart schrijft de melodie van angst en hoop en vertrouwen strijkt even met haar hand door haar verwarde krullen pakt dan een pen schrijft haar zinnen op papier wil ze aan jou toevertrouwen…

alle woorden fluistert de wind zijn al eens gezegd alle zinnen zijn al eens uitgesproken ze luistert met een glimlach in haar ogen haar hart schrijft de melodie van angst en hoop en vertrouwen strijkt even met haar hand door haar verwarde krullen pakt dan een pen schrijft haar zinnen op papier wil ze aan jou toevertrouwen…

‘s Avonds laat loopt hij in zijn wijk, Eengezinswoningen zonder tuin. Krom en langzaam slentert hij voort, Langzamer indien gordijnen geopend, En geen lantaarnpaal die stoort. Wat Zijn hart sneller doet kloppen, Bij verlichte kamers met een scène, Van meisjes die het warm hebben, Die misschien hun kleding uit gaan trekken, En geen thermostaat…

Stel mij voor steeds meer vragen, voor de dagen zonder inzicht die steeds meer in hoop vervagen punt waarop ik aandacht richt. Slechts zoeken blijft mij beschoren vanuit onbestemd doelloos heil in godverlatenheid verloren stort ik in afgrond zonder peil.…

Ook angst kan de geest niet geven. Angst is alleen maar bewijs. Bewijs van onbegrepen leven.…

Hier drupt alleen hoop en vang ik fonkeling, welke ik plant in ogen, die hun flikkering verloren.…

Gedachten dwalen af Je ziet het aan haar ogen De dromen zijn voorbij Nu angst zich heeft bewogen Liefde is aanwezig Hoop dwaalt in haar hart De wereld is gekleurd Maar haar ziel is zwart…

Naakt zijn en sex hebben dat is gemakkelijk Iemand in je ziel toelaten in alle kwetsbaarheid je hoop, angst, vrees, verlangen eenzaamheid tonen aan elkaar dát is pas écht naakt zijn.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Zag je het niet Wilde je het niet zien Wanneer overheerst de angst de schaamte of beter , het geluk Het lijkt die kant op te lopen maar of je het lopen voelt Ik hoop dat ik dat nu wel doe…

Mag ik bij je blijven, jij, die mijn ziel kent, mijn angsten. Het verlangen je dicht bij me te voelen. Je handen, die één worden met mijn lichaam alsof de wind ons bij elkaar bracht, de hoop dat dit voor altijd mag blijven.…

het begin het diffuse mistige begin is het mooist er is hoop opwinding en angst alles ja alles is mogelijk en dan het broze verloop van het feest het verteerde vuur dat als as de luwte buiten het blikveld vindt…

De angst houdt ons in de greep, stevig en niet te zuinig, leer leven met het feit, dat we constant over de schouder moeten kijken! Want ZIJ, weten niet van wijken! Dus blijf alert, is de boodschap!…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

Angst en hoop, wisselend in mijn hoofd, hoe vaak heb ik al niet, in wat niet was..geloofd. Hoop, terwijl je weet, dat het tij opeens kan keren, kans op een teleurstelling, waarvan je dan moet leren. Geloof in kansen, grijp ze als ze worden gegeven, zonder het nemen van risico’s, leef je zonder te leven.…