Alle inzendingen over 1985. Oostende.

Tweemaal schreef ik je over mijn dood. Hoe kon ik toen weten dat waarheid zo zegbaar was en zo zou razen in mijn verzen. Op de muur, waar geen enkel woord meer crepeerde of terug kroop naar de leugen en mijn buik, het spreken verwaarloosd na het vloeken. Misschien bracht rouw jou naar deze kamer. Alleen. Naar het drijvende bed…

tegemoet bij een zomerse zefier roept de verbeelding ahoi, schip ahoi op de pier meeuwentirannie in de straten spraakgebrek sans gêne geld vervloeit in held ruimschoots wolkendraken in beton in overvloed maskers van verkrotting ensor verliest het licht op zijn blazoen vloekt vernieuwend op het bal ‘du rat mort’ er zitten pissers…

Een dame in Oostende Die laatst haar man verwende Bekende onomwonden Dat zij hem opgewonden Haast echt niet meer herkende…

Een West-Vlaamse gaai uit Oostende Bijziende met twee linkerhände Dacht ik dicht er niet één Maar wel honderd-en-één Uit hetzelfde hout: Niets dan ellende...…

Een vrucht die valt... - Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen, buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht. - En waar ik sta, ten zatte levens-zome, vol als de…

Gelijk een hond die drentlend draalt en druilt om eigen vuil, beruikt met schroom'ge teugen... - Waarom uw avondlijke vreê bevuild met slijk van derf verleden, o Geheugen? Gelijk de vogel die zijn woonst beslecht met peerlen bloeds, door de eigen pluim te plukken... - Waarom, waarom uw beeltenis…

Oostende. Barcelona. Boekarest. Praag. Er werd gedanst van vroeg in de morgen tot vandaag. We zien kleuren in foto’s. Slecht geprint. Waar we misschien eens of nooit meer onszelf zijn.…

Ik ben dus in slaap gevallen, ongetwijfeld – want ik word wakker.…

Ik draag mijn baard met waarde Maar wie heeft water op mijn baard gedaan Wie heeft mijn haar gekamd Wie heeft mijn hemd gestreken Wie heeft het kant van mijn kussen gesteven --------------------------------------------------- uit: 'Oefening voor de zondagmorgen', 1985.…

zilver praten in parken de gele knapenzon toont zijn gespannen lijf aan de meisjes op de kiezelpaden zij draaien hun zinnen als parasollen om en om --------------------------------------- uit: 'Dingen die niet vergaan', 1985.…

Vandaag ben ik naar Vlaanderen gegaan, Ik dronk een kopje koffie in Oostende, De streek die vele voorouders goed kenden, Ook heb ik op de Brugse Markt gestaan. Maar dankzij 'Aernout' lang gelee - vier eeuwen - Is ons geslacht er één van échte Zeeuwen.…

zoals twee zusjes de één wat ouder dan de ander elkaar vertrouwen en nog zonder zorgen kunnen genieten behoudens al te veel besef... zo zal het nooit meer zijn helaas langzaam dreef de tijd een wig tussen onafscheidelijk en houdbaarheid…

zoals jij kwam aangewaaid zwervend door Oostende vond je mij zoals jij in het leven gelooft zoals jij in mij gelooft zomaar een vrouw zoals jij steeds completer mijn hart bewoont onbeschroomd zoas jij steeds alles licht en lichter maakt voor mij zo schrijf ik zo bloei ik voor jou…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit: Verzamelde Gedichten, Amsterdam 1985…

. ------------------------------------------- uit 'Verzamelde gedichten' (1985)…

. ------------------------------- uit: Tirade, nr. 300, 1985.…

. ---------------------------------------- uit: 'Bezoek aan een vrachtschip', 1985.…

. ---------------------------------------------- uit: 'klacht van een grootgrondbezitter & 20 andere gedichten', 1985.…

. ----------------------------------- uit: 'Letters van een naam', 1985.…

. ---------------------------------- uit: 'Salamanders vangen', 1985.…

. --------------------------------- uit: 'Geen beter leven', 1985.…

het leven is niet meer dan af en toe wat rook op straat, zo snel vervlogen dat het al niet meer bestaat bij de volgende ademtocht een fluitje van een cent nog minder dan de prijs van een winkelwagentje voor de doortocht te betalen met een stukje rond metaal de jaren die nodig waren alle liefde en elke ruzie tevergeefs, je kind is soms…

Amerikaanse droom trok ook zijn vader mee Geen succes geen lid van de burgerij Weinig compassie voor private averij Als artiest taalde hij levenslang naar erkenning en vond die alsnog laat mondjesmaat Wie zijn tijd overstijgt beroert eerst lachspieren Voor vernieuwers lonkt roem voorbij de einder De zee bruist immer van golvende levenslust In Oostende…

------------------------- uit: Tirade 1985, 300.…

welvende vleugels tussen bloesemend groen dwarrelend tweelingblad in een vroege storm kom van doorschijnend porselein stof nog of niets dan in kleur gebracht lijnenspel waarmee volmaakte leegte haar signatuur zet op het tekenvel (bij een houtsnede van hokusai) --------------------------------- uit: 'Verteerde windsels', 1985…

Ik raak vervreemd van alles en van allen, van dingen die voor mij van waarde zijn geweest, van vrienden en van vrouwen wel het allermeest; zij duiken weg onder de duizendtallen. Soms komen 's avonds zij mij overvallen. Hij zegt: ga mee naar die of die, er is een feest; zij klaagt: waar ben je al die weken toch geweest? Ik wacht tot ik de deur…

Pas van de universiteit Gerold, trots op mijn Eerste baan waarin ik Aan mijn leerlingen Kwijt kon wat ik Allemaal op college, Maar ook in het Land van de doeltaal Had opgestoken - En trof in mijn Eerste onderwijsbaan Enthousiaste kinderen Die veel van mij Wilden leren - Het klaslokaal, dat Was voor mij het Leukst…

. ------------------------------- uit: 'Weg, wegen', 1985.…

. ---------------------------- uit: Tirade 300, 1985.…

. ------------------------------------ Uit: 'Een vrouw bezoeken', 1985.…