Alle inzendingen over OR heimelijk

zwijg dan toch als jouw taal nooit meer de mijne zal zijn laat stilte de laatste letters maar opvangen reikende handen raken op een haar na zelfs het aller laatste woord niet heimelijk vormen lippen klankloos mijn gedachten in een luchtig "dag"…

Het keurmerk voor de dark rooms gaat niet door Ondanks totaal gebrek aan hygiëne De vrijplaats voor een heimelijke scène Blijft ongezien en onverminderd goor Al zullen daaromtrent de meeste gasten Zelfs mèt een keurmerk in het duister tasten…

Vertrouwen Wat ik jou wil geven Met een heimelijk streven om zomaar van je te roven Zal heel wat beloven Steunend op de schouder Word je langzaam ouder En vertel ik je meer en meer Zonder dat ik me geneer En mijn woord in jouw handen Blijft immer tussen deze wanden Norbert van Eijden…

Senator Ashburn die zo consequent Verbeten tegen homo's bleef ageren Bleek iets op anderen te projecteren Waar hij zichzelf tè goed in had herkend Wie weet bestrijdt Geert Wilders onversaagd De hoofddoek die hij heimelijk graag draagt…

bloesembomen wenen niet daar zij walsen op hemelse tonen bemantelen zij zich in hun schoonheid nimmer zien wij hun verdriet bloesembomen wenen niet wel lachen zij heimelijk met elkaar ontspringen langzaam hun rokken kleur bekennen ligt in 't verschiet…

voel de stilte in de zon het heimelijk verwachten waar verlangen groeit en een subtiel geluid jou als bruid laat komen in het wit terwijl ik kleur en jij de hemel geurt uit de seringen die mijn lilapaarse tuin met lente heeft behangen…

Hun levensopdracht luidt: ‘blijf rein en kuis’, Maar heimelijk vereren zij het kruis.…

nu kleuren vervagen en mijn vertrouwen voorgoed geschonden is blijkt de stilte doof eenzaamheid klimt met alle macht naar binnen en neemt bezit van het tolt in mijn hoofd en struikel over woorden al ontbreekt het mij aan moed om deze uit te schreeuwen want wie zal mij geloven de wind die ik heimelijk ontmoet…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Een heimelijke hartenkreet onloochenbaar en puur De meedogenloze hartenpijn door zelfopgelegd censuur Het woud van mijn emoties overwoekerd door pure angst Als visser op de open zee huiswaarts kerend zonder vangst Met een mokerslag moet ik breken door de sterke rotsenwand Om de liefde te verklaren aan mijn tersluikse zielsverwant…

Vaak komen veel van mijn ontvangen net-bites van heimelijk door mij bezochte seks-sites dus als mijn vrouw dat merkt, en ze gaat klagen, dan zeg ik ijskoud: “Lieve schat, kijk hier ‘s, ik deed niets stouts hoor, het kwam door dat virus !”…

Het was bedoeld ter integratie vroeg me hardnekkig af waarmee had zojuist de achttien jaar bereikt de reis naar Friesland was voltooid we waren een zwembad aan het graven maar het uitdiepen voltooide zich niet er moest opnieuw worden gegraven heimelijk in de nacht in de provinciestad om het dagelijkse grondwater te ontzien.…

de gedachte was lakenhal staat er niet voor niets op klein deurtje poppenhuisje je weet het gewoon niet of en wat daar achter school nu heimelijk schuilt kijk naar dat silhouet heel droog is je schaduw wie weet van die open mond jij ziet geen geluid horen wij antennes wie weet wat daar puilt…

heb ik je heimelijk gekust, stilletjes van je genoten en daarom héél bewust een hoofdstuk afgesloten... Morgen... wil ik weer opnieuw beginnen, loop je mij dan tegemoet? een wereld delen, intens beminnen in voor- en in tegenspoed...?…

