255 resultaten.
Zandloper van wijlen een brouwer
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 222 N or;
...... E r
... K linkt een
. E is; men vraagt
N iet geld maar recht.…
Aan Pamela
hartenkreet
0.0 met 11 stemmen 2.713 dikwijls zijn er van die naamloze namiddagen
en de tijd loopt sneller dan dat de ruimte
eindigt in een schaduwrijke hel
het voetpad, ja, die is het
die de passen regelt van onze nachtelijke liefdes
die we vergeten, die we niet vergeten
zoals de Brusselse foor,
de ochtenddromen, de oorlogen in verre landen
en we zetten ons leven verder…
Zonder titel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 459 De slagbomen opgeheven
kruisen de wegen elkaar
zoekt het hoofd gezelschap
Hij
Banen haar gedachten zich
een weg naar de andere einder
een verwant van de ziel
De wegen lopen gesmeerd
kennen de bomen
één voor één
gaan uit elkaar
komen elkaar weer tegen
De slagbomen neergelaten
een stop bij…
Kikkervisje
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.111 Een oude scheve boom
Staat om te vallen
Over een watertje gebogen
Honderden twijgen houvast
Ik zie kikkers drijven
Gezegend met bolle ogen
En gladde waterdichte lijven
Loerend zonder mededogen
Niemand kan vermoeden
Waar wortels ooit begonnen
En argeloze bonte bloesem
Blijft bestuivers lokken
Bronnen staan niet stil
De herfst blijft…
Zo te zijn als sterven
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 549 In blakend goud ontmoet ik jou
aan het eind van mijn eerste levensjaar
al zie jij er ouder uit geef ik
je toch mijn hand en vraag je
om voor even mijn moeder te zijn
niet te lang, want moeders sterven
voor je ze kent en het geluk
wat ik lees in het venster van mijn
buurman is gelijk vaders troef, de kaart
die hij nooit heeft gehad
afscheid…
[ Moeder en dochter ]
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 33 Moeder en dochter
zien toekomst en verleden –
in elkaars ogen.…
Scriptorium
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 93 Naam, geschreven met louter letters
Zo kaal en droog
Waarin een naam zich openbaart
Naam, galmend in een gewelf
Meegenomen op de golven
Van de tijd die nooit verjaart
Naam, geschreven in het leven
Vol van vuur
Een naam zoals die na de dood nog rondwaart…
Plan B
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 102 Voor het hoofd stoten,
aan dezelfde steen bezeren.
Ten hele dwalen
en ten halve keren.
De kronkels volgen
en de hoeken afsnijden.
Recht door zee,
gejaagd door het getijde.
Te kiezen en te falen,
met vallen en opstaan.
Om op eigen benen
van A naar B te gaan.…
levenslijn
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 179 ik dacht een rechte levenslijn te weten
geboren, school, het huwelijk, de kinderen,
het werk, de ouderdom, de dood
zoals op school geschiedenis
van links naar rechts de data
van gebeurtenissen
waarin de hoogtepunten van de strijd
zijn aangegeven, de triomfen
van het leven, de heldhaftigheid
maar niet de begraven nachten
de weeën van het…
Varen ja
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 112 Een ziel moet zien te zeilen naar de wal
Over een grote, zilte oceaan
Dapper door Scylla en Charybdis gaan
Een haven of een baai vinden vooral
Soms vaart zij in een fuik, loopt in de val
Dan heeft ze averij, scheurt haar bazaan
Een ziel moet zien te zeilen naar de wal
Over een grote, zilte oceaan
Loopt averij op en gaat door een dal
Ze dobbert…
blaren vallen alle jaren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 130 in het heden waarin ik leef
herhaalt zich aldoor mijn verleden
de smalle dreef van gedragen hoop
slingert tussen mens en dier
tussen het aardse en hemellicht,
het is de levensloop
het gaat zoals het gaat
in hoeverre kies jij of ik ervoor
wil je het zien aankomen;
we leven toch aldoor in dromen
of in het roepen dat ik alsmaar hoor
ik…
Een zegje
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 Weerklank aan mijn deuren
Er zingt terloops bewust
Een aanraking en geuren
Mij wakker gerust
Dit is het verhaal
Banaal sensationeel
Opengeklapt totaal
Gecomprimeerd intiem universeel
Belerend of gekscherend
Over wat er hoe dan zit
Waggelend of marcherend
Elke som blijft dit
Feitelijk en tragisch
Geheimzinnig uitgelegd
Beeldig beleefd…
Wandeling
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 88 In ’t ogenschijnlijk rechte laantje
Waar ik sinds ik ik ben loop
Zijn de bomen blijven bloeien
Leeft er angst en zingt de hoop
De takken van weerzijden
Raken elkaar in top
Nu is dat simpeler onderscheiden
Er zit geen hullend blad meer op
Bijna aan ’t end gekomen
Je zal het altijd zien
Rest een brugje te dromen
Van verder moeten of misschien…
is het zo
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 49 het leven wordt getekend
door natuurlijke seizoenen
daarbinnen, in mij, werkt ook
de wet van komen en gaan
van telkens vallen, terugtrekken
maar het kan ook rijpend zijn
of vernieuwd weer opstaan
ook al is dit bij ieder bekend
toch is het niet zo,
leert de ervaring,
dat men daar aan went
eb en vloed
schetsen een verklaring,
en dag…
zo het is (2)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 de tijd is rijp
