Netgedichten

netgedicht (nr. 28.929):

1985. Oostende.

Tweemaal schreef ik je over mijn dood.
Hoe kon ik toen weten dat waarheid zo zegbaar was
en zo zou razen in mijn verzen.

Op de muur, waar geen enkel woord meer
crepeerde
of terug kroop

naar de leugen
en mijn buik, het spreken verwaarloosd
na het vloeken.

Misschien bracht rouw jou naar deze kamer.
Alleen.
Naar het drijvende bed
en de woorden
die toen bleven draaien rond mijn zilte slaap

zee werden

groter en groter
in de regen, in die bindende stilte, zo anders
dan ik had vermoed

tot ik verdronk. Jouw gezicht zag
en die laatste hand.

- Mijn woorden waren als meeuwen
die ik aan de waarheid gaf.-

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 10 november 2009

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

1985. Oostende.

4.0 met 16 stemmen

293

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: gerhard burgers
Datum:: 19 november 2009
Email:: rotsplateauyahoo.com; Ik voel mijzelf terug in de woorden. dit is kunst.

Naam:: charlotte boone
Datum:: 14 november 2009
Email:: charlotteboonehotmail.com; echt mooi!

Naam:: Hilly
Datum:: 11 november 2009; Een bijzonder schrijven.

Naam:: annabel
Datum:: 10 november 2009
Email:: justformeplanet.nl; De woorden van warheid die je kunt toevertrouwen aan degene die je de hand toesteekt. Mooie beelden.

Naam:: mobar
Datum:: 10 november 2009
Email:: mobarchello.nl; Indrukwekkend, ik val er stil van.

Naam:: wietewuiten
Datum:: 10 november 2009
Email:: wietewuitenskynet.be; eens geen zeesferen die meekabbelen. deze grauwen en grollen, stormenderhand. met beelden die toekijken vanop de kant.

Geef je reactie op deze inzending: