Alle inzendingen over OR onbeantwoord

tussen licht en duister zucht ik 't is het eeuwig onbeantwoorde geen mens zal het ooit weten en alles wat geschreven van vandaag tot het begin blijkt tevergeefs verloren elke poging weer opnieuw zal nimmer ons doen vinden opdat we blijven zoeken…

wijn en het lijk der liefde rond de tafel en eronder verwarde resten van gevoerde gesprekken kleven aan de wand het plafond besmeurd met oude vloeken en flarden van onbeantwoorde vragen druipt een silhouet van mislukken daar waar jij net niet stond…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ik laat de kersen onbeantwoord (als een soort van buikliefde verklaar ik deze droom voor geopend op wolkjes lopen hoort erbij en als een echte acrobaat begeef ik mij in hogere kringen alwaar de dans der dingen poëziefluisterend tot levensuitdrukking wordt gebracht) maar het ijs laat ik smelten op mijn ziel.…

Wit staarde voor zich uit of was het toch zwart hoe kleurrijk bleek het palet daadwerkelijk toen zij haar vriendelijke oogleden verder opensperde dan tussen haar wimpers door te gluren wat haar inmiddels gewoon was zweeg stilte langzaam aan haar voorbij had zij dan niet genoeg wonderen gebaard toch bleef leegte steken het waarom immer onbeantwoord…

Ik ga aan de Kerk voorbij de spits geen opgeheven vinger meer Die ene keer zal ik niet gauw vergeten Een brief aan 'n herder die onbeantwoord bleef Een smeekbede van 'n vluchteling waarvoor geen oor gevonden Ik ga aan z'n Kerk voorbij weet God.... op andere plaatsen.…

Dat is de veelgestelde onbeantwoorde vraag. Wanneer brengt taal klaarheid? En niet woorden zoals waarom, met het ontwijkende antwoord, daarom. Wanneer is liefde, geluk en blijheid en niet in strijd met de werkelijkheid, omdat wij het aaneen breien, door de onduidelijkheid van onze taal.…

de klok tikt de minuten weg toch nimmer zo gestaag als sinds die dag dat jij in opging in de mist het 'tot zo' veranderde van uren in dagen van weken in maanden de stilte oorverdovend onbegrip verzandde in verdriet een onmenselijk diep gemis blijven vragen onbeantwoord het waar om een open eind…

bevrijde woorden die het gevoel zolang verstikten stromen waar ze eens stokten verpletterend voort ketsen knetterend terug tot vonkenregens van een onbeantwoord vragenvuur achter de woorden waar het verlangen fluistert zwijgt de einder eindeloos woordeloos verwoordt de moeite het verdriet van verloren vanzelfsprekendheid…

je bent het heimwee meereizend in ons hart de stilte die we dragen in innerlijke lagen het onbeantwoorde van die septemberdag de dag van je weggestorven lach je in verlorenheid koos voor het grijs toen, ja toen zweeg voor jou elke vogelwijs * ik schrijf in poëzie onze gedachten dichtbij breng naar de stenentuin wat woorden…

Voel jij ook in alle talen van voorjaarsvlinders essentie in warme volle magen talloze onbeantwoorde levensvragen onder blauwe lucht van dromen waar je ademt in vertrouwen bemerk jij ook dit vroeg ontwaken dan is het vanwege prille liefde verliefd zijn op een onontdekte schat volg blijmoedig het droomkompas.…

De roep van de meeuw om zijns gelijke scheert vroeg over het water zijn kop geheven op de wind zijn roep onbeantwoord alles stil en toch zo veel later vlijt zich het water langs het schip aan lij als hij neerstrijkt op de mast voel ik zijn vrijheid dan sta ik op de boeg en haal het anker voor de tros we gaan weer los…

zag ik je niet staan blind door liefde ben ik gezwicht heb ik een brug geslagen gedreven door gevoelsvragen die draagbrug houdt me voortaan in nieuwe balans dit evenwicht is mijn geloof door de glans van gloeiende tranen in twijfellicht zocht ik verkeerd nu zie ik helder waar ze wel vallen maar ook niet aankomen onbeantwoord…

Zij steekt dan het fornuis aan met onbeantwoorde vragen, en ‘n pondje zorgen. Na wederom twee slaappillen vat ik alsnog de slaap, maar ik weet zeker dat zij weer komt, waarschijnlijk al morgen.…

Mijn gedachten zijn steeds bij jou, vele vragen onbeantwoord. Op zoek naar redenen voor wat er gebeurd is probeer ik me te verzoenen met het verleden ook al is dat niet mogelijk. Want jou moeten afgeven is het ergste wat me ooit is overkomen. Ik zal jou dan ook nooit vergeten. Je blijft in mijn hart voor eeuwig en altijd.…

vragen ongevraagd zij kan beluisterd hij verdrinkt in haar op voice mail klef zijn handen trekken alsmaar rode rozen aan en in de haak hij slikt haar stem vermaalt hem elke dag helder koel zij ademt regelmaat haar zien is horen uit een hoorn horen zien lijken hem te vergaan…

maar onbeantwoord is dat verlangen, eenzijdig spel dat is zijn deel... moet hij dat gevoel zien te vervangen, haar vriendschap zien als een juweel...…

Nu mijn hart vol van jou is, mijn gevoel mij steeds meer jou kant uit duwt, doet iedere vlinder pijn. Je vraagt me wat er mis is.... Ik heb je al mijn geheimen toevertrouwd, maar deze laat ik liever voor mij alleen, want ik wil je nog niet kwijt. Je ziet mij nog steeds als een goede vriendin, maar onbewust en ongewild ben jij meer geworden…

Het is half 5. De bus stopt, ik stap uit. Jij stapt ook uit. Ik blijf staan op het pleintje. Jij niet, jij loopt naar huis. Ik kijk je na, kijk, of jij nog kijkt. Jij kijkt niet. Ik wacht en kijk, tot je echt verdwenen bent. Je loopt al achter de boom. Dan kijk je om, ik zie het tussen de takken door. Je kijkt om, kijkt, naar mij.…

Gods grote Waarheid blijft van het begin tot het einde der tijden steeds zichzelf dringt tegelijk door in menselijke zeden die dikwijls weer nieuwe gedaantes krijgen behoudt daarbij haar vorsende lichtstraal ofschoon ze voor het oog verandert of ook kan verdwijnen zelfs het meest vernuftige denken blijft altijd te klein om de ruime Hemelse…

ik ken veel woorden in veel talen maar kan je niet bereiken al woon je dichtbij lijkt het of je in het verre Patagonië bent, toen post nog bedeeld werd te paard toen telefoon en telegraaf hun digitale opvolgers globale connectiviteit nog toekomstdromen waren ik blijf briefjes in een fles in zee gooien die je niet bereiken…

Je borstkas gaat langzaam op en neer, mijn blikken gevangen. Teder lach ik je toe, je wil het niet zien. Houdt je ogen gesloten, verborgen voor de waarheid. Alles wat ik zoek zo dichtbij, maar alleen ijzige blikken schenk je mij. Waarom omarm je de warmte niet?…

Mijn reis begon toen ik je warmte hoorde, je zoetheid rook en je liefde proefde. Het was jij die mijn hersenen liet stoppen en mijn hart liet werken. Het was door jou, dat ik in deze tijd nergens anders aan kan denken. Ik zal lopen tot er geen land meer is, varen tot er geen zeeën meer zijn en vliegen tot de lucht zichzelf uit de wereld…

Tijden van onzekerheid, Verslagenheid, genegenheid Verloren en vergeten Alsof niets en niemand je wat boeit Niemand anders, geen enkele vis Voor wie je hetzelfde voelt…

We vroegen hoe laat komt de dood voorbij en ze zeiden we weten het niet, alles is voorbestemd nu en hier dus we weten het niet. Waarom is het zo stil verbaasden we ons, zelfs de klokken slaan hun notie van tijd niet. Alle uur zonder waarheid is stilgezet, zeiden zei. ------------------------------------------- uit: 'De buigzaamheid…

Ik beschrijf je nog eens van top tot teen maar niet vandaag vandaag is droefenis vandaag is een hoogmis zonder bezoekers vandaag is alles mis de koffie, het cognacje dat smaakt als slappe thee nee vandaag valt niet mee daarom geen geschrift voor jou nee.…

De zee zoekt het land met een rustige golfslag, het land trekt soms aan, stoot soms af, behoedzaam en stoer blijft het liggen, beluistert het lied van de ruisende zee. Op steekt een storm, de zee baart schuimend koppen, golven slaan het land tegen de klippen op, ze bonken, botsen, beuken, breken: geen antwoord is hun deel, hun lot een krachtig…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Vurig hart, brandend verlangen Mijn hart door jou behangen Warm gevoel, blije tranen Me stilletjesaan in de hemel wanen Ijskoude blik, bevroren dagen Vele onbeantwoorde vragen Gewond en bloedend hart Niets dat die pijn verzacht Eenzaam en verlaten Eén van die vele éénzaten Waarom val ik nu net voor jou, iemand die niet van me houdt.…

mijn geest bestaat alleen maar uit heimweeverlangen.... verslaafd aan het onbeantwoorde, nimmer weerkerend wat was.... geweest.... zoekend.... de ontkennende wanhoop van verlies. ...de eeuwigdurende heimweeblues...…