Alle inzendingen over OR tranen OR treuren

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Ik wil zo graag nog even schuilen Schuilen voor de werkelijkheid Ik wil zo graag nog even huilen Maar men gunt mij niet de tijd Misschien verstopt in een klein hoekje Ergens, ja ergens op een stille plek Maar dan is het, hallo ik zoek je Ingeslikte tranen maken me gek Ik wil zo graag nog even treuren Om wat verloren gaat en niet meer is…

Een druppel als een traan die zwaartekracht niet trotseert langzaam glijdt in de kille nacht zich bezeerd aan een strijd uiteindelijk leert verder gaan zichzelf bevrijdt…

De tranen die zich een weg baanden langs m'n kin en verder neer droogden onderweg zodat ik telkens weer dankbaar omhoog keek. Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin 't was de wind, die: de tranen opving.…

Wanneer het huilen minder wordt, de tranen ook zegt ze stomverbaasd, je hebt gelijk de druk verdwijnt, de hoofdpijn ook ik ben nu alleen maar zo vreselijk moe! We helpen haar, brengen haar naar bed vragen of ze wil dat we blijven maar zegt ze, nee dat hoeft niet, want je bent hier toch zo, als ik je bel?…

Waar wolken treuren in egale grauwheid huilend tranen storten als een lijdend somber verdriet troosteloos de einder tot vaagheid verschiet en de wereld zoekt naar warmte straalt toch licht van de zon in kleurrijke bogen op donker verleden hoop voor toekomst.…

Waar wolken treuren In egale grauwheid Huilend tranen Storten Als een lijdend Somber verdriet Troosteloos de einder Tot vaagheid Verschiet En de wereld Zoekt naar warmte Straalt toch licht Van de zon In kleurrijke bogen Op donker verleden Hoop voor toekomst…

Een druppel een traan komt uit je ooghoek vandaan langzaam valt hij op je schoot er is iemand dood een brok in je keel je wilt het niet, maar je bent emotioneel bang dat een ander het ziet waarom, je hebt toch ook verdriet ze mogen best zien dat jij ook moet treuren laat het maar gewoon gebeuren.…

de tranen heen en wil verbonden zijn met alles dat leeft Mijn gedachten treuren om de regen die mij ook geen troost meer kan geven…

Alweer een nacht zijn wij samen alleen Mijn hart met rouwrand brandt binnen zijn kader Klopt wel door en soms bloedend vervolgt het mijn weg van soms hopeloos Ons verdriet samen…

Soms, zitten mijn tranen zo hoog, soms hoger dan de regenboog, slik en slik ik weer doe ik telkens weer. Soms zitten mijn tranen zo diep zo diep dat niemand ze ziet dan slik ik, en slik opnieuw vanwege de pijn in m'n ziel.…

Een simpel gesprekje, een simpel onderwerp het brengt de traan in mijn stem een gewoon gesprekje is de opening voor de traan in mijn ooghoek. Ik wil niet huilen, nu even niet mijn tranen zakken naar mijn buik, daar: waar eventjes niemand ze hoort en ziet.…

Verdriet is niet alleen toebedeeld aan ons mens- wezens, neen: 'k zag 'n engel echt maar EEN, ze oogde bedroefd, 't was zo triest, dat toen ze me alleen achterliet het regende dat 't goot. Zo komt 't dat verdriet vergoten door onze engelen regelrecht uit de hemel komt.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Je voelt je verslagen soms heb je nog van die dagen dan voel je je weer intens verdrietig zo klein en zo nietig je weet dat je niet moet treuren maar zoiets kan zomaar gebeuren door het luisteren naar een lied ontstaat weer jouw verdriet mijn tranen zijn niet meer te stoppen ook al wil zou ik het op willen kroppen laat mij dan ook maar gaan…

Wat kan een herfstdag zalig zijn, al valt de regen ook als tranen neer; de bladeren vertellen over sterven gaan en nieuw geboren worden zeker ook. Hoe zou ik treuren om wat nu vergaat: voor herbeginnen is het nooit te laat.…

Ik treur om onze zomer die is vervlogen en trotse bloemenharten die zijn vergaan Ik treur om de liefde die mij heeft belogen en diepe littekens in mijn hart liet staan de lente kwam opnieuw, vol nieuw leven bloesemknoppen sprongen prachtig open ik had je ook vernieuwde liefde willen geven bleef vergeefs op jouw wederliefde hopen maar twijfel…

Door het schudden van z’n kroon treuren tranen in trapezes, gejaagd door de wind, zijn het wilgen die de toon bepalen voordat de waterspiegel hun verslindt, schrijven maagdelijke seringen hun verhalen tot aan de oevers van de sloot, op het wankele koord van de drijvende kringen en in ademnood gaan ze in geschrei ten onder, voordat de…

Als ik wegloop om mijn tranen loop ik weg met mijn tranen persoonlijk vocht door eigen verdriet Dus tranen van en voor mij en niet van en voor anderen Ze zouden niet weten, waar ze aan toe zijn als ze ook nog zouden dienen voor jullie En troosten dempt vooral de put die veel dieper reikt dan dieper Dus laat je eigen tranen komen snik…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

De wilgen buiten treuren met een lied om de mensen binnen. De wind is als een fluit de begeleider. De regen, die tegen de ruiten aan striemt, is hun ritme. De wilgen treuren en de mensen zwijgen.…

Waar wolken elkaar raken vliegen uren van verlangen langs aderen van eenzaamheid en treuren om wat is geweest sterren raken grijsgrauwe luchten, schijnen schitterend licht langs de avond op weg naar een nieuwe dag gehuilde tranen verdwijnen in geopende armen waar gevlochten vingers elkaar vinden in glimlachend samen…

ik treur om onze roos die niet is ontloken en om haar knop die niet wou opengaan ik treur om onze harten die pijn werden gedaan en die door ongeloof en pijn zijn gebroken het was een waan dat dit stormtij ooit zou keren dat op een dag alles weer in bloei zou staan maar onze illusie is als zwarte rook opgegaan omdat wat voorbij is , moeilijk…

Staande aan de rand kijk ik langs de punt van mijn schoenen naar de afgrond onder mij In het zwart dat mijn gedachten nadert, een oase van rust wil ik niets liever dan me storten in het onbekende Liefste, vaarwel treur niet treur wel Staande aan de rand schuifel ik dichterbij ik kon het niet want de ware afgrond dat ben…

stilte zal ik treuren zal ik treuren en dan, dan zal ik huilen in je kussen dat koud en onbeslapen blijft om wat ik niet genoeg besef en nu voorgoed verloren heb zal ik huilen en ik zal ontroostbaar zijn…

'zolang de lepel in de brijpot staat dan treuren wij nog niet' dat zong men vroeger dikwijls om de moed erin te houden vandaag de dag echter hebben we nog genoeg te eten doch het treuren staat ons nader dan het lachen…

ach wat treur ik laat het de wilg…

hij mij toch echt beloofd Maar ach ik was nog maar veertien en eigelijk nog maar een kind mijn moeder droogde mijn tranen ik werd door haar tenminste écht bemind.…