Alle inzendingen over 6 december

.' En die gewichten, als verwacht verhielden zich als 6 en 8 en 12 en ook nog 9. Die 9 is - blijf bij de les - 't gemiddelde van 12 en 6. Daarbij - ik ben volledig - staat 8 min 6 tot 12 min 8 als 6 tot 12. Zo klinkt de pracht harmonisch evenredig. En hoe ontstaat die harmonie?…

zal het angst zijn die lichtjes van kerstmis begin december..?…

altijd wel ergens maar het meest nu in december: mist zij hem zo…

Liefde is maar een woord goede vrienden zijn dun gezaaid de herfst is een zwerfkat. Vijandig bloeit de dood wat medeleven kan geen kwaad een glimlach is genoeg. Jaarringen van woorden die lijken op oude foto's uit de lucht gegrepen. Het wordt een lang, lang jaar de zorg hinkend op een half been water aan de lippen.…

steeds in december weet ze hem te versieren en af te tuigen…

December: duurt gij maandenlang? Zal ’t nieuwe jaar ooit komen?…

Twee reigers baltsen en dat al in december 't is vroeg dit jaar…

Op het terras. Verschijnt een hagedis in het gras? En weg! Ze wil niet weten welke soort Iedere vorm van kennis scoort laag vandaag Schaamte voor het verlangen naar anonieme schoonheid een naakte man in de branding Morgen verlaat ze dit eiland. Wat zij wilden is voorbij. Duinen geven geen antwoord het strand stuift, er staat een grijze zee…

waar (n)iemand op wacht mislukte advocaten van het vurige geslacht huichelen zonder toga het vuur in de vagina bij om het even wie verwaandheid pleiten doorzichtig als hun lingerie schaamteloos rechtop kruipen sluipen door de lettergrepen van de eigen naam alles vol schijn te vangen tot de wrong in de tong giftiger dan ratelslangen geilen…

December bestem ik voor mijn herinneringen; waarin ik omzie zonder zwaarmoedigheid. Het oude jaar krijt zijn laatste schreeuw, wanneer het vuurwerk opspat uit de sneeuw. December geeft aan zijn einde wat gezelligheid; en ontsluit een nieuw begin in gemoedelijkheid.…

warm nog de herfst ik schik haar kleuren behoedzaam , behoudend beducht voor december…

De luchten verblauwen ik verlang naar koele meren lippen kussen kleuren. Droevig is het najaar je voelt het aan je oogwater tranen zullen vallen. Onzichtbare sporen genoeg stof om in te bijten adders onder het gras. Bomen worden gekapt plastic in de buik van de zee mondvol kiezelstenen.…

Stilte kijkt door het raam een zwanenpaar zwemt voorbij ze zijn zacht voor elkaar. Achter de horizon springt het touw een gat in de dag hoger dan de hemel. Mensen praten luider dan parkieten - heel de dag lang lawaai is hun masker. Ik til je op in mijn hoofd op het ritme van een liedje gedragen door de wind.…

december is de ultieme rouwmaand elk gemis doet extra zeer die dagen waarop je voorheen bijeen was en weten: dat komt echt nooit meer.. december is de ultieme rouwmaand want hoe moet het verder nou.. eerst de dagen maar eens door daarna januari kou een nieuw jaar begint van voor af aan een nieuw jaar zonder dierbaar jou..…

schakeringsgewijs schaak jij het grijs zonder te kleuren of te schromen toon jij de bomen volkomen naakt en blaakt wanneer jouw laatste dagen het laatste blad - voldaan de winter binnendragen…

De avonden worden langer, de lampen gaan aan, ook de kaarsjes gaan branden, wie kan ze weerstaan? Die lichtjes, zo simpel, gezellig en fier, bezorgen menige kamer knusheid en plezier. Dat een simpel lichtje zoveel teweegbrengen kan, dat is toch geweldig, dat is te gek, man. Dat de zomer voorbij is, daar doe je niks aan, maar die…

