51 resultaten.
Augustus
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.083 Zwijgend lover hangt te dromen,
van geleden jeugd vermoeid.
Kleurentrossen, moegebloeid,
schuilen onder lommerige bomen,
zwichten om de volle vracht
zwaargedragen levenspracht.
Brede schaduws komen glijden,
groeien, wolken volgend, aan, -
heel de wijde groene baan
zeilend af der weelderige weiden:
zachte vaart, door niets gestoord…
Afscheid
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.350 Nog eenmaal wil ik gaan door open weiden
tot waar de zee van ‘t onbewogen licht
de val ontvangt in wiegelend evenwicht
en vlied en vloeit naar ‘t golven der getijden.
Nog eenmaal waar de landelijke wegen
elkander kruisen in het lage veld,
de holle wilg over het water helt
en ruine pluimen in de wind bewegen.
En waar het stadje rijst boven…
IK DENK AAN U
poëzie
2.0 met 5 stemmen 1.191 Ik denk aan u zoals gij waart, toen de eerste maal
ik uw gestalte donker op zag komen tegen
het licht gewemel in de feestelijke zaal,
en ik van uw gelaat mijn welkom heb gekregen.
‘k Hoor van uw woorden nog ’t beminnelijk onthaal,
ik zie, bij ‘t golvend gaan, de ranke leest bewegen,
en dat gebeiteld schoon, dat in ’t rijk gestraal
der luchters…
De ploegers
poëzie
3.0 met 3 stemmen 615 De trotse paarden trekken
het glimmend ijzer door den grond
en doen met kluiten, mals en rond,
de akker zich bedekken.
Eén man staat aan de ploeg
en één ziet, dat het recht gaan zal,
en beiden hebben zij aan al
hun aandacht niet genoeg.
Dan komt het tot een draaien,
de wijde zee van klei weer in.
De paarden houden even in.
De lange manen…
Herfstwee.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 542 In reke,
langs de beke,
en lijk bijeengevlucht,
vol schamelheid en schaamte,
geraamte bij geraamte,
de bomen in de schemerlucht.
Hoog rijzen ze in hun rildheid,
die reuzen, bronzig-bruin,
en steken, vol gestildheid,
lijk stommen, kruin bij kruin.
Hun brede voeten
duiken ze in het boordevolle bed
der beeweggaande wateren, die…
Alaba.
poëzie
3.0 met 2 stemmen 461 Alaba!
alaba!
Blesse, Blare,
kalf en koe,
voort, te gare,
toe!
Alaba!
alaba!
warme wachten
stal en stro.
Van de grachten,
roô!
Alaba!
alaba!
braver, braver,...
rep-je nu,
uit de klaver,
hu!
Alaba!
alaba!
Sterre, u slaat er
't kalf te zwaar;
'k zie 't, ge gaat er
naar.
Alaba!
alaba!
Lies wacht…
Regenlucht
poëzie
4.0 met 2 stemmen 444 En boordevol is 't herte en toch en wil niet vloeien
die staande en stille stroom in klare poëzie
op 't blad, dat 'k o! zoo graag met tranen zou besproeien,
in 't lied, dat wentlen zoude in louter harmonie;
en boordevol is 't herte en niets en kan het boeien,
- geen levensdroom, waarin 'k een wens weerspiegeld zie! -
geen menselijk gevoel…
WAT RUST ZE ZACHT.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 205 Wat rust ze zacht in 't malse ledekant,
Het blank gelaat, in 't kroezelhaar gesloten,
Met iets zo fijns, zo zeldzaams overgoten,
Als zag ze mij reeds hangen aan de hand
Een kindje uit haar edel lijf gesproten!
Wat rust ze zacht in 't malse ledekant!
Hoe lieflijk rust de wellustvolle vrouw,
Die mij met schoonheid, liefde en maagdenweelde…
LIED.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.137 Nu lichtvergeten
De avond rust
Wordt alle weten
Dieper bewust;
Maar elk begeren
Dat liefde deren
Zou, en bezeren,
Is nu gesust.
En wijder sperren
Zich ziel en zin,
Nu ver de sterren
Ontvonken in
De onbetogen
Azuren hoge...
Klaar als de ogen
die ik bemin!…
Sarlotteken.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 266 O, als ik u zacht in mijn armen neem,
lief zotteken,
En weet-je voor ons niet een hutje van leem,
Sarlotteken?
Jochei, jochei,
een hutteken in de hei!
Uw oog is zo bruin en zo zoet als zeem,
van 't potteken.
En weet-je voor ons niet een hutje van leem,
Sarlotteken?
