Alle inzendingen over OR keuzen

Op een veld met duizend bloemen wordt zelfs de beste tuinman ziende blindt, als hij er één de mooiste van moet noemen omdat hij ze alle prachtig vindt. Maar moest ik kiezen uit duizend vrouwen dan was dat geen enkel punt voor mij, ik koos de vrouw waarvan ik altijd heb gehouwen en wie zou dat anders zijn dan jou.…

Nederigheid is een deugd maar zelfvertrouwen geeft meer vreugd…

vandaag beweegt er niets in de tuin maar ik voel de kraaien nabij wij zullen samen sterven of ieder alleen door verdere dagen de zomer is weg, straten worden langer alsof schaduwen geen bestemming meer vinden voor de zoveelste maal zie ik het kind opnieuw ze woont aan de rivier gevormd uit een beetje poëzie en mijn innerlijke…

tussen twee mannen kon ik niet kiezen toen kwam de derde en dat ben jij…

Arm mens, waarvoor ben je geboren, waarvoor ben je op deze aard? Tot welke rang wil je behoren? Wat is je medemens je waard? Arm mens, ben je soms beter, dan een ander, dat je boven hem staat? Zodat je die ander voor geen meter, in zijn eigenwaarde laat? Arm mens, wat is je streven, het doel van jouw bestaan? Kun je niet in vrede leven…

ze hangen er weer gezichten op affiches hier in de regio zijn het de levensgrote koppen van ene Rietkerk en een zekere Resink de voormannen als 'pseudo idealisten' van christen democratische huize zij zijn het die mij steevast opzadelen met een chronisch gevoel van 'op je hoede blijven'... iedere keer wanneer ik mijn wijkje binnenkom…

Ik koos niet voor jou! Ik kon niet door wat mankementen. Ik overlegde dat: Je snapte mij in die momenten. Maar acceptatie is geen overgave Dat blijkt pas door de tijd Meegaan in een moment kent ook zijn eigen strijd…

Dat is dan je volgende keuze…

Ik hoor de woorden van de ander en blijf luisteren naar mijn gevoel ik sta open en verander; soms een beetje, soms een boel zo bezie ik nieuwe wijsheid welke ik soms negeer en soms erken want ik heb de ruimte en de vrijheid van wie ik word en wie ik ben…

jij hebt het lang in gedachten gehouden de keuze uitgesteld ingekapseld tussen ja en nee die tijdbom brengt geen vrede mee de voors en tegens zorgvuldig onderzocht argumenten afgewogen onbeslist is niet te tolereren waarheid kent geen mededogen jij bent ervoor weggelopen laat ons alle knopen het dilemma zit muurvast…

Ik hoor de woorden van de ander en blijf luisteren naar mijn gevoel ik sta open en verander; soms een beetje, soms een boel zo bezie ik nieuwe wijsheid welke ik soms negeer en soms erken want ik heb de ruimte en de vrijheid van wie ik word en wie ik ben…

Als de waarheid snijdt Maar de leugen bevrijdt Is de keuze snel gemaakt Geef me wat me raakt…

hoe solide denk je dat de lijn is waarop jij balanceren wilt in de ene hand, houd je angstvallig jouw hart in de andere hand, viert jouw brein iet wat hoe zeker ben je van de ingeslagen weg of voelt het alsof er geen keuze was daar de duisternis vroeg invalt…

in de verte ligt een vraag, een analyse, een keuze. T-splitsing, sla ik linksaf of rechtsaf? linksaf en ik ga naar de stadse drukte, rechtsaf en ik ga naar de bosrijke stilte. in de stadse drukte jagen we op tijd, die we niet inhalen. in de bosrijke stilte onthaasten we in tijd die we genieten!…

De keuze is aan jou en dat maakt je bang of je vooruit gaat waar je het verleden achterlaat of dan toch terug waar treurnis geen onbekende is de keuze is aan jou hij wacht al zo lang.…

laat me nou niet nippen nippen aan die veel te zachte lippen daar er tranen vloeiden vloeiden van verdriet niet de jouwe waren wil ik me niet laten bevrijen door jouw ranke handen op mijn ronde dijen nee, voor alsnog maar even niet…

Ja, ik kies ervoor om te leven en te sterven op aarde, met lichaam en geest. En ja, ik koos ervoor om door de diepgang van het leven gewassen te worden door een schoon modderbad het meest, en nee, ik zal niet zwichten voor negatieve of kwade krachten maar ik zal weten dat mijn priester altijd het gebed voorleest.…

Adem in mijn nek; laag, lieflijk, maar ook intens. Kan ik anders nog dan stotteren? Anders nog dan klungelig de liefde ontkennen en mezelf?…

Zoveel keer maakte ik een keuze voor jou dit maal was het aan jou en het was waar het was heus, dit maal maakte jíj die keus.…

tussen jou en mij groeiden rozen waarom dan toch heb jij voor irissen gekozen…

Iedereen die in leven is, is mijn vriend, want niemand ondergaat de moeilijkheden van het leven zo uitgekiend.…

Wat de voorgeschiedenis Ook met je heeft gedaan, Hoe zeer je ook aan Het kwaad ten onder Bent gegaan, Je hebt altijd Weer een keuze Om de andere kant Uit te denken, Het kwaad en de dood Te laten voor wat ze zijn, En ondubbelzinnig te kiezen Voor het licht, voor de lucht, Voor het leven…

Wat moet de wereld nu het meeste vrezen Wordt jokkebrok of lomperd president De race was gewelddadig, ongekend Een kwade geur is er uit opgerezen Het 'Yes We Can' lijkt alweer lang geleden Met welke uitkomst hebben we straks vrede?…

Ja, je moet een keuze maken, want je staat nu op een weg die aan 't einde dood zal lopen en er is geen middenweg...…

Ach, slechts eenmaal de gewenste vergetelheid waarin schreienden momenten kunnen vervagen en jouw droeve beeltenis even wordt uitgewist, te vergeten, het onvermijdelijke van afscheid, voor eeuwig door innerlijk verdriet gedragen op het moment harten kiezen doch het leven beslist. Gelijk witte bloesem afgerukt van een lenteboom, de ontstuimige…

Het is twee uur 's nachts en donker hier ik slenter langs de ruiten er staat nog één meisje van plezier ze is jong en ze kijkt guitig ik loop vlug verder want ik weet zoiets kan nooit lang duren lig je in bed je kop vol zweet... God, wat is de liefde duur he ik ben geen jongen van fatsoen ik heb een sociale kater ik ben dronken van…

Maar als je in tweestrijd komt in je hoofd met jezelf en wat je me zojuist hebt beloofd Als je niet zeker bent van ruis en waarheid van keuze en spijt als je verdrinkt verminkt de wolken je overmannen in hun sluiers gevangen Zeg dan nog een keer "nee" dan mag je altijd met mij mee.…

Was het niet veel makkelijker een keus te laten gaan? Dromen van beslissing maar toch stil te blijven staan? Jaren huppelen zacht voorbij om het leven laten lijken als dat van een vallend blad, bestemming niet voor ogen maar langzaam vallend naar benee en daar een plaats bereiken.…

Het is een flinke stap, niet meer dan dat. Er ligt een sloot met donker water tussen waar ze is en waar ze wil zijn. Ze zou kunnen stappen, dan is ze waar ze wilde zijn en niet meer waar ze was. Maar zou ze stappen als ze wist dat ze niet meer terug kan? Zou ze dan nog willen, ook als Ruby kon?…

En dan is er nog die keuze waar ik nog niet uit ben welk einde het worden zal het geleidelijke proces van terugkeren in de aarde de evolutie tot stof of de snelle revolutie van de eenmalige kracht in het afscheidsvuur ook van belang is wat willen zij die overleven maar dat vraag je niet zomaar even…