Alle inzendingen over OR kanker OR dood

Ik ben ziek, ik heb kanker Mijn lijf voelt als lood Maar lang voel ik dat niet Want morgen ga ik dood. Het kan niet anders, het is goed En sterven doet geen pijn Ik drink een drankje en ga slapen Dat is zo wel fijn. Sta niet stil bij mijn dood Maar denk zo aan mij: Treur niet dat ik weg ben Want ik ben daarboven heel blij.…

Je mag geen kanker vloeken, zeker weten, maar zeg nou zelf kanker zou geen bestaansrecht mogen hebben. De naam zegt alles al maar toch klinkt het woord als een oorlogsverklaring, zonder mortieren, granaten of bommen..... Maar met evenveel impact…

De kanker zit de heer Van Vollenhove, Zo meldt mijn dagblad, lelijk op de huid. Toch ziet het er niet lelijk voor hem uit, Als ik datzelfde dagblad mag geloven. Want deze week stond daarin ook geschreven Dat zij die kanker hebben, langer leven.…

Voor je sterft Laat ik je nog even In woorden herleven Zoals jij bergen hoog Opnieuw wou beginnen De kanker overwinnen Maar de eindmeet wenkt Terwijl je ogen breken En kinderhanden smeken Laten we elkanders dromen bevrijden van alle pijn En over de dood tezamen zijn…

Nieuwe controle, nieuwe kanker. Galblaaskanker uiterst zeldzaam, supermoeilijk te behandelen. Het laatste stuk van zijn leven was ingezet. Hij schreef een lange brief voor de kinderen. Een levensadvies die hen moest begeleiden na zijn dood.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Met een tas om mijn schouder en een bus in mijn hand trek ik de deur achter me dicht Voor jou is het te laat het helpt niet meer dat ik hier loop te collecteren Maar hopelijk zal het voor andere wel helpen zullen anderen genezen zullen anderen weer verder leven zullen anderen niet dood gaan net als jij Stomme kanker..…

Ik ga dood Maar jouw leven is niet opgegeven.…

En weer: is er een mens opgegeven, kanker diagnose, uitbehandeld niks meer aan te doen. Alles is gedaan kreeg hij te horen, uitgezaaid in zijn hele lijf. Weer is het kanker, je kunt zeggen: waarom niet, maar ik zeg: waarom wel? Waarom deze mensonterende je van binnen opvretende ziekte? Waarom?…

Vechten tegen je eigen lijf Maar ook met je harde schijf Wat spookt er door je hoofd Is er iets waar je echt in gelooft Heb je nog vertrouwen Om weer van je lichaam te gaan houden Maar je bent bang De kanker houdt je in bedwang Je knokt en je bent sterk Maar deze ziekte woekert en doet zijn werk Je weet niet iedereen gaat er aan dood…

dat besluiteloze van haar hij was zo direct kreeg kanker waar hij vrijwel direct dood aan ging en zij bleef maar griepen twee-en-twintig lange jaren voordat zij ook het hoekje om ging ze zijn nu alle controverses voorbij, ma ligt bij pa liefdevol nam zij terug wat haar verweten werd ik heb zo het idee dat die twee in een deuk liggen…

is een goede dood. Teplettervallen is een goede dood. Verdrinken is een goede dood. Zelfmoord is een goede dood. Elke dood is een goede dood. Maar de dood die je te wachten staat dat is een slechte dood. Altijd. ---------------------------------------- uit: Nagelaten Gedichten (1975)…

je woede week pas toen de dood ook op jouw lippen lag. --------------------------------------------------------------------- mijn inzending voor 'bonheiden literair', voorbehouden aan inwoners van bonheiden-rijmenam…

We zeiden: Samen sterk We konden dat mannetje in jou wel aan Na vallen en opstaan Versloegen we hem En net op het moment Van vreugde Viel het verdict En de strijd begon opnieuw…

ik ben als een speelbal op de golven lig op mijn rug hij is weer terug het zwaard van toorn en wrake glinstert in de lucht we duelleren op het scherp van de snede met mijn hulpgebeden hij ongrijpbaar als altijd maar dit keer onervaren in de titanenstrijd hoewel een basaal carcinoom zou zo een levensgevaarlijk melanoom kunnen…