Jochei, jochei,
een hutteken in de hei!
Van liefde de valheid…
LIBERA NOS, DOMINE!
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.091 De wind woei om het eenzaam huis
In 't laatste avonduur;
Toen lichtte een vreemde de klink der deur
En zat bij 't open vuur.
Ik dierf niet vragen wie hij was
En hij gaf teken noch taal;
En ik noodde hem niet, maar hij zat aan
Naast mij aan 't avondmaal.
Mijn lippen trilden en in mijn hart
Laaide hittige haat;
Maar hij glimlachte…
Draveil, 1911
hartenkreet
5.0 met 5 stemmen 192 Na een leven in dienst van het communisme
sloeg de klok ineens niet meer aan, terwijl
het laatste uur toch geslagen had. Haar man,
de schrijver Paul Lafargue, beet op zijn
droge lippen, sloeg enkele keren tegen de
stomgeslagen klok en laadde bibberend het
oude pistool, terwijl Laura nog gauw wat
spullen recht zette. Haar haren schudde.
Laura…
MEIDAG IN MAART
poëzie
4.0 met 7 stemmen 992 Ik dacht wel, dat zij komen zou
lang voor het iemand wist,
en hebben we ons niet werkelijk
een maand of wat vergist?
Wij dachten ons de winter nog
ternauwernood voorbij
en vinden de verwachting al
rondom ons in de velden, de
verwachting van de Mei!
De traag ontwaakte hazelaar,
die ’t niet vermoeden kon,
staat nu…
Oude visser
poëzie
3.0 met 5 stemmen 578 Waar avond-zon op 't koele blanke zand
Goudene gloed in plassen blinken laat,
Een oude visser onbeweeglijk staat,
Turend naar zee, op het verlaten strand.
Het stompje pijp geklemd in grove hand,
De helmhoed boven 't stoer, verweerd gelaat,
Dat half in rode halsdoek schuilen gaat
Staat hij daar groot in late zonnebrand.
D' oneindigheid…
Maannacht
poëzie
4.0 met 4 stemmen 781 De sterren glommen stil en breder
Als parels in der neevlen zee,
Zilver-doorvloeid was 't maanlicht weder,
Wij liepen zwijgend en tevree.
Vol was de maan, wier stralen banden
In zuivre kring de dampen grijs,
Gelijk een meer in marmren randen
Omcirkelend een hel paleis.
De wegen lijnden blank door donker.
Bomen geveld de bermen…
AAN ZEE
poëzie
4.0 met 3 stemmen 345 0 voorjaarszee, de hyacinthe,
Dit strand, het zuidlijk warm getinte,
Hier moesten Griekse vrouwen gaan,
Diepzingende op de cimbels slaan,
En roepen of het kindje kwam,
Druifpurper op een brandingskam,
Herboren Dionysos,
Die lente brengt naar Argos.
Zij wisten, wachtend voor het water,…
Besluit
gedicht
2.0 met 83 stemmen 22.510 .
--------------------------------
uit: Gedichten 1911 - 1976…
Herfstzegen
poëzie
3.0 met 17 stemmen 1.736 Herfstzegen. Ver en heinde
een stille pracht van bomen.
Bewaasde weiden dromen,
en donker wordt verwacht.
In vromend zoet gebeuren
verheimlijken de kleuren,
vergroeien grond en gracht.
En alle zoen is zacht:
een vrede ver en heinde;
de zomer voelt zijn einde,
en de avond raakt de nacht.…
Haastige bloemen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.468 Haastige bloemen bloeien.
Kan de tijd niet staan?
Ziet uw kindren aan,
Hoe ze groeien.
Allen, allen, allen,
IJlen, wijlen, vallen,
Bloeien op en af
Als de bloem op 't graf.
Aarde, groen en sneeuwig,
Voer ons, die vergaan,
Waar de sterren staan
Als gedachten eeuwig.…
DORPSKERKJE
poëzie
2.0 met 8 stemmen 516 Het kerkje is zo oud, zo oud
de zwarte dennen ruisen zacht,
de blanke gouden hagenvacht
murmelt stil en vertrouwd,
naar 't wit-verweerde slanke schip.
En hoog, oud en geslagen, zeer,
buigt het vermolmde hoofde neer
de toren, berstend rib en rib.
De zonne guldt de gulden haan
en 't al met groen en grauw bestoven
verbogen transen…
DE NOOD
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.311 Toen klopte aan de kamerwand
een schuchter ijle zwarte hand
'waak op! ik ben 't! de Nood!'
