Alle inzendingen over OR eenzaamheid OR verwijten

De pot verwijt de ketel dat ie zwart ziet. Maar de ketel, die boeit dat in 't geheel niet. Het zal hem worst wezen of anderszins dat verwijten niet wit maar zwart is!…

Verwijten terecht onrechtvaardig, eisen onrechtvaardig terecht. Waar was je? Wie ben je? vragen zoveel. Aan mij, ik aan jou, aan elkaar. Vragen, vragen, enkel die vragen. Antwoorden zo veel als vertrouwen, niet veel... Het huis is eenzaam verlaten, over mijn trillende wang loopt een traan.…

voor mijn verwijten…

In het geheel was het passend De weerspiegeling in de plas Het zilte nat van jouw tranen De paraplu boven de natte jas Maar mijn waarnemen stokte Hoorde verbijsterend jouw relaas Ik, ik had het moeten voorkomen Die reeds lange relatie met je baas Ik had jou niet zo vrij moeten laten Altijd ja, goed, geen tegen gehoord Heb nooit eens…

een muur van verwijten scheidt luttele centimeters tot een metersdiepe kloof waarlangs de harde ruggen onbeweegbaar liggen want wie draait zich om en doet de eerste stap door simpelweg te zeggen: sorry ik zat fout en nu liggen ze te staren elk naar hun eigen kant de afstand onoverbrugbaar vooralsnog…

Ze ruikt naar vanille met wat zilt hij fluistert gedichten in haar oor met plannen voor straks en nu om haar volledig te verwennen maar zij wil alleen maar praten over de voltooid verleden tijd hoeveel keer wil ze sorry horen voordat ze echt vergeven kan ze graaft een brede slotgracht hij weet zo langzamerhand niet of die nog te overbruggen…

Mijn man is me niet... trouw, ons laatste kind gelijkt zeker niet op hem!…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

Ze doen het zélf…Ik kan er niet meer tegen! Ik hoor 't gepruttel van het Motorblok en ieder noemt de ander zondebok Bewogen ego’s die maar niet bewegen Ik roep, gekleed in stemmig hermelijn: 'Kom schielijk langs, ik woon op Drakensteyn'…

(voor Chirley Barker) Het is altijd weer die vervloekte eenzaamheid, die mensen tot zelfdoding drijft. Je kuchte tot bloedens aantoe door de koolmonoxide, die je in je auto liet gaan, als een groot verwijt tegen het wrede leven dat je niet echt luchtte.…

Zeggen, dat je eenzaam bent is een verwijt aan de ander Eerst van jezelf leren houden We gaan nu de diepte in Jij wordt geregeerd door algoritmen en angst Nu afstand nemen om naar jezelf te kijken Bij deze een levensveranderend inzichtje Mijn hersenen hebben je geparkeerd bij de?…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

maar het blijft een alibi ze kunnen je namelijk niets verwijten…

Mensen verwijten me mijn gewone gezicht: 'Je moet rust nemen!'…

Hoe zou ik je dan ook maar iets kunnen verwijten…

In eigen stilte en eenzaamheid nam ik me voor hield ik het bord goed voor me uit, waarop dan wel stond: "de diepgang der dingen". Ik moest hier enig graafwerk voor verrichten. Het zou me van mijn strijd verlichten. Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg.…

Het is doodstil doch de kalme golfslag van het bloed voel ik als mentale kracht door mijn aderen stromen de tijd gaf me de ruimte daar aan te bouwen misschien bovenmenselijk om te dragen maar toch het kan je innerlijk sterk maken hoewel de botten kraken het juiste woord vond bij de bron waaruit ik kracht ging putten nu in mij latere…

Ik doe de deur open en ga naar binnen Jij bent er alles gesloten Dat voelt zo eenzaam…

Mijn moeder houdt Van mij Ik weet Dat ze dat doet Ze zegt het niet Met woorden Ze weet niet Hoe dat moet Geboren in een tijd Waar diepgang Niet bestaat Gevoel wordt weggestopt Alsof het Niet bestaat Hoe kan je Iets verwijten Wat niet Verwijtbaar is Emotioneel gesloten In haar jeugdgevangenis En toch Op haar manier Doet ze haar…

trots op wat je er ook van denkt dus doe maar, verwijt me dat ik van mezelf houd…

Naakt, zag zij zichzelf daar staan het meisje..vol met eenzaamheid…

En ach ja ik ben vaak mijzelf niet want weet je ik ben mezelf kwijt Ik zei: Ween jij maar lieve meid als je leed voelt troost ik jou toch Van mij hoor je nooit een verwijt als geen er is, ben ik er altijd nog…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Waarom verwijt ge mij de paden te verlaten die, van hun eigen blik verlicht, de mensen gaan, De zee die klotst om haar zelf- en, zonder baak of bate, weet in haar slappe kom haar eindloosheid te slaan. Ik heb geen doel, mijn God, dan van uw wil geboden. De zee slaat aan de maan de maat van alle tijd.…

Gij noemt een Bultenaar gebrekkig, zonder reden: Bedenkt eens wat gij doet; Weegt zijn en weegt uw leden; Een bult is geen gebrek, het is een overvloed.…

Nu, je lippen onbewogen En je ogen wit en wijd Zo zie ik de stormvloed dalen Buig mijn hoofd en toon mijn spijt Laat mij met de zonde varen Of verdrinken in de stad Maar geef mij nu geen bezwaren Die je vroeger ook niet had…