Alle inzendingen over OR leven OR bewondering

Bewondering voor het leven en alles dat ik geef en neem want ik hou van alles dat het leven mij straks geeft.…

Ons leven Wordt niet gemeten Aan het aantal keren dat we Ademen Maar aan de momenten dat we Ademloos Gods scheppingswerken bewonderen…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Wonderkinderen: bewondering voor de makers bewondering voor omroep Max bewondering voor de wonderouders bewondering voor mijn wonderdochter bewondering voor haar wondermoeder verwondering in mij, een blijvende dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn en zullen blijven bestaan verwondert u allen en Max herhaal deze documentaire: "Wonderkinderen…

openheid van zaken door een mens van goede wil de spil van het gevoel mag zelfs niet veronderstellen ook al zou het zeker weten zijn doch nog ligt de gebeurtenis verscholen onder tafel en is ieder woord te veel als een sneeuwbal dikt het effect over zijn hoofd van emoties en troost omvang van de tragedie wij zijn er nog niet mee klaar…

Bemin en verwonder, Beleef en geniet, van al dat prijkt, Van al dat leeft, Van de zin en de onzin, van heel het leven Ontwaar en bewonder, Ervaar en beziet, Al dat verrijkt, Al dat ons geeft, En beleef de beleving, van heel het leven…

Toen de nacht de morgen met vogelgezang wekte, luisterde ik en verheugde me op een nieuwe dag vol leven.…

Daar waar je de zee in al haar pracht bewonderen kan Waar je het zout uit het water kan proeven op haar wang Daar vochten vele mannen voor hun leven Zij gaven hun vrijheid zodat jij het kan beleven…

op snelweg, ergens in zuid zwerven donkere uitlaatgassen lawaaien door groene velden zomaar de natuur misbruikt klinkt uit het niets, als opge- schrikt een verblindend zingen vleugel aan vleugel in schitterend samenspel waarna angstig geluid de stilte induikt…

de pracht van lentedagen het wonder der natuur als groene bomen prijken in zonlicht temperatuur goudgeel de goudenregen de bomen in volle bloei hortensia's in kleuren en al het plantengroei 'k verbaas mij alle lentes wat dood leek leeft nu weer is weer gekomen tot nieuw leven dat doet de lente, keer op keer…

ik zag je gracieus silhouet in de geur van bos als schaduw op het licht groene mos waar je voeten dwaalden langs zonnebanen die elkaar ontmoetten voorbij de oude stammen waar het leven getekend stond op de bast jij was de gast op de open plek waar herfstblad de loper schitterend kleurde met oogsttinten in een dansant verschijnen…

ze lacht ik straal als ze schijnt klim ik op naar boven gericht ik wacht verdwaal als ze schijnt klim ik op naar haar gezicht ze bracht verhaal als ze schijnt klim ik op voor altijd gezwicht de nacht was kaal maar de ochtend bracht licht ik klim op met een warm onthaal als ze zacht onze levens dicht…

Ik vergeet mijn verkoudheid en staar pure bewondering uit over het uitzicht dat dit moment te bieden heeft. Nu mag ik sterven in de ogenschouw van mijn winter.…

Ik blaas en blaas de bellen in de lucht ze gaan mee met elke zucht prachtige kleuren die weerkaatsen in de zon en plots als uit het niets verdwijnen in de lucht niets meer te bespeuren hoogstens de wind die zucht…

Ik voel plots mijn ziel verwant met kleine dingen die op onze wegen als bloemen staan geschreven verscholen in de dagen, geven ze oude zinnen leven en dragen in hun letters de zoetste pure zegeningen ik tel de dagen sinds de roze blik waarin ik je vond aan duizelingwekkende vormen, hoe vrouw je bent ik ben het vraagteken waarop jij het antwoord…

-elk woord zonder kabaal- lees in klank, de pracht, een nieuw verhaal bewonderend, beminnen.…

De zielsmuziek, de trillende snaar die van bewondering sprak.…

Jij spreekt in witte schaduwkleden en omarmt zoals een gordijn het laken van het leven een vleugje trots gedeeld door een decemberregen verbergt zo als in jouw melancholiek gedicht een jaargetijde dat vergeelt wanneer de lente alle dood weer doet herleven…

