Alle inzendingen over OR gemis

als kind geplaatst van tehuis naar tehuis rusteloos en nergens thuis geen eigen kamer maar een plek slapen in een groote zaal was voor mij heel normaal lopen naar school ging in een rij zo ook weer terug dus nooit even vrij weer naar ,te,huis naar jouw groep nooit spelen voor de deur op de stoep geen eigen plekje om even te huilen…

missen, wat naast je heeft gestaan, maar wat je nooit echt heb gehad, waarvoor je op je knieën bent gegaan, het gewoon vragen vergat, de kans nooit gegrepen, niet zeggen wat je wou, niet worden begrepen, nooit verteld dat je van haar houdt En nu is het te laat, machteloosheid heerst, wachten tot genoeg tijd vergaat, weten dat het nooit…

dan lijkt het leven op het verzamelen van littekens voel je de huid niet meer eronder een leeg boek vol onzichtbare inkt alleen leesbaar voor die ene lezer het gemis dat er is zal altijd blijven voor een deel dat andere deel moet je helemaal opnieuw schrijven de gaten invullen de letters spellen: o v e r l e v e n…

Je zei: als een dochter ben je voor mij, toch was ik dat niet die woorden maakten me gelukkig. En nu: nu je er niet meer bent, prijs ik mezelf gelukkig, dat ik je heb gekend want: ik mis je nog elke dag. Dag mam.…

Nu jij niet meer bij mij bent wacht de nacht met vreemde stilte ik was jouw stem zo teder gewend omring het duister nu met kilte ben ik alleen, o nacht zo lang hoor ik slechts in tranenzang hoe dwaas ochtend zal aanbreken zonder jou in mijn vizier eenzaam is het wachten hier dat mijn hart niet meer zal hopen ik het hopen zal vergeten…

Het gebrek aan jou, da’s mijn gemis.…

Als alles wat ik liefheb plots weer verdwijnt Net als de Zon die in het water schijnt Door golven verslonden in stukken geslagen Een leegte zo groot zo moeizaam te dragen Nu alles wat ik liefhad er niet meer langer is Treuren tere tranen druppels vol gemis…

Laat dan de dag aan mij weer voorbij gaan want alleen, en in afwachting van die mooie uren, is deze pijn en dit gemis goed te verslaan.…

feestdagen zijn niet meer hetzelfde sinds jij bent verdwenen lijkt de waarheid omhuld door dikke mist wat de zoektocht bemoeilijkt toch ben ik bij je iedere minuut van de dag hopend op een teken van leven wordt het langzaam stiller in mij blijf ik je voor altijd koesteren in mijn hart, had je nog zoveel willen zeggen waar je ook bent…

Een diep gevoel van verdriet dat niemand in me ziet... Je had nog zoveel te geven, waarom stapte je uit het leven? [opgedragen aan mijn zusje alie]…

Wat is dat toch met mij ? Ik ben vrij, maar niet blij. Het is haar, die ik mis !…

het is nu iets meer dan een jaar geleden toen er 'n ongenode gast verscheen; de dood is het gemis van jou nog immens groot en behoor jij nog lang niet tot het verleden wel vraag ik me nog dagelijks af waarom jij nu al vertrekken moest het maakt me soms razend en zo woest voelt deze intense leegte als 'n straf we hadden samen nog zoveel dromen…

De tijd heelt alle wonden, het gemis blijft al is het stil klinkt het triest als regen op een glazen koepel. Een vroege vogel fluit zijn vrolijk lied, de winters gaan voorbij. het gemis blijft zielig zinderen.…

al die tijd Ik kan het niet meer vinden Zoeken heb ik wel gedaan Ook heb ik het geroepen maar het blijft weg Ik voel nog precies waar het zat Want daar doet het pijn Het voelt niet leeg of stuk, of gebroken Het voelt als iets wat heel was, iets wat er was, en er nu niet meer is Ik had het graag nog langer willen houden Het voelt als gemis…

wat we missen is een stukje boomstam van pakweg zo'n 60 cm zo op het oog een vreemd gegeven wat bezielde degene die de zaag hanteerde was het moedwil vandalisme misschien wie het weet mag het zeggen…

Wellicht kan ik dat mijn hart en ziel laten geloven als het gewend is aan het enorme intense gemis, als ik geleerd heb dat de pijn ervan kan doven simpelweg omdat een rouwproces nu eenmaal zo is.…

behoeft geen woorden alleen tranen, heel veel tranen om wolken mee te schilderen in alle kleuren die het palet maar dragen kan zodat het een stukje lichter wordt op de lange duur…

het zijn niet de dagen die zo leeg zijn het zijn de nachten eenzaam koud daar waar jij ooit lag ligt nog je afdruk waar ik precies in pas soms krul ik me even op en laat me dragen door een kuil in het matras…

maar gemis betekent ook.... de mooie dingen die we samen hebben meegemaakt de momenten dat je mijn hart hebt aangeraakt dus geef mij maar het gemis liever dan helemaal niks…

Wat een gemis....wat een pijn. Kan er niet bij, waarom het zo moest zijn. Elke dag wakker worden met een brok in de keel. Dacht dat hoe langer het duurt, tijd alles heelt. Het besef wordt sterker en de pijn steeds meer. Het gegrief, waarom het zo moest zijn komt terug.....keer op keer.…

missen vermissen ontberen hoe lang is het geleden het voelt als de dag van gisteren zie je nog de deur uitlopen of was 't eergisteren onwetend dat dat jouw laatste levensteken zou zijn schreeuwt mijn hart onhoorbaar verscheurd door een oorverdovende stilte die jij naliet…

Voor Leo Het leven heeft je ingehaald met grote, snelle passen, nu zit ik eenzaam op de bank en lig jij in je graf. De foto op de kast vertelt dat je toch hebt verloren het leven haalt ons altijd in al sinds we zijn geboren. De wereld draait op kookpunt door ook verder lijkt er niets veranderd ik pak de telefoon en hoor de voicemail…

Kringloopwinkel maar weer eens aangedaan Echt zo puur natuur bovendien spontaan. Evident een lederen handtas; een hamster heeft er niets aan Me toch laten inpakken door twee knuffels, en meis zeul maar aan. Gezocht ook gevonden, katten en ja pitbull, ook een kruising De pitbull waanzinnige gek, dikke onzin, larie en apenkool, vet bing!…

Je huilt heel zacht je legt je hoofd tegen mijn borst uit een gevoel van onmacht ontvloeit ook mijn kracht Jouw pijn die ik totaal met je deel zielsbedroefd een brok in mijn keel van het niet te troosten verdriet Woorden zijn niet nodig woorden zijn hier teveel daarom zeggen we ze niet woorden zijn nergens te vinden voor zoveel verdriet…

Hoe ik je zomaar vind hier op het papier hoe je zwijgt en ik jou tussen haakjes zet ( ……… )…

Ik voel jouw huid onder mijn handen en volg met mijn vinger op de foto, de vorm van jouw gezicht. Ik mis je zo! Nee, het valt niet licht. Ik ken toch jouw gedachten. Ja, lach me nu maar uit, ‘k Weet nog de woorden die je zei. Hoor nog jouw stemgeluid: “Ik kan niet altijd bij je blijven, begrijp dat toch een keer.” Ja, jij moest werken…

Kun je iets missen Dat er nooit was Dat je nooit gekend hebt Verlangen naar iets Je weet dat het bestaat Je voelt het bijna Maar net niet Je kunt het bijna raken Zien en ruiken Je strekt je hand uit En het is weg Niet bedoeld Voor dit moment Voor dit leven? Kun je iets missen Dat je nooit had Oh jawel Iedere…

Nog steeds dat gemis naar jou mijn schat Grote liefde van mij alles wat ik met je had Nog steeds dat gemis snijdend in mijn ziel Zo diep geworteld … ben kwetsbaar fragiel Nog steeds dat gemis hoe kan ik vergeten Mijn hart weer helen dat uiteen is gereten Nog steeds dat gemis iedere dag elk moment Gevoel van verlatenheid nu jij er…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…