Alle inzendingen over OR mier

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

ze zijn er ondersteboven van de natuurliefhebber die zijn voet plant op het verkeerde moment op het verkeerde pad…

Wat kan dat tegelpad, die stomme stoep u schelen? Bent u tot eeuwig schrobben soms verdomd? Een waas van groen trekt van de malse grond. Tel de lentes die nog door uw aderen spelen. En laat vooral uw stramme ledematen zwijgen. U heeft uw zetel boven wel verdiend. Of is het waar dat u de gunsten van die vriend alleen door almaar sloven kunt…

Haar handschrift Was hard en kil Frustratie sprak Uit elke letter De liefste woorden Waren zelfs vervuld Van een wijzende vinger Op alle onrecht van de maatschappij Woorden teder en schoon Vervuld van passie Bereikten vol overgave Het diepste van mijn ziel Ik las haar brief Vol zwarte vlekjes Het deed mij denken Aan mieren vertrokken…

Bij het lachend morgenkrieken Zeide een vlinder, hups en fier Aangesneld op bonte wieken, Aan een arbeidzame mier: ‘Zie mijn vlerken! Blijf maar werken; Nergens zijt ge wellekom. Waar ik vliege, En mij wiege, Volgen de ogen mij alom.’…

in tegenlicht een bladerloze berk een levende ets waar de sapstroom stokt en takken niet meer wringen het licht licht ook de kleinste twijgjes uit met schitterdruppels op de vochtige bast sporen van een late mier…

een rare nacht van wakker zijn en slapen en wakker zijn en slapen en wakker zijn en alles werd helder onverwacht als die dag in de zomer waarop ineens overal mieren opvlogen realiseren: ik kan zelf mijn keuzes maken, mijn keuzes maken stoppen met die lessen op maandag waarvan ik – plotseling – weet dat ik daar al jaren minder…

Ik wil vallen onder hen die je kunt inwisselen tegen leeg tarief, de kleermaker die zijn eigen pakken meet, een tandarts die zijn kiezen trekt Ontdoe elke dag je geest van de verzamelingen die daar onopgemerkt als mieren binnen sluipen je kan ze geen ongelijk geven, zo zijn mieren nu eenmaal, vooral die er een hard hoofd in hebben maar met…

Als mieren rennen ze door m'n kop Miljoenen gedachten, uit het niets Niet te stoppen Nooit rust in die kolonie, altijd rennen Door elkaar, over elkaar, buitelend Springend van de hak op de tak Stomme mieren, gedachteloos rennen ze rond Ik wou dat ik ze kon vangen Ik zou ze zo graag voor altijd vernietigen Ze blijven komen 7 dagen per week…

Nog nooit heb ik gehoord van een vlinder met mazelen, evenmin van een vlo met vlooien, nog niet eerder maakte ik mee, dat een mier, een gebroken poot had, maar wat zou ik ervoor geven, om gewoon een dier te zijn, want mensen, die doen elkaar alleen maar pijn!…

het vuur is in mij aangewakkerd wakker ben ik, laten we stijgen nu en mensen mieren maken en de bomen kneden tot gras samen met jou ga ik de wereld ontwaken samen met jou ga ik vergeten wie ik was…

Waar mijn ontbladerde vader zijn harige takken laat ruisen, en de bast van mijn moeder met welgevallen beziet, wordt de mier op de grond door mijn val invalide. Wellicht word ik woudreus, en schud met de vuist naar mijn vader die kromgroeit.…

laat mij toch staan ik ben geen hindernis, geen obstakel voor de stroom stoere krijger wrijf met je stok laat de mieren kriebelen van plezier geef me vreugde doop je staf in de rivier zij omhelst en ontvangt je met vloeibare lippen…

Mijn vrouw stemt Marianne met haar dieren Voor haar is dat een uitgemaakte zaak Ik aarzel, zweef en twijfel al te vaak Kies dieren, zegt ze,...zit niet zo te mieren Door haar ‘gepoes' voel ik me zeer geremd En door haar stemadvies raak ik ontstemd…