Voor het glas stond een mooie vrouw Ze keek naar de vissen die gracieus en schijnbaar moeiteloos in het water voortbewogen Naar die mooie vormen en die prachtige kleuren Wat een Schoonheid! Ze droomde er van dat ze voor even één van hen kon zijn Dat ze ook zo vrij en ook zo gracieus kon rondzwemmen in onmetelijke…

Zwevende oogjes om je te lezen, duizenden bellen van bewustzijn en in iedere ademtocht wil ik je kleur bekennen je weet de naaktheid van het blad naast elke voetstap weg te leggen een overlevering van kracht wanneer het maanlicht samenvloeit met het hemelwater in je hart dansen de vlinders een ode van sierlijkheid.…

Als het wateroppervlak Van een onmetelijke oceaan Glad als een spiegel Als ze het nodig vindt Een woeste zee Als je erom vraagt Het kleinste steentje Direct een rimpeling Soms verleidt ze je, Met al haar schitteringen, Om een duik te nemen Maar dat is slechts het oppervlak……

Zo snel als gedachten kunnen gaan, reisde ik eeuwen de kosmos rond, totdat ik hem in een hoekje vond en in grote bewondering stil bleef staan. Ik vond een wonderlijk mooie planeet, zacht blauw gekleurd door een oceaan met wat wolkenslierten er tegen aan lag hij op een zwart fluwelen kleed.…

Zij tilt haar hielen over bergen van oneindig land huppelt met de wind en legt haar onschuldige glimlach bloot. Ik ben de buigende boom de nachtkijker die aan haar voeten ligt terwijl ze met haar zwaard een vuur van ongebonden passie spreekt. Het bloed stijgt en de hemel zwijgt waarlangs de vogels ijlen in het verre licht.…

Dan komen zij weer tot leven, en zullen de nacht anders beleven! Zij werken dan de hele nacht, en doen wat er van hen wordt verwacht. Moe, en hopelijk voldaan, zullen zij 's morgens weer naar huis toe gaan! Dus, denk ik even, voor het slapen gaan, aan die mensen, met een nachtelijke baan.…

Kleine, dappere leeuwin, jij trotse Koningin Je sloopte lachend mijn onzekerheid en gaf mijn bestaan weer zin Je eerlijkheid, jouw recht door zee perfect gecombineerd met een karakter voor mij zo zoet als honing, kroonde je mij, zo enpassant, ook nog tot jouw Koning.…

Jij bent jij, zoals je altijd was zie niet op naar mij want ook ik ben maar een voorbijganger in de tijd. Kijk liever naar de klavers in het het jonge gras kijk naar de bomen, de vogels, de wolken! Hoor de wind langs de bladeren kolken En misschien is de wind wel mijn adem, misschien is mijn adem wel jouw bloed.…

Ze zijn zalig, jouw woorden, die zachte akkoorden. Was alles in de wereld maar zo mooi zoals jij het benoemd. Jij brengt me troost, hoop, lust en inspiratie. Kom in mijn armen, ik maak je beroemd! Ik dank je, voor die mooie woorden, die zachte akkoorden. Maar één vraag die rest me: Wil je me alsjeblieft niet vermoorden?…

Je moet me niet zo ophemelen, dat hoeft niet. Jij hoeft bij mij niets, dat mag je niet. Jij mag alles, maar je hoeft niks. Zijn, vragen, doen. Ik ben maar heel gewoon, Ik vraag niks van je en wat ik doe is niks bijzonders. Aardig, aarde, waardig. Jij bent heel erg aardig, dus ben je ook, net als ik, van deze aarde, en hopelijk…

Godin in het zwart, zittend bij het vuur van de open haard een mysterieus flikkerend schaduwspel op je mooie gezicht. Gracieus sla je bladzijden om, heel bedaard zoals je bij alles je charme bewaard. Terwijl een genoegzaam spinnende kat op je voeten ligt, Godin naar mijn hart, trots en rug kaarsrecht verslind je een op de gnosis…