Alle inzendingen over Aardbeving OR Liefde OR Schok

Woont er in jou nog iets dat liefde heet?…

Na de schok bij van het aanzien van de foto met een gifgroen aura omgeven Dring ik angstig door laag na laag in het aan mij toegestuurde onbekende leven De laan met aaneengeklonken bladerloze eiken toont zwart glimmende raven krijsend bijeen Hartverscheurende tranen wellend uit dode ogen verdring ik angstig het beeld vervagend uiteen…

Dat hele gewone gerinkel van de telefoon, kan ik niet meer horen, werd voor mij buitengewoon Met dat hele gewone éne keer overgaan van dat ding Verviel mijn wereld, verloor ik elke zin Na dat hele gewone: “Hallo, je spreekt met mij” Hoorde ik ze zeggen Het leven van je kind is voorbij! Al het hele gewone beleefde ik nooit meer Heb…

Om me vervolgens met een schok terug te voeren naar de dagelijkse werkelijkheid.…

Na al het nieuws haal ik de heilige boeken uit de kast en schud daar de leeswijzers en de vrome praatjes uit Van deze zuiverheid nastrevende stof kneed ik een sneeuwbal – haren en kruimels geen probleem – en steek daar een vulpen in tot de sneeuwbal zwart kleurt Dan zet ik het machteloos mooie ‘vogels in bos en duin’ op schenk jou een…

Op de wereld is meer dan voldoende Voedsel: mondiaal gekloot De negenjarige Zeeshan, Pakistan Aardbeving. Arm-amputatie Tal Afar. Noord-Irak. Pijn, verdriet en Woede. Hopeloze situatie Samar Hassan: wereld/macht/dood…

De schok van standen op het scorebord Of die berichten -als het héél erg mee zat- Van iemand die een radiootje mee had… Hoe schattig achteraf toch, dat tekort Een match wordt nu, voor stadionklandizie Een onvervalste middag televisie…

Lopend door de straten van mijn gedachten, probeer ik te herinneren hoe ze hiervoor waren geweest, toen er nog geen barsten en scheuren waren en er geen schokken werden gevreesd. De zon is verruild voor grijze wolken, de glimlach is omgebouwd tot traan, puinhopen hoop achtergelaten op straat, te bang om het verraderlijke in te gaan.…

het bewegen is zo breekbaar als de aarde rommelt en vlinders uit hun cocon verjaagd worden , het refrein wacht op een snelle doorgang in broze gesteente geld met afdrukken van het isobaar warmt de leegte met afschriften van het leed, betrokkenheid heelt niet maar is de slang des duivels stedenverheerlijking en gesmolten dorpskernen…

ergens sprak de meester in talen wijd verspreid en huizen grondgelijk door ‘ t hevig schudden voor altijd buiten het gebruik het syndroom kort van verhaal buiten zinnen wacht allengs met zieltjes winnen, het veracht stoïcijns de wet met haar procenten in het gelid van het afgebroken alfabet de accijns geletterd en tevree brengt…

Heeft men het nieuwste huis, om niet te schokken, daarom een retrojasje aangetrokken?…

Geboortegrond schudt Mijn veilig huis verzwolgen gejammer sterft af.…

ik zie stijgende rivieren en klimmende handen die alles grijpen die het lichaam kunnen dragen, smachtende blikken die de dood willen vermijden het geraas van de aarde kent talen die we niet begrijpen het verstaan van woorden die schreeuwen zijn onhoorbaar het vluchten deelt het lijden met beelden op het journaal en ik, ik kan slechts…

Onder water alles in beweging het scheurde en beefde, stuwde meters hoge golven richting land. Tsunami met een oerkracht waar mensen het niet van konden winnen alles op zijn weg verslond. Hij bracht chaos en verdriet nam levens van mensen groot en klein verwoeste de infrastructuur. De mensheid huilt zeeën van tranen door dit natuurgeweld…

"Er gaat niets boven Groningen" maar ook niets onder Groningen en ook niets meer in Groningen Stad en land zakken langzaam weg in de wezenlijke belangstelling die deze prachtige provincie verdient Maar aan Groningen wordt meer verdient buiten Groningen, dan in Groningen 'laat staan' boven Groningen!!!…

moraliseren, beheren en archiveren ik houd het echt langer niet meer vol de donkere nachten zijn lang en leeg en de gedachten zijn kil, koel, koud zelfs soms ijskoud tot min twintig ik kan het niet neer, ik wil het niet meer kan het, iets of wat niet meer hanteren ik voel, ik zit muurvast, stevig gestut zal moeten wachten op een nieuwe aardbeving…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

We zien de beelden van verwoesting aan Gebouwen die voorheen bescherming boden Zijn massagraven, maar: wie zijn de doden? En wie komt nog onder het puin vandaan? We kunnen slechts het Rode Kruis wat geven En zo betuigen wij ons medebeven…

Met een schok slaap je in, bijna altijd verstikt jou de adem, waardoor je zucht. Liefste, vlieg, verzaak niet je zwakke kant. Alleen als God is, beschermt jou zijn hand. Beiden worden we hier oud en gaan dood. Vlieg daarom vlinder, ga verder, vlieg groot