Pluimende warmte wolkt zich naar buiten, alwaar een bleke zon, het opkomen uitstelt tot de vorst zich krabben laat, die zich vlijde over gras en ramen, waardoor de nacht zich zoenen liet en witte kussen hun heimelijk samen zijn verried.…

ze aten in voorbijgaan de kleuren van mijn roos vraten aan mijn lach in jou maar steeds verwachten hun heimelijk plezier tochtte koud door het centraal station ik hemelde gedachten kon die bocht helaas niet om de stengel knakte toen jij niet verscheen jouw bloem mijn roos en ik bleven alleen…

je hebt je verschuild achter jouw leugens met infantielen zonder eigen leven je hebt mij heimelijk besmuikt ik had het bijna opgegeven ik wens je jeuk en te korte armen ik gun je pukkels en een bult ik wens je schimmel tussen je tenen ik gun je verzuipen in jouw schuld…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Ik dool langs niet geheelde wonden, onverwerkte angsten, heimelijke zonden, zacht verdriet om mensen die er niet meer zijn. Ik zie ze aan met weemoed en met pijn. Het is de blues…

nee, een hoofdrol wil ik niet, zweven in letterhoofden in een wereld die slechts jullie behoort; een zelf geschapen egodroom waar jullie mij, heimelijk, zonder enige schroom met de kop van Jut bestoofden achter het gesloten doek van fictie souffleer ik mijn eigen vertrek en hoor de auditoren roepen: wie is hier…

zag je gezicht in de wolken het haar lichtgekruld later ineens hoog opgestoken oren vrij in de wind je mond lachte plezier in heimelijk vervagen je lichaam verwaaide in sluiers zwart wit doorzichtig belicht door de zon die met liefelijke warmte je gezicht langzaam wist…

De heimelijke sluipwesp. Zij plant haar haken in mijn lijf. Rauw. Hoezeer treft zij raak. Rouwen heeft geen smaak.…

misschien is dít het wel, heimelijk nog hechten aan wat ooit verloren ging aan vage schaduwen in de schemering, een zacht geruis een verre roep, een geur een oude afdruk in het zand iets van droeve leegte voelen in een stille polder terwijl er een zwalkende dierbare vogel vluchtig in het niets verdwijnt…

langzaam, heel langzaam sluipt de vurige tijger weg achter de donkere bomen duikt onder in het moeras van de slapende schijn ziet niet de ontwakende zebra die heimelijk omhoog klimt voor nachtelijke toelichting ze draaien om elkaar heen in het avonduurlijke woud zonder elkaar ooit te treffen…

klein lied over een liefdesgeschiedenis -veelal onder duistere omstandigheden of met weinig gelukkige afloop- sterft, wanneer men haar heimelijk maar met opzet afluistert.…

brak en drassig gruwt het vlakke waardland van de zee en haar niet aflatende kuren steeds gooit zij haar golvende haren heimelijk over zijn naakte huid met een boosaardig schuimbekkend geluid zullen dijken en vliedheuvels haar wassende ergernis nog keren of kolkt zij over in stormgedruis brak en drassig beeft het waardland…

Gevallen, heimelijk ontvlamd. De verboden vrucht voelt als het nieuw epitheel. Gevallen, aangenaam verwarmd. Bekleed ons gegarandeerde vondst fundamenteel.…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Heimelijke blikken zijn uitverkocht Passie, indien voorradig, verkrijgbaar Aan de balie op bestelling Vul eerst het formulier viervoudig in Traan bevlekte formulieren retour Minimale wachtlijst: Een eeuw en drie kwartier Er zijn teveel wachtenden voor u...…

Een uiting van heimelijke tevredenheid, met een geest van oprechtheid. De lach op iemands gezicht kan wonderen doen, je weet waaraan je te houden, het is een doordringend bericht. Je ervaart het bij elk contact, over de telefoon of gewoon abstract. Tover een lach op je gelaat, doe het nu, het is nog niet te laat.…