Ik zei, ik ken u al zo wel
gij met uw grauwe zwarte vel,
hoe? heb ik u genood?
'k Heb lang gewerkt, ben moegeslaafd,
wens nu dat rust mijn lijf wat laaft,
hoe stoort gij mij zo snood?
'Gij hebt mij niet genodigd niet
maar ik heb u…
AVOND-MIST.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.095 De avond was gerezen,
de dag zacht uitgegaan,
de maan, heel bleek van wezen,
kwam hoog, omhoge staan.
Veel vreemde witte dampen
die waasden alles weg,
alleen matgoud van lampen
glom, boven zwarte heg.
Daar zong een teder meiske
met kindje aan haar hand,
een zacht en teder wijske
door 't witte avondland.
De zwarte en witte…
HET SPIEGELBEELD.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 534 Vriend, als gij door de wouden dwaalt,
Zingend Uzelf in 't groen vergetend,
Zingend Uzelf in 't groen vergetend,
Dat mederuisend rijst en daalt
Die broederblijheid welkom hetend,
En gij Uw ziel verliest, verdeelt
In 't duizendvoud gelede leven
Zo gans, dat zelfs de dood een beeld
Uit dromen lijkt, met loof omgeven,
Mocht…
NAJAAR
poëzie
3.0 met 3 stemmen 511 Ons lokt tersluiks een zomerdroom
Terug naar 's hemels regiment,
Wij zoeken weer Gods blauwe stroom
Wiens bedding grens noch bodem kent.
Wij waren 't ook zo lang gewoon
Met elke luide leeuwerik
Te ontstijgen naar dit eeuwig schoon
Ons aard-gebonden ogenblik.
Wij zagen hoe de donkre grond,
Uit zwaarte, lichte wondren…
UW HANDEN
poëzie
3.0 met 5 stemmen 552 Uw koele handen aan mijn voorhoofd, alle
Gedachten die nooit moe van waken branden
Bij dag en nacht, zijn kalm in slaap gevallen.
Vanwaar de tover toch dier trouwe handen?
1k weet dat wind, wen hij de aromen woelt
Uit bloem en voor der vochte zomerlanden
En zo doorgeurd, 't ontblote voorhoofd koelt,
Met minder leniging die klamheid…
DE KOEHOEDSTER.
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.381 De koe die schurkte laag haar kop
de gouden zonne scheen erop
en op het zwart en witte vel
en op de lichtglanzende bel,
die rinkte, die rinkte
zo fijn.
Het dorp was naar de mis gegaan;
het meisje liep maar zoetjes aan
door 't groene pad langs 't korenland
en voerde 't koetje aan haar hand.
Het koetje trad maar lijzig aan
en…
Voor hem die al dees dagen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 368 Voor hem die al dees dagen, zonder bate
voor zijn verdriet, zijn eigen ik ontvlood,
en langs de huizen liep met kaken rood
van drift en pijn in 't harte bovenmate;
Voor hem die, wankel, in zijn trotse nood
de moed niet vond om 't leven zelf te haten,
die beedlaars tegenkwam langs gore straten
en hun niet gaf hun luttel dagelijks brood…
Geneurie.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 345 Ik zoek in oude legenden,
Ik speur in wiegendruk
Naar beelden voor mijn ellenden
En 't kleed van mijn geluk.
Want als de dichters wenen
Moet glanzen paarlenschijn,
En lachjes willen ze er gene
Die niet van zilver zijn.
Wat mag zo heerlijk blinken
Als eêlsteen en brokaat,
En wat kan heller klinken
Dan schild waar 't zwaard op slaat?…
Blijheid.
poëzie
3.0 met 2 stemmen 358 Kom broeder, snijd het riet
In ongelijke pijpen,
Dat fluks tot vrolijk lied
Uw vruchtloos zuchten rijpe.
Dit riet had oók zijn tijd
Van wenen over waatren,
Nu zij 't aaneengerijd,
Dat wíjsjes daaruit klaatren.
Vrees niet met juichgefluit
Uw zwijgend leed te ontwijden;
Het valt tóch eens ten buit
Aan ’t alverwinnend blijde.
Heeft…
PASSING FLIRTATION
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.770 Kom nu, kom nu,
De tijd is vol.
Daar zal geen uur meer komen,
Dat van de bloei van dag en nacht
Late avond zulk een gave pracht
Heeft saamgenomen.
Nu, in dit schaduwloze licht,
Laat uw gezicht
Glimlachend naar mij neigen.
En glanzend zullen overweer
Mijn ogen naar uw ogen teer,
Uw ogen naar mij neigen.
Wij weten dit verkoren uur
Van…