Alle inzendingen over OR oever

de stilte de storm beiden razen van oever naar oever op weg naar wat vergeten is wat verstild is wat nog open moet herstellen net zo lang tot klaarheid schijnt en rust mag zijn…

De maan weerspiegelt een betraand masker in de rivier en ik sta aan de verkeerde oever Alleen Ik hoor mensen lachen Hun echo's breken het wateroppervlak aan mijn oever Alleen Ik proef jonge liefdes hunkerend naar elkaar objectief oppervlakkig Hun lichamen één met de rivier en de zoete oevers Alleen ik smaak bitter…

alles anders is zij anders kan zijn moet zijn zoveel oevers heeft ze niet te kiezen…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Je stem vervaagd langzaam Je woorden vallen zachtjes neer Op het zachte mos waar wij zaten Aan de oever van mijn meer Je schaduw vlucht voor me weg Mijn handen grijpen in het niets Starend naar de oever van mijn meer Zie ik alleen mijn eigen fiets…

de verre oever geraakt door een muzikant of een schrijnwerker?…

O liefde, hoe gelukkig jouw oevers zijn voor de twee die in een universum varen.…

Of zullen we uit de modder, in de meander van ons samenzijn, onze nieuwe oevers bouwen?…

hoort stil het zachte ruisen van het ranke riet aan de waterboord…

Hier staat u buiten en boven het gangboord de paalworm die traag door het zachte lichaam trekt stuurboord groen bakboord rood waaronder de wolken als alles roerloos geworden is het zuiverste maaksel geen enkele vorm elke vorm stuurboord rood bakboord groen waaronder u hier staat. ----------------------------------- uit: 'De blauwe…

Het verhaal gaat dat een man overboord vanaf de oever flarden van de omgeving opvangt. Wij waren met velen en zagen de vogels de dieren in het grasland, alles trillend alles overladen met leven.…

Hoor hoe mijn schreeuw, die de overkant nooit raakt, kabbelt aan de oever waaraan zij ontspringt. Op zoek naar een echo die weerkaatst hoe het galmen gaat. Hoe klanken terug te drijven heel erg zacht, over het water naar waar zij ontstaat.…

Samen met de bladeren op Allerheiligen uit de lucht gevallen, kuier ik langs de Leie. De koeien verdrinken in de nevel en loeien hun eenzaamheid uit. De trein rijt in een flits mijn gedachten aan stukken: oeverloos…

Water schudt en springt Hoog tegen de oevers op Terwijl de storm raast…

verzonken schragen pijlers de overgang als de getrainde schouders die jij mij was en blijven zult de flarden van mist en nevel die aan gene zijde hangen voelen als een donzen dekbed dat mij comfortabel warmt gelijk een cocon is haar reling waaruit als zomerse vlinders tot mijn steun en toeverlaat jouw aandenkens fladderen de oevers…

Aan groene oevers bevindt zich weelde een droom die zich bezielt stroomopwaarts waar de rivier meandert in het bewoonde schilderatelier kleuren spiegelende meren groen valt er schaduw op het linnen veld ergens in een ontwaakte wereld zonder commerciële gekte proberen we te roeien we praten over politiek in onze fluisterboot over…

De rivier buiten zijn oevers weiland onder water meeuwgeschreeuw…

De rust is wedergekeerd en geluiden klinken zacht aan de oever van een strakgetrokken spiegelend meer. Voelbaar, bijna aanraakbaar, is de zuigende kracht van een door loomheid bezwangerde atmosfeer. De oever is het hemelse Kanaän, een maaltijd van brood met wijn. Een plek om heen te gaan, een plek om te willen zijn.…

Ik laat me gaan in de stroom, met de stroom de bedding, de oevers tast ik af mijn vingertoppen strijken langs de rotsen en de krokodillen voelen waar ze verpletteren in welke hoeken ze snijden ik ken de spanning van hun spieren, poten, kaken en laat hen gaan in mijn stroom, met mijn stroom mijn bedding en wijkende oevers geven hen de ruimte…

De beek is verstard; de rietkraag langs de oever huivert in de sneeuw.…

Haar bloemen vallen op de oever, de maan schijnt – de mannen schreeuwen.…

Vloed over oever, Tot het gelegen stroever... Invloed, o droever!…

En de oever is onbereikbaar.…

De jasmijn staat in bloei de rivier begint te zingen van oever naar oever. De trein volgeladen met in zichzelf gekeerde mensen geen spoor blijft achter. De tijd likt zijn wonden op de vleugels van het getij hopend op een wonder.…

In Slenaken is door hevige regenval de rivier de Gulp buiten zijn oevers getreden. Ze hebben daar in Limburg een probleem, Door neerslag in de vorm van bakken regen Heeft nu de Gulp zijn oevers overstegen, In Engeland zegt men: “What ’s in a name?” Want water komt soms kolkend uit zijn schulp, Maar zeker gulpend water uit de Gulp.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

vuurrode nevels rimpelen over water nog vage oevers vogels begroeten de dag met pure levensvreugde…

Aan de oever van de hemelse rivier huilend, zat ik. In de nevel van de waterval glinsterend gezicht van mijn aartsengel, zag ik .…

Pas toen ik aan de oever Dante las Dacht ik wie ben ik nu eigenlijk wel of niet De plant herken je aan de vrucht voorjaar…