Alle inzendingen over OR renaissance OR wedergeboorte

Ik voel een renaissance, lieve France, ik hoor je niet! Smorend wordt mijn souvenir... Mag ik morgen op je wachten in een nieuwe dageraad? Ik laat je nou, je wordt zo stil en grijs! Schrijf me: ben ik met dit mailtje hopeloos te laat? Je baart me zorgen!…

De wedergeboorte van de antieke beschaving. De kunst van mijn denken, over het leven van de mens op aarde. De rol van de natuur en de toestand van mijn heldere geest. Ik was zo verdiept in het samenstellen van het voorwerp dat ik er geen vat meer op had.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Blij is de wedergeboorte Zonnig wellicht de nieuwe toekomst Zorgzaam is het te beleven heden Sombere tijden zijn altijd rood Grauwgrijs is mistig in het verleden Fluweelzwart geeft rust, nimmer dood Groen geeft in stilte hoop Blij is wedergeboorte…

bewust breek ik de avond bang dat het zwijgen van de merels de tijd vertraagt in onbewogen ogen en kou doet kruipen in huiverhaar van de schoonste scherven lijm ik mijzelf merels en meer dicht de nacht wanneer de maan de torenhaan raakt en stap naakt uit dit stilleven…

Ze suikert haar woorden met fluistering als ze de zin in zijn oor laat smelten waar de taal traag uitloopt en dan opstaat als een verlegen renaissance van beelden…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

wetend dat hij nooit twijfelde aan zijn wedergeboorte wist ik pas dat hij er zeker van was toen ik op zijn graf het bordje zag "ben zo terug"…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Wij stonden aan de rand van een groot zwart gat waarin alles verdwijnt en hoopten opnieuw geboren te worden redenloos Jij hield mijn hand vast voor een veilig gevoel om mij ervan te verzekeren dat jij mij nodig had Jij wist zeker dat jij niet als ik zou willen reïncarneren Er was een kans, zoals een dag in het leven van…

de stilte is gestorven aan prille woorden zwijgende strakke lippen ontdooiden aangeraakt door de echo van zachte golven die de duwende lucht ontkooiden een nieuwe schepping werd onstuitbaar verworven bevroren in diepe levensaders verstokt in lijfelijk gelid waar een moedeloos verloren gemoed de keel vernauwde door een hart dat bloedt…

in het landschap van de zachte huid ontwaart voor mij nieuw leven de bast van de oude blauwe eik opent zich als een jonge maagd om zonlicht smachtend te verweven met een roep die om bevruchting vraagt en doet niet anders dan wordt opgedragen door de ringen van zijn bestaand verleden maar zich ook opent voor geleedpotigen…

Tomeloos neemt zij deel aan het geheel Jong levenslustig als zij is Versmolten in het nu Mateloos jong Onoplettend danst zij voort In de stroom met trots Dan spat zij uiteen Op de rots Verhit keert zij in de moederschoot Wacht op haar wedergeboorte Om weer deel te nemen in Die blijde stroming…

Ik wil mij niet herinneren wanneer het zwaard me treft en ik onthoofd in het licht verdwaal * zoals het vuur me bestrijkt als de sterren naar me staren en ik onnoemelijk nog veel lijd van die voorbije jaren kan ik pas loslaten als het duister me omringt en schaduwen één zijn met mijn gedachten ? of is de dood het streven waar mens…

Baarlijke geluiden doen het wisselvallig maanlicht het wilde spel van wind en golven rimpels plooien in het oude gezicht de zomerse geuren doen het denken verblijden geeft kleur aan ogen van wolken en regen wedergeboorte van een stoffig bestaan…

Ik behoor tot het deel der mensen die nimmer de aardse top zal bereiken aanvankelijk maatschappelijk opgestoomd naar zekere hoogte achter onbewuste wensen Met strevende drijfveren en standvastig naar een naïeve verte blijven kijken waar nochtans de werkelijkheid de waarheid toonde en dat ik stilaan mijn ziele doelen diende te ijken Het…

Ik hield ooit mijn gevoel verborgen, ik liet nooit zien hoe ik echt was. Mijn hart liet ik nooit spreken, en mijn tranen hield ik binnen. Ik ging gebukt onder mijn zorgen, zonder dat je het in mijn ogen las. Mijn hart liet ik zo vaak breken, en de pijn kon ik niet overwinnen. Mijn verdriet verschool zich achter een lach, tegen beter weten…

Terug naar de baarmoeder Dat zou moeten kunnen naar het moment van conceptie Dan de eerst aangekomen zaadcel alsnog de nek omdraaien om de tweede in de honger naar bevruchting een faire kans te geven Zou het leven dan te dragen zijn?…

Hoe naïef je naam Chinees te laten klinken. Daarmee zet je ze wel erg eenvoudig op het spoor. 'Spleetogen' mogen ze gerust heten nu elke zachtheid werd vergeten, ze je zonder mededogen villen, omdat ze geld om te vergokken willen. Ze dragen het mes tussen de tanden. Je zal wel in het eten gaan of in zo'n poedertje belanden om pikken…

eerst verpopt en verstopt koud in donker dan opeens vlinder je warm in licht als nectar…

Zacht schuift de zon langs de einder heen zacht schaduwen warmtestrepen over de tijdslijn heen kind als zon en schaduw grenzeloze vreugde geen blok meer aan mijn been zo schuift de zon schaduwstrepen door de tijd zo brandt zij door de jaren heen denkend aan de tijd lichtend lief kind van de eeuwigheid.…

Wie, zoals ooit de wijzen Getroffen door een licht Niets anders kan dan reizen Met steeds dat licht in zicht Symbool van ’t nieuwe leven Waar men zo lang op wacht De som van al ons streven Die vreest niet meer de nacht Ze ziet al glans en kleuren Vanuit de dageraad Die alles op gaat fleuren En opstaat tegen haat Haar pijn geeft pit en zin…

van de vers ontloken sneeuwklokjes rol ik zomaar in de kro die ik kus met beide handen gooi ik wolken over naar degene die ze vangen wil tot dat er één uit elkaar ploft rond zwevend op kleine waterdruppels waarmee de aarde besprenkeld wordt die onuitputtelijk lijkt tovert zij wederom de lente tevoorschijn waar ik ieder jaar weer opnieuw…

(V)luchtig gefladder op golven van lentewind Tere flits in kleur.…