Ik heb de hoge berg beklommen, Met talloze mieren ben ik Naar boven gegaan - We waren sterker dan we Ooit dachten te worden, Tien maal ons lichaamsgewicht Hebben we naar boven getild Zo makkelijk, zo vrij Als ik het zelf ooit Had gewild…

Een mier met een boomstam op zijn rug bouwt aan zijn toekomst. Vlinders klapwieken zacht met hun vleugels geluidloos applaus. Vogel op telefoondraad luister gesprekken af lacht en vliegt weg. Mensen en mieren werken zich in de nesten ze willen te veel. Meeuwen vechten om een broodje halfom de sterkste neemt alles.…

Toen de wesp stak werkten de mieren hard door, liepen, als altijd, gewoon af en aan, over hun spoor. Zij dachten niet Ach, arme zielenpiet Nee, zij hebben geen oog voor pijn en verdriet. Daar lagen bergen werk! Er is geen tijd! Is er dan niemand die dat ziet?…

Zag U wel eens een mier met smetvrees? Zag U wel eens een giraffe met hoogtevrees? Zag U wel eens een eend met watervrees? Zag U wel eens een hond met straatvrees? Ik vrees, met grote vreze, dat de vrezen alleen aan ons, de mens zijn toegewezen…

Bewoond door een monster,en pieren,mieren die ze betreden, Klein wezen van verwoesting.,Ik heb jou zo bestreden. Maar ik heb de strijd verloren,en mij met liefde bekoord Want opeens had ik het besef dat jij daar natuurlijk hoort.…

Waar ben je Ik heb je nodig Ze prikken als gekke wilde mieren Vieren hun vieren En Geweldig vieren zij zichzelf Op naar de top Weggepikt door vieren En schrapende violen Jodelende zusjes Dichtende vieren Kwartet trompet Alles voor vieren Vieren voor alles.…

langs overbekende paden woelen mieren in mijn hoofd een vertrouwd gevoel in draaimaardoor nacht mallemolen, die maalt en maalt wirwarrend zwenken de wieken alles wordt fijngewreven op de steen van rond en rond kommerkorrels waaien weg als ik eindelijk inslaap…

soms hangt het achter wolken in een ongrijpbare blauwe zee achter mist van vervuiling diep tussen de halve maan mensen gekenmerkt als mieren zo ongrijpbaar dat het lijkt. zoveel miljoen lichtjaren vertekend dit enorme gevoel…

Achter de horizon slapen zwanen en moeders in japonnen kinderen onder luchtballonnen bij het water dromen vaders in tranen die rivieren maken en oceanen zonder zon staren naar bomen die woestijnen benijden mieren die olifanten berijden in een land dat niet bestaat.…

Met naald en draad en een klos met garen in grote en kleine gevaren en polarisatie als in geen jaren terwijl de motten kruipen in je hoed komen de mieren af op het zoet er vallen gaten we worden weer geleerd te haten dat verdrijft het zachte praten…

Een ijverige mier met een boomstam op zijn rug bouwt aan zijn toekomst. Wollige schapen plompverloren in de wei warmpjes bij elkaar.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

En nu op 't eind toch een moraal: de mieren joelden allemaal. (kindergedicht)…

Soms voel ik me een mier opgeslokt door plicht en alledag. De zin van leven, mijn leven, wellicht niet eens een rimpeling tussen zovelen. Misschien zijn wij een blauwprint Neanderthalers nog die uiteindelijk op vele planeten bestaan, en waar wij dan op die verre werelden zijn geëvolueerd in humaan.…

Ik ben een ijverig miertje en werk mij de pest als ik aan het werk ben dan doe ik echt mijn best. Ik sjouw met stukkies rotzooi van tien keer mijn gewicht. ik struikel en ik schuif vooruit het is eigenlijk geen gezicht. Maar soms is er een dag, dan heb ik niet veel zin. dan denk ik bij m'n eigen, 'was ik maar koningin'.…

Wij zijn geen prooi, wij zijn te klein, wij stellen echt geen klote voor, wij zijn als nijvere mieren die diep onder de plattegrond, het aardse stof mogen bestieren, de ganse gore aardkloot rond. Wij leven op een pannenkoek, de stroop dat is de dorpsgek.…