Alle inzendingen over OR gemis

Onze liefde was verboden en te ingewikkeld om voort te kunnen blijven bestaan Ik heb van je mogen genieten met je gelachen en gehuild je zorgen gedeeld, jouw leven geleefd gestolen uurtjes, intieme momenten de hoogste bergen beklommen Je handen heb ik gevoeld speurend over mijn lichaam je verlangen gedeeld en plannen gemaakt niet wetende…

Ik kan zo toch niet verder Het gemis is veel te zwaar Hoe moet ik nu toch leven Vertelde jij mij dat maar Maar alles wat er nog is Is niets meer dan zwijgen Een afstand vreselijk groot Niet dichterbij te krijgen Wat moet ik nu zonder jou Heb er van alles aan gedaan Maar niets geeft nog mij rust Nu jij van mij bent weggegaan…..…

Toen ik hem daaglijks sprak en zag – Dat vriendlijk oog, die milde lach – Beminden wij elkander; Toch hield ik, zo verbeeldde ik mij, Iets meer van menig ander; Van jonger vrienden, dwaas en vrij, Vol opgewonden jong gevoel, Want hij was kalm en scheen wel koel... Maar nu de vriend mij is ontvallen, Nu voel ik ’t aan mijn lange smart…

Steeds als ik je zie ben ik verlegen en verdoofd. Als ik alleen ben, spook enkel jij nog door mijn hoofd. Ik denk aan je op elk moment van de dag. Ik droom van je elke seconde van de nacht. Liefste, ik hou van je met heel mijn hart.…

Jouw armen om mij heen, je stem in mijn oren, Je gefluister blijft in mijn hoofd, ik wou dat je mijn hart kon horen. het zegt dat dit altijd zo wil blijven, wij samen liggend aan de zee, tussen al dat zand. Maar dit is gewoon een illusie, gedwongen van jou, aan mij, om dit te schrijven, denkend aan al dat zand.…

Gemis zonk als een nacht in mij. Verlangen gaat de hoop voorbij. Wat stelde het voor? Ach, veel bellen en praten, een lach en met veel schroom een kuise kus. Gemakkelijk te verwerken dus? Gemis zinkt als een nacht in mij. Verlangen gaat de hoop voorbij.…

maar uit elkaar zijn we toch Ik mis je nog elke dag Je lieve gezicht en mooie lach Ik vind het vreselijk om zonder jou verder te moeten waarom moet ik toch zo vreselijk boeten voor iets wat eigenlijk heel mooi had moeten zijn doet nu mijn hart alleen maar pijn Jij hebt het over een klik die er niet is Wat is dan datgene wat je zoekt, het gemis…

Ik zag hem vertrekken op een avond, Zoals je een gemiste trein ziet vertrekken, Ik probeerde uit te leggen wat een pijn ik voelde. Maar kreeg geen woord gezegd, toch voelde ik het verdriet om zijn vertrek, En nu eenzaam ween ik traan om hem die ik verloor, Mijn beste vriend.…

Klussen met mijn vader Lekker zwoegen in de tuin Of gewoon iets samen slopen Weer een muur of pui in puin Samen met mijn ouwe Zonder praten heel veel doen Onbetaalbare momenten Meer dan goud of een miljoen Samen is nu over Wat er rest is zo'n gemis Eenzaam sjouwen in dit leven Omdat hij er niet meer is…

Het valt me zwaar, het lijkt een nachtmerrie maar het is helaas maar al te waar. Ze hebben mijn schatje meegenomen, dat gebeurde toch alleen in mijn enge dromen? Wat moet ik nou, ik kan toch helemaal niet zonder jou? Schrijf het maar van je af zeggen ze dan, maar hoe doe je dat zonder je man? De meeste dromen zijn bedrog, slaap ik dan…

Voor het slapen gaan laatste gedachte is net een straathond zoekend naar de resten van de dag tot bot ontleedt hij de weg van voorhoofd naar achterhoofd en terug snuift achter de ogen overblijfsels van beelden en voor de nacht onderdak vindt tussen de kiezen waar ik je naam maal, je woorden en smaak van je lichaam als kinderlijke angst in…

Vandaag jaagt een schaduw over het veld Ergens knispert zand in schelpen aan het strand Ondanks jicht heb ik mij ook vandaag vermand Sla ik steeds mijn ogen naar het hoge op Zie de gloed aan het talud op de dijk Voel mij dan ondanks pijn en gemis heel rijk.…

Ik ben het immer malen zat. Er is met mij iets mis: ik kan niet meer bepalen, wat in mijn gedachten is. Ze was een stuk. Ze hield van mij En ik was blij met haar. Die mooie tijd is nu voorbij; al meer dan twintig jaar. Voortdurend denk ik maar aan haar. Ik ben niet meer bij machte tot anders denken. Ja, 't is waar: ik lijd aan dwanggedachten…