‘k wou dat die kanker weer verdween ik wil blijven, ja graag nog even kijk naar me, raak me zachtjes aan ‘k heb zoveel goeds nog om te geven ’t is echt te vroeg nog om te gaan…

Iemand laten gaan en vervolgens kwijt zijn Iedereen staat op z'n kop, hoe kon dit nou gebeuren!? Je was ziek, nog niet zo lang, Je was hier ondersteboven van maar je wist dat er een grote overlevingskans was, een positieve uitslag zou je zeggen. Voor jou was de angst groter dan het vertrouwen in herstel. Zonder afscheid zonder…

Drie jaar collega Aardig en attent Sloom van lichaam en geest Een wandelend vraagteken Maar fel met woorden Snel met tranen Onrecht voelend in elke zin Altijd met dat rokershoestje Terwijl ze al vier jaar gestopt was Het zal wel meevallen Zei ik in maart Toen ze naar de dokter ging Kanker zei hij En haar leven was voorbij…

Dapper gestreden als ridder te paard voor haar kind'ren hier op aard. De ziekte kwam velde haar neer op bed ieder was ontzet De krachten namen af de pijn nam toe staan of lopen was een onmogelijk gedoe Toen is haar steel geknakt haar schoonheid was verloren De strijd is gestreden Niet tevergeefs toch is haar levensdraad nu afgesneden…

De dagen gaan veel te snel Net als de wolken aan de lucht Ik zoek dekking en laat een zucht Naar buiten gevlucht klopt tijd wel. Het lijkt vreemd een weerloosheidprediking De dag een ding om je op en in te begeven Alles uit leven te verweven oogt om het even Met beide handen langs je zij zonder aantijging. En toch de juiste balans een…

Dan komt het moment dat de dood, je ergste vijand, zich ontpopt als een vriend, waarnaar je intens verlangt. Onze vloekende tranen zullen ooit drogen. Maar onuitwisbaar zijn de dierbare herinneringen.…

Slaap kan vermoeden bewust blootleggen, waar het oude landschap lacht je hand nog warm is van het vasthouden, keien, hunebedden brandnetels en klimop ook de hyacinten daar op de juiste plaatsen jurkjes pantalons de mussen en koolmeesjes vatten. Het maanlicht sluit soms eenvoudiger om je heen dan muren en het dak. Ik hoorde ook vannacht…

Het leven is meer waard dan je denkt Vaak moet men eerst voelen om dat te begrijpen en voelen is verdriet Maar opeens geniet je van alle kleine dingen ben je dankbaar voor wat de wereld je heeft gegeven leef je niet voor morgen maar voor vandaag Het leven is een bijzonder geschenk voor de één lang en gelukkig voor de ander is er helaas…

zij hebben allemaal het script gelezen weten hoe te delen toch is er iets fout gegaan bij het wisselen van decor er zijn vreemden tussen de coulissen die vechten om voeding zoeken naar ruimte en lucht op hun agressieve vlucht er is geen samen meer zij heersen in de chaos als een diep invoelbaar zeer balansen zijn uit evenwicht…

Ogen schaduwen gebroken tijd terwijl de stilte kil de klanken van het woord omvat gedachten vallen in vergeten slechts dat ene blijft in monotoon herhalen klinken wentelt leven tollend steeds benauwder grauwt het hartritme in nood kanker galmt het vonnis en dan denk je ik ga dood tot vanuit de diepste angst een kracht oprijst…

Het is een oorlog niet te winnen, kanker vrat je op van binnen, te jong. Het is een gevecht bij voorbaat verloren, het is een ziekte die niet zou mogen horen, te vroeg. Het is een wedstrijd waarbij de winnaar altijd al bekend is, onoverwinnelijk onverwoestbaar en mensonterend. Kanker.…

Al nadert je gewisse dood en trekken de wolken dicht van wit naar grijs tot zwart het waait al sterren je laat mij mijmeren. Jij weet je plaats al en ik ik uit met vlinderende gevoelens ons bloed is vermengd zo leef je straks in mij door je voet blijft nu nog haken.…

ik voel de koude wind nog spartelt leven tegen maar vingers zijn te kort om nog meer tegenspel te geven ijskoud merg in mijn botten chemo zal het doen verrotten maar wat blijft krijgt altijd nog een laatste kans mijn haren ben ik kwijt kaal zal ik voor U verschijnen de buitenkant van wie ik was is dag na dag aan het verdwijnen…