Alle inzendingen over OR heimelijk

veilig weggekropen, tegen de verwarming maak je je klein. opdat de wereld jou niet ziet mocht je eindelijk wenen vol heimelijk zielenleed dat je altijd stevig wegpoetste alsof het dan verdwijnen zou…

Een schat van genoegens vertellen haar leugens door geuren die verdoven om mij te laten dagdromen. Met de smaak van kokos door gevoel van vrijheid op een onbewoond eiland waar geen wijzer wijst. Een schat van verlangens om in stilte te beleven en de uitgesproken wens tegelijk uit te spreken. In glinstering van ogen waar…

Weergaloos klinkt de echo van liefdesvriendschap wanneer de eenzame mannen elkaar ontmoeten in het bedwelmende duister van het Russische nachtwoud donkere vlinders dwarrelen in dronken buiken een baard houdt de wodkafles hoog in de lucht illustere wolken bevloeien intimiteit met regen en in het eenvoudige van de ochtend aan tafel met oma…

dat ze hem mist, en hoe fijn ze het vindt zijn gestalte nog in alles te ontwaren waarom zij hem vaak met een flakkerend kaarsje belicht maakt dat hij gebleven is, en zij nog heimelijk met hem zit te praten…

Heel even Haperend hart Heel even Heftig, heimelijk, hunkering Heel even Hoopvol Heel leven Herinnering…

hij spreekt me toe met ruisende woorden ik luister naar mijn oude vriend en laat me door zijn milde stem bekoren zoals een kind nog heimelijk bomen ziet…

tussen heiligen van glas in lood in het donker zo wonderlijk belicht bij verstilde stemmen en oude gezangen bekruipt me een heimelijk verlangen te leven als een vredige kloosterling…

ben ik een schim slechts uit een verdrongen verleden wordt mijn naam heimelijk de gedachtenis geleden ontkenning van het wel zijn tegen het beterweten in doch het bloed stroomt waar het niet gaan wil het laat je niet vergeten.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Als een heimelijke kleur wonen bij Paul Klee, en niets meer zeggen. Een lijn zo zacht door zijn lichaam voelen en machinale diertjes vol veertjes doen springen tot een mijnramp van ontroering ontstaat.…

Zon de duiker dirigeert de aardkorst nacht beluistert heimelijk Engelse radio’s Jammer Morgen zonneschijn nu zelfs al sterrenschijn En de nacht weet niet waar kruipen…

de klaarte van mijn woorden schep ik in je ogen mijn patio bekleed ik lichtgevoelig met je blik op de muren beeft veelkleurig ieder ogenblik nu ik heimelijk liederen zing die ik op je lippen ving.…

De Fransen zaten smullend voor de buis Te kijken naar hun staatshoofd z’n misère, De president heeft immers een affaire, Z’n partner ligt zelfs in het ziekenhuis. Terwijl de persbijeenkomst zich ontvouwde, Dacht hij: ‘had ik m’n helm maar opgehouden.’…

Een kasticket met een blik die betekent wat je aanbelangt in je heimelijke kamers uit je betrokken wolkenhemel op je betraande vingertop. Mont Blanc met blauwe regen. --------------------------------------- Uit: 'Turbulenties!', 2017.…

Op deze dag worden heimelijke liefdes openbaar En zo ook de heimelijke ware gevoelens die wij hebben voor elkaar De verrassing zit hem bij ons niet in de afzender of de ontvanger Maar in het feit dat wij vandaag nog eens zeggen: Ik hou van jou, vandaag, morgen en nog heel veel langer!…

ogen die spreken er bijna om smeken maar geduldig wachten terwijl zij naar je lachten vlijde zij zich heimelijk neer en dat voor de allereerste keer kronkelt zij, nu lippen haar beroeren wachtend tot hij 't tempo op zal voeren…

mijn blik geniet de prille dag betast het zwijgend ochtendlicht een vroege fietser kruist mijn oog en een vrouw die het raam openzet ik loop nog heimelijk buitenspel terwijl de dag zijn tred hervindt…

hoe haar passie nog altijd in me gloeit nog stroomt onder mijn verweerde huid zoals ze heimelijk in mijn takken kruipt mijn knoppen schuchter blozen doet zo blijf ik ruisen tot het licht verkort mijn blad verkleurt verwaait verdort…

ik taal niet langer naar verholen zinnen die in ‘t vroege licht niet wezenlijk te verwoorden zijn laat de zon liever heimelijk naar binnen sijpelen en mijn lief nog even onbeschreven proef in alles onzegbare poëzie…

Ontsnapt aan toezicht van de overheid nam deze schepping heimelijk de tijd te groeien tot een bouwwerk van formaat. Maar redden hoeft niet; angst is ongegrond. De Sababank is immers kerngezond!…

Op school schreef je soms heimelijk een briefje, Wanneer de leraar eventjes niet keek, Je hoofd was in de war, je maag van streek, Terloops gaf je het stiekem aan je liefje. Van Koeman had ik toen nog niet gehoord: Misschien had ik dan ook wat meer gescoord.…

het mooiste meisje van de klas veegt triest de tranen uit haar ogen wat was u aardig en bevlogen dag meester met de vlinderdas het valt haar zwaar, het lieve kind ze had hem heimelijk bemind (Een laatste snelsonnet voor Driek van Wissen)…

Gelukkig weten wij niet alle dingen, Die heimelijk gebeuren in dat land. Ik denk dat hij met name voort zal leven, Door speeches die een ander heeft geschreven.…

Herfsttijd bleef zijn hart belagen dat heimelijke pijnen had te dragen, hem onderdompelde in droefenis. Ikzelf ben nu één jaar melancholiek maar dát komt door Trumps creepthroatpolitiek.…

Duitse melodie, langzaam en treurig. Mijn schat is weg, naar de vreemde heen - Ik weet niet, ik weet niet waarom ik ween. Misschien is hij dood, en stijf en stom - Dies breng ik mijne dagen zo treurig om. En als me mijn schat wou leiden ter kerk, Veel nijdige tongen er deden haar werk. Men zeide van dit, men zeide van dat - Het maakt…

Ik zie de wilg die mijn tranen deelt de kringen heimelijk vergroot zich onverhuld verwijlt in mijn dromen.…

zoals hij bijna geen blad meer draagt toch met het landschap vergroeid en verbonden blijft zo wil ik hier wel staan wanneer mijn eigen levensjaren zijn geteld maar voor mezelf nog geen einde wens als een voltooide boom die heimelijk nog van een jonge lente droomt…

Het trage zilver van mijn spoor Bevlagt de dagen tot waar Zij heimelijk gaan: De echo van geluidloze paarden. ------------------------------ uit: Winterrunen, 1967.…

Vaak wanen wij ons stiekem kampioen In op de naden lopen, tegels tellen En meer van die imaginaire spellen Waarmee we heimelijk wat tijd verdoen Zo mag ik graag een titel confisqueren In ´t rijmend-op-dit-nieuwsfeit-reageren…