Decembers mooi gebogen c bevalt me, doet denken aan de lagere school, de tweede klas van juffrouw Kranendonk, rode inkt voor perfectie, de verbeten uren van herhaling, de lijnen van de letters, de onmacht op papier, de streng afgepaalde weg naar een eigen handschrift, de vingerafdruk der cultuur. ---------------------------------- uit:…

druipende bomen in een verstild bos de heide ingestopt onder een grauw sneeuwdek boven de grijze mist roepen ganzen naar verten onzichtbaar aanwezig achter bosranden verscholen in nevelig niets…

het jaar lost op in talloze herinneringen tijdloos opgeslagen in kieren van de geest wat zal worden vergeten zijn meestal kleine dingen en die mis je soms het meest…

laat mij de oude zwerver zijn die door de straten gaat zonder herinnering en voor de luiken voor de Febo sluiten daar nog even staan HEB MIJ NU LIEF VOOR LATER…

Nu mist het woud zijn purpren najaarspracht. Een ritslend kleed van rosse blaadren dekt De weke wegen, waar ’t geplet fluweel Van plekken mos, smaragdgroen, zichtbaar bleef. De hoge bomen, zwart en bladerloos, Wien grijsgroen mos de ruige stammen dekt, Herdenken, droef, de zoete zomertijd, En schudden zacht de wijze, kale kruin. In de oude toppen…

de hoogste berg van het jaar heet december er is geen weg langs je moet erover het donker zet het verschil nog schriller in het licht wie rijk is verspilt met stijl wie arm is blijft buiten staan maar warmte komt uit onverwachte hoek een vuurkorf en wat muziek brengt mensen samen op het plein doet ze vergeten hoe lang de nachten…

De dagen gaan van kort naar korter de zon landt niet meer in mijn tuin moet ik verhuizen…

Wat te doen grijs landschap, grauwe luchten, de bomen met de kruinen bloot, door stilte en mist omgeven, ‘t doet mij vluchten, bij boek en haard, met warme drank en brood. Het doet mij vluchten bij boek en warme haard, de grijze sombere luchten, geen zonnestraal die zich openbaart. Een wens nog nu de dag is vergleden, dat het voorjaar,…

Al de bladers zijn verdronken In het water, in de regen, En het donker bos staat open En de droppelende stronken Staan verlaten aan de wegen, - Kille winter laat één sprokkel Aan een hart, dat niet mag hopen! Al de zon is uitgeblonken, En het jaar is heengezegen, En mijn handen zijn nog open, En mijn hart is leeggeschonken, En het heeft…

het kraken van cellofaan hoort bij december zoals vroeger het roze suikerbeest het jaar heeft de haast van moeders die op de valreep nog boodschappen moeten inslaan voor de feestdagen wie nog voor het donker thuis kan komen heeft duidelijk een streepje voor…

in louter klaarheid zichtbaar leunt de dag door ‘t licht van blauw wit verbond de mantel van liefde ligt diep geborgen verankerd in het groene van moeder aarde de tong van de taalwind liegt niet in de oksels van tijd dat maakt het uitzicht 'gastvrijer' in december waarop elke dauwdruppel het pad van stilte zegent voor het nieuwe seizoen…

December maand van donkere dagen maar ook van warmte en gezelligheid. Als een lage zon door versierde ramen schijnt en de kou voor ons buiten sluit. Verhalen verteld worden in een nooit vergeten taal al zoveel lange jaren. De zon in volle schoonheid haar licht laat schijnen tot ze het langzaam dimt.…

[Haiku] meeuwen dobberen op het ijskoude water zelfs de wind huivert…

December brengt, wat bovenal U, vrindjes, wel bevallen zal, December brengt de brave Sant, Van ouds bekend door 't hele land; Want Sint Niclaas, goed-heilig man, Trekt nu zijn beste tabberd an, Rijdt hoog te paard door land en stad En gooit door elke schoorsteen wat.…