om te oogsten
dat houdt ook in het
erkennen van de
onbereikbaarheid
van het ideale hoogste
wat ik mij voorstelde
telkens door de jaren heen
het is aldoor wel grenzen verleggen
immers dat drijft een mens voort
terwijl om je heen muren worden
neergehaald of gevoelens in de
grond worden geboord
of aan het hart worden gepaard…
Veni, vidi, vici
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 55 nu ik bijna weer de jeugd
nader en de jaren achterlaat
ervaar ik beter de vreugd
in de veelvoud van eenvoud
en minder de veelvraat
die op de verslavende zuchten
van mijn wegen heeft ingewerkt
en vind ik tussen kaf en koren
het onaantastbare prille zaad
dat niet meer door onnozelheid zal vluchten
maar enkel verstild, blijvend in zonlicht…
[ Ritselend bamboe ]
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 26 Ritselend bamboe
omsluit me, ik kijk omhoog –
en volg de vogels.…
is het voorzien
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 wat ik je zeggen wilde
verstilde
in de taal die ik liefheb
grenzenloos vervlogen
dat wel
het is de beweging achterwaarts
in een diep gevoel
ja, ik weet dat mijn bestemming
verloopt langs die ene weg,
een enkeling begrijpt wat ik bedoel
ik was nog kind toen het
zich openbaarde,
maar hoe te gaan
ik zat daar in het gras
wist van heg…
treden
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 112 naarmate de tijd vordert
kleurt het afscheid
zich steeds verder in
mijn gevoel dooft
voor al wat ik bemin,
het lijkt alsof de huid zich sluit
wijl een zucht zich weliswaar
vast in een herinnering neder vlijt
wordt wat mij nog rest
vaker door gongslagen ingeluid
en volg ik het opstapelen
van komende momenten
onvoorspelbaar,
onvermijdelijk…
Pizzicato
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 20 nog even en de trein vertrekt
in metrische cadans op weg
naar een afgebladderde bestemming
gedurende de tijd dat we verbijzonderen
zonder dat ooit sprake is van ‘halverwege’
al doende gaandeweg te louteren
voorsorterend
geknipt, geplukt, gemazeld…
[ Het leven: een reis ]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 36 Het leven: een reis.
Je leert wat wegen kennen –
en wat gewoonten.…
[ Op reis in al mijn ]
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 38 Op reis in al mijn
herinneringen zoek ik –
waar ik naartoe ga.…
[ Wij zijn verhalen ]
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 28 Wij zijn verhalen,
verhalen van verhalen –
verder zijn wij niets.…
ik zag en hoorde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 70 ik zag
in jouw getekend gezicht
ook de warmte die sprak,,
aldoor de jaren heen
verspreid over ieder
die echt naar je keek
en op je ziel was gericht
ik zag ook de schreeuw
doorheen een lach
of het stil geween,
je was krachtig en tegelijk
weerloos week
maar sterk was 't licht
dat sprak als je getuigde,
niet altijd
in woorden te…
Ik lag wakker
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 Pas later speelde ik
zonder te acteren
de hoofdrol
in mijn leven, mijn lot
voorgesorteerd of toevallig
pech binnenin
mijn begeerde lichaam
bemind
zonder blijvende interesse
in mij, mijn aanwezigheid
mijn begerige geest
die wakker lag
van hen, hun dromen
die ik niet volgen kon
die mij versmaadden
bang
voor de moeite die het kost…
Passagiers
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 Mama's nachthemd aan
midden op straat schaatsen
en op zolder met treinen
verre reizen maken, maar
als iemand later zegt
...Het zat er al in
...weet je nog, toen?
...Twaalf jaar oud...
...twee vier zes acht tien
...wie niet weg is, is gezien
...kijk maar om je heen:
...mensen zijn op weg
...allemaal passagiers
...op een eigen stoel mee…
Het bestaan van een oceaan
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 89 Ik zie uit over een ware oceaan
in mijn gedachten wel te verstaan
en nader het einde van een oprit
of als ik even om me heen kijk
nog een kleine toegift of korte uitwijk
Zo doordrenkt de natuur mij
van een dikke mist, voor mij althans,
het is de gang waarnaar men gist
na een klim vooruit in de jaren,
om alles wat stoffelijk is te vergaren…
levenswater
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 62 als vanuit de bron ver in de hoogte
het pure water wordt geboren
is zij nog pril van aard en sprakeloos
alwaar de hemel de aarde ons
met een levensader wil bekoren
is de aanschijn van 's mensen beleving
nog o zo vluchtig en broos
door de stroming te breken in fasen
schenkt dat tevens inzicht op onze levensweg
regelmatig wordt er onderweg…
Tour de pays d'or
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 56 une cratte
de bière
Entre le pays d'or et mont
vent où
Ça va?…
Zijn
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 322 het einde van liefde begint
met angst voor verlies
verloren zijn de mooie dromen
verloren de herinnering
verloren zin
gewonnen zijn ware beelden
gewonnen is visie
gewonnen zijn
ben niet verloren
ben niet gewonnen
gewoon de twee verbinden
zoals een refrein
verliezen en winnen
totaal zinloos
liefde wint niet
wedijver wel…