Kijkend naar de grauwe lucht Zie ik ganzen op de vlucht De somberheid achterlatend Van motregen en natte straten Die somberheid spiegelt mijn hart Mat beslagen door de hete tranen Wens ik een van hen te zijn…

Het gemis, dat nooit mijn hart verlaat.…

’t niets drupt als regen in de dagen en pagina’s bladeren vanzelf steeds naar de eeuwigheid eenzaamheid schrijft zich vandaag niet treuriger als toen ’k je zweeg op maagdelijk papier in steen en glas gestold mijn lachen jouw mond spreekt mij gesloten al dat wat niet te horen was, alleen.…

Er waren mooie beelden op de buis Om de te vroeg gestorven Jos te eren De jonge garde kan er wat van leren Voor zulke televisie bleef je thuis Voor mij mag je die integraal herhalen En wedden dat de kijkcijfers niet dalen?…

De kroeg was leeg jij was er niet De muziek zweeg jij was er niet Kaarsen brandden het licht zo kil mensen praatten de ruimte stil Koud mijn handen bevroren mijn hart kleurloze wanden mijn hoofd verward Wijn was water gezelligheid koel vooraf de kater emotieloos gevoel…

Zal er iets gebeurd zijn, ik wil het je graag vragen Of heb je het te druk, echt iets van deze dagen Ik kan alleen maar hopen dat je weer eens aan me denkt Het internet zal vinden en mij weer aandacht schenkt Want al ben je zo dichtbij voor mij voelt het als een echt gemis, En wacht dus stil op morgen om te kijken of er weer mail van je is.…

Aan de vijverrand was jij voelbaar aanwezig: het gemis verlicht.…

Je bent Hier steeds Stil aanwezig Zo de lucht Die ik adem Steeds aanwezig is De zon straalt Jouw warmte De wind verzucht Jouw naam De regen fluistert Jouw lied Eenzaam Ben ik niet Hoe kan het dan Dat ik jou Soms desondanks Zo verschrikkelijk mis?…

Op deze plek mis ik jou Op de andere plek ben jij nu Ook al is het hier nu donker en grauw Ik mis jou niet continu Meer op de momenten dat ik niet verder kan Of dat ik zonder iemand ben die ik goed ken Dan weet ik er de zin niet van Dat jij hier nu niet bent Deze plek wordt dan heel kaal en bedroefd Zodat het van mij niet persee meer verder…

hoe het ook zij of mij zal vergaan jij blijft het symbool in mijn bestaan van liefde wanhoop trouw en moed maar ook in voor- en tegenspoed denkend aan jou leef ik mijn leven verdriet en pijn zijnde samen verweven ga ik wel mijn gang hoezeer ik ook naar jou verlang.…

ga nu niet weg, vriend en kus de twijfel van mijn lippen zeg iets leuks en laat me lachen terwijl we samen zitten alsof de aarde nooit zal vergaan ik zal loslaten en opnieuw verliezen naar de sterren kijken en denken dat jij ook kijkt in de stilte tussen onze woorden…

En zijden vleugels de Heer had het haar beloofd Uit de hemel dank…

Ze miste steeds d'r echtgenoot en vreesde voor de man z'n dood. D'r eega leefde echter wel: hij werd betrapt op overspel. Ze miste steeds d'r echtgenoot en wenste, dat ze beter schoot.…

Ik mis de warmte van je hart zoals dat mij kon warmen bij verdriet. Ik mis de liefde die je gaf zoals die mij deed zweven op de wind. Ik mis de symfonie die wij waren, nu vervangen door een eenzame toon. Ik, ik mis zoveel van je. Elke dag en ieder uur. Wij zijn niet zoals vervlogen, wij zijn ik en jij, Eenzaam en alleen…

Wij nemen altoos afscheid van al wat dierbaar is en schikken ons met spijt in het gemeen gemis leven in herinnering aan alles wat ik zag sterven in de hunkering als mens van alledag.…

Lieve dochter, ik mis je meer dan je beseft.........!! Ik houd van je...................!!! Meer dan je beseft.................!! Nu ben je een volwassen vrouw, onbereikbaar. Maar ìk als moeder denk ik terug naar hoe het was toen je geboren werd. Ik telde je teentjes, gelukkig tien!! Ik telde je vingertjes, gelukkig tien!! Je smakte en had…

Vandaag mijn lief, was je verjaardag geweest Vandaag mijn maatje, is er allerminst feest Want je bent er niet meer Vandaag mijn gezel, was je jarig geweest Vandaag mijn vriendin, denk ik maar steeds Waarom? Het is zo moeilijk om je los te laten Het is zo moeilijk je uit te bannen Ik mis je zo. Kijk je nu vanuit de witte wolken op me…