De slagbomen opgeheven
kruisen de wegen elkaar
zoekt het hoofd gezelschap
Hij
Banen haar gedachten zich
een weg naar de andere einder
een verwant van de ziel
De wegen lopen gesmeerd
kennen de bomen
één voor één
gaan uit elkaar
komen elkaar weer tegen
De slagbomen neergelaten
een stop bij…
een vaal houten buffet
twee laden vol met geschriften
een geladen tafereel
de appel ligt daar
niets vermoedend
verzonken in het hout
hij ligt daar maar
op de gewogen tafel
in stilte
de geschriften spreken niet
ze houden hun gewicht verborgen
in de leegte van de kamer
de appel weet zich alleen
in geladen stilte
die de leegte verzacht…