Alle inzendingen over OR klanken

Lovend sprak hij over haar Ze raakte bij hem een gevoelige snaar Rank en slank uit goed hout gesneden Haar prachtige klanken zijn ziel in gegleden Ontroerd was hij zijn passie zijn liefde En vioolmuziek zijn hart doorkliefde…

de zon gaat niet op in letters eikenbast barst niet in het woord tranen uit wenen is geen naam maar een klankvol leven medeklinkers nemen het voortouw in stilte leggen de nadruk op gevoel en kleuren klankkleur is woordloos te horen voor openstaanders die niet omstandig aanwezig zijn omstanders treuren in spijkerschrift dat klinkt als ach en…

Het kind zat naast mij in een zaal, tussen ons lag de partituur. Maat- strepen stonden stijf in stil geweld van inkt. Dankzij de muren en het dak werd dat geluid. Zoals bij ons de huid verdriet omspant, zei ik, en een voor een wees ik de instrumenten aan op het schavot. Zij is er niet. Als ik mijn ogen sluit ga ik haar zien. Tussen hoorn…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

De klanken reeds verstorven, maar in gedachten nog bestaan. Je voelt de weemoed in je hart… van een tijd zo lang geleden. Hoe goed het was. 't Geluk te voelen, dat toen in je leven was. De mondharmonica kan dat naar boven halen. Wie speelt er nog zo mooi als vroeger in voorbijgegane dagen. Het geluid alleen brengt tranen.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De vloeiende lijnen van melodieën bereiken 's nachts mijn oor ik weet niet of ik wakker ben als ik die klanken hoor. Ik open dan mijn ogen en kijk vlug om me heen waar zijn de muzikanten ik ben helemaal alleen. En toch nu ik weer wegzak is de ritmische muziek er weer ik laat me meevoeren op de tonen zo hemels...ik wil meer.…

Ongeboren kind Jouw hartje klinkt als muziek Verborgen klanken…

ondergrondse taal verrijst met diepe klank versplintert de bodem in woordbedank geeft zijn uiting vol vermaak zet zijn minnen kansloos schaak blaast de stof van ’t oud geluid eist de aandacht voor zich uit verschreeuwt de fluister weg van hier maakt plaats voor orenstrelend sier…

Geen woorden, geen praten… Volmaakt is de stilte, in winterse klanken geschapen.…

Op heroïsche klanken fijn besnaard danste de dichtkunst met gezwinde vaart over het verzengende schuim de hunkerende zee eeuwig bezongen alle reizen mee tot in het hart van ’t gedroomde oord waar haar ziel nog altijd wordt gehoord…

Dansend gaat zij door de dagen geeft de avond glimlachend licht nooit zal zij om woorden vragen brengt warmte op ieders gezicht haar regels zijn niet gebonden lopen slingerend door de tijd andermaal slaat zij diepe wonden na een heftige strofe strijd heeft zij zin in mooie zinnen raakt zij plots menig lezershart wil zij haten, dan wel…

sestanta mirraza martessa vindella boscollo baresa domapi dizalo stollari zo onbegrijpelijk mooi dat je zou emigreren en je linea recta laten bekeren maar deze taal vertelt alleen een klankenverhaal hoewel dat weer precies is waar duizenden gelovigen in geloven…

zoals ik jou klein donzig diertje in mijn armen hield streel ik je twintig jaar later met klanken van tederheid wapen ik je met woorden van liefde voor de tijd die vliegt zoon…

Een licht, een woord, een ademhalen een zoeken naar wat zin, je leeft en zit er middenin en toch kan je dit niet vertalen in kleuren, klanken, tederheid,... je glimlacht enkel naar de mensen die net als jij wat liefde wensen en snel of traag vergaat de tijd.…

Een vinkske! Een vinkske! Daar zit het, zwijg, - Een levend dingske, Op een dode twijg. Het borstje bibbert, Het keelke zwelt. Het bekske slibbert Van 't klankgeweld. 't Zijn versjes, zere, Onvatbaar kort, In éne keer, Der-uit gestort. Tzit-tzit-tzit-dap-dapper, Dewingihee! Tzit-tzit-tzit-rap-rapper, De hele ree! Tzit-tzit-tzit…

Ergens klinken klanken Zacht gespeeld, maar hoorbaar Klank als kleine trillingen In ondiep golvend water Ergens klinken klanken Die niemand ooit opmerkte Die stilletjes weggevaagd worden Door populaire rockmuziek Ergens klinken klanken Ik wou ze zo graag delen Anderen muziek leren kennen Maar heb ze als enige gehoord...…

Het is een zucht in fluistering die langs prevelende lippen zachte woorden in het oor verscheept en de schelp helder en stil in hoge en lage liefdesklanken laat trillen. Het is een zucht in stil gemurmel van een traag kabbelend beekje dat klankhelder jouw Zijn passeert waarbij een sprankelende druppel woorden jouw oren streelt.…

Vrij dicht zij maar vol akkoorden rijm en klank behagen haar schier onmisbaar papier en pen kiert verlangen waarin woorden; rei of dans met maat vermengt gaandeweg zinnen flaneren stuk voor stuk geschaard ineen geluk verschijnt sereen vermomd vlecht cadansen in die kering rechts of links, zij rijmt weerom ------------------------------…

De Brug reeds voldoende beschreven De Toren als zeer markant Aimab'le ijkpunten van Stad Zaltbommel 't Is de stad, haar vesting aan de Waal Als zijn geboren baker Herinneringen die gaan Strak verrommeld 't Carillon in de Gasthuistoren Klanken klavieren over Bij helder weer, wáár genot Ingedommeld Maar leef weer op. Her- rijs.…

Ode aan de Tolberter kerkklok Nu eens in het gloren Van de morgenstond - Dan weer bij het Vallen van de avond Maar evengoed als Het eind van de morgen Overgaat in het aanbreken Van de middagtijd Wordt heel mijn wezen Opgetild door machtige Golven van geluid die Geleidelijk aan mijn Gevoelens weg doen ebben - Wordt wie ik…

Mijn peinzen drijft mij naar 't nachtelijk uur ik voel hoe donker en wit te voorschijn komen in een wisselkoor van klanken de wijnstok en de ranken gehurkt in ootmoed Zijn adem is levenskracht och levensgeest, liefde mild en puur witte zon in 't hart van de aarde onder de wolken de wensen van mensen Vurig klinkt het gestamp van paarden…

vogels zingen En ´s avonds loopt hij een tuinfeest binnen Weemoedig mijmerend bij 't houtvuur in 't licht Ziet hij hoe zij dansen hurken springen Onder de blauwe hemel Tussen de gekleurde lampionnen En de zoele zoete bloemen geuren Rond de vijver liggend in 't gras In zijn dromen ziet hij zijn lief Zijn vurig beminde In de omarmende klanken…

maar schone klanken groeien bloeien als een bloem in koele wind langs dode wegen naar het hart van de hoge bergen de hand die het hart vasthoudt…

Als Tenebrae in Groningen neerstrijkt Om daar een buitenaards concert te geven, Ervaar ik een gevoel van twee uur ‘zweven’, Daar door dat koor perfectie wordt bereikt. Bewezen werd - ik wou er eerst nooit aan - Dat engelen wel degelijk bestaan.…

Klanken van een klarinet die mij ten gehore komen. Virtuoos wordt hij bespeeld. Zuivere tonen en alles lijkt te gaan leven. En een dodelijke stilte wordt verbroken.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…