Alle inzendingen over OR ziekte OR humor

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Wat perfect is, is al àf. Kan niet meer groeien. Is op sterven na, dood. Kan wel nog vegeteren, maar niet meer bloeien. Laat ons perfectionisten helpen, want ze zijn besmettelijk en ziek. Geef hen de juiste voorbeelden, van hoe je imperfect kunt worden. Laat hen zien wat groeien is. Waarom bloemen bloeien. Toon hen hoe we leerden, met…

koortsachtige warmte omgedraaide maag koude rillingen de wereld vaag geen pillen nodig het gevoel is fijn liefde is de ziekte jij het medicijn…

Wat een onvoorstelbaar bericht, je hebt akute leukemie. Met recht een klap in je gezicht, hoe krijg je dit onder de knie? Men zegt dat je kracht naar kruis kunt dragen, maar is dit niet wat veel? 't Roept op tot zo onvoorstelbaar veel vragen, hoe wordt mijn lijf toch ooit weer heel? Voor jou ben ik een totale vreemde, 'k weet dat je ziek…

onderhuids doet de ziekte haar werk en ondermijnt ondergraaft verminkt nog onzichtbaar voor het oog maar vaag voelbaar er klopt iets niet meer een vijand is binnengeslopen in het geniep terwijl de buitenkant nog glimlacht stromen binnen de tranen om wat wegvloeit onherroepelijk zoals een uitgesproken tekst die nog even blijft hangen…

Over mijn ziekte valt een ander weinig uit te leggen. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan praten, dan weer het zwijgen er toe doe. Niet omdat ik niets wil zeggen, maar de woorden zijn soms zo moe. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan lopen, dan weer verstijfd moet zitten zo moe, zoals deze regels: niets doet er dan meer zo toe.…

ik las vandaag een bericht dat Nederlanders Engels schelden ik denk dan, krijg allemaal maar de kutkankercholeratyfus heb je iets om over na te denken…

gedachten laat die ziekte nog maar 30 jaar wachten...…

Haar grijze haren wapperden nog één keer in de wind. -daar stond ze dan- Ze keek uit over haar leven, haar doen en laten. -wat zou ze denken?- Haar vingers van plastic omsluiten haar schouders, haar ogen staarden in het licht. Haar mond was open, -wou ze wat zeggen?- geluid was er niet. -stille vogels vlogen in het rond- Haar benen…

Wanneer men ziek te bed ligt en de nacht In slaaploze uren wegglijdt zonder dromen, Als van de dagen die men heeft verwacht Men zeker weet dat nimmer één zal komen, Luistert men rustig naar 't geruis der bomen En naar de regen. En de sombre klacht Die door het duister vaart is welgekomen: Men weet zich eenzaam, alles lijkt…

Om ongewenste humor te bestrijden Zoekt men in Groningen een vakjurist Liefst één die elk gevoel voor humor mist En die ons van “gekwetst zijn” gaat bevrijden Dus Sam en Moos en Jezus in de kast Ook Mohammed is ons nooit meer tot last…

Ik ben een vreemde voor hen, ik heb geen humor – die dat overbrugt.…

nu de stroming ons naar open zeeën voert denk ik aan Atlas die de hemel op zijn schouders droeg nu in het geheugen een onverlichte plek naar daglicht tast zie ik gebroken vleugels die binnen moeten blijven nu het lichaam worstelt met wat voorbij de tijd ligt ben ik bang bang om jou te verliezen…

WEINIG BEWEGING MAAKT SUIKERZIEK kopte de koppige krantenkop Het bracht de dertiger in paniek en met spoed naar de sportshop Hij begon te joggen door het groen in de groene maanden mei en juni In juli kon hij z’n gympies uitdoen dankzij een ongeneeslijke lopersknie Ook in tennis bleek hij bedreven maar met de beker op het oog moest…

ik heb in een zon gekeken zag schaduwen en handen bewegen in een feilloze regie van de geest sloot langzaam mijn ogen zij maskeerden hun woorden met steriel latijn en vitaal gaas zij roesden mijn emoties naar een vrolijker niveau kende de valkuil die daarin school wist dat ik ooit weer zou landen misschien vloekend en tierend maar altijd…

Ik heb van nature, in mijn aard een positieve instelling naar en in mijn leven, uiteindelijk altijd gehandhaafd. Want ik heb een lach na verdriet, een lach bij pijn, een glimlach bij woede en een schaterlach na eigen lijden. Het is mijn lach, die me van mijn zwaarmoedige kant om het leven te benaderen, Godzijdank, wist te bevrijden.…

Het medicijn dat men had voorgeschreven Als middel tegen depressiviteit Verloste hem van zijn neerslachtigheid, Hij stapt weer blij en vrolijk door het leven. Al voelt hij zich niet meer een echte vent, De man is wél blijmoedig impotent.…

De voetenhuid van schilfers schoongehapt, Ik wou dat hoogstpersoonlijk wel beleven. Een reden mij naar Artis te begeven, Daar ben ik in zo 'n vissenbak gestapt. Alleen met die piranha ‘s had ik pech, Mijn tenen hapten o, zo heerlijk weg.…

Wie door prostaatproblemen moeizaam plast Beveel ik aan naar Haren te verkassen. Als hoogbejaarde kunt u daar goed plassen, Van plasproblemen hebt u heel geen last. Vergeet dan niet mijn tweede goede raad: Zorg wel dat u naar ‘Sassenstate’ gaat.…

Ik ben wel klaar met dat mondkapgedoe, Want zelfbesmetting ligt op mij te loeren. Ik laat mij door de staat de mond niet snoeren, Een mondkap is voor mij totaal taboe. Ik stel mij aan Wim Overweg niet bloot, Ik weet voorwaar geen gruwelijker dood.…

Het werk vervult hen dagelijks met trots, Met hen bedoel ik onze virologen, Die eindelijk nou ook een keertje ‘mogen’, Het middelpunt der wereld zijn ze plots. Geloof maar dat die dames en die heren De laatste tijd frequent coronaneren.…

Men kan niet zonder huid-op-huidcontact, Zo klinkt het uit de mond van psychologen. Dat wisten baby’tjes al bij het zogen, De borst wordt met twee handjes beetgepakt. Toch trek ik hier nu even aan de bel: Van huidcontacten krijg ik kippenvel.…

Drie bypasses kreeg ik acht maand terug, Een eerste kunstheup dik twaalf jaar geleden. Aanstaande maandag volgt er dan de tweede, En in mijn mond heb ik een kroon en brug. Een vrolijker conclusie tot besluit: Mijn ziektepremies haal ik er wel uit.…

Daar zij frequent hun angels in mij pluggen En zich aansluitend laven aan mijn bloed (Hun eitjes moeten immers uitgebroed), Blijk ik nog woest aantrekkelijk voor muggen. Die vallen op Wim Overweg, de ziel, Meer om zijn bloed dan om zijn sexappeal.…

Ik was mijzelf anti-bacteriëel, Wat sterk door medici wordt afgeraden Omdat het mijn gezondheid flink kan schaden: Die zeep desinfecteert al gauw te veel. En daarom stellen zij nu aan de kaak Mijn honderdveertig pond schoon aan de haak.…

Daar paracetamol verliest van bier Wanneer het erom gaat de pijn te dempen, Zet ik het met genoegen op een slempen, Hoofdpijn daarna stil ik met veel plezier. In de praktijk had ik al lang ontdekt: Wat biertjes na een kater werkt perfect.…

Belangeloos doneer ik excrementen, Mijn dagelijkse drol is eersteklas. Menslievend geef ik ‘s ochtends vroeg vol gas En optimaal benut ik mijn talenten. Nooit heb ik het gevoel dan af te gaan, Neemt u dat maar gevoeglijk van mij aan.…

Wat binnenkort is te verwachten: Of uw urine goed is of verkeerd, Wordt continu gediagnosticeerd, Al had u ook op dat moment geen klachten. Bij foute boel, dan wordt het heel gewoon: Uw eigen zeikstraal aan de telefoon.…

Ik denk niet dat mijn vrouw ernaar verlangt Vanwege de gesteldheid van haar knoken (“Mevrouw, uw heup is magnifiek gebroken”) Dat zij nog eens zo ’n compliment ontvangt. Chirurgen die haar schouderklopjes geven? Mijn vrouw gaat liever heelhuids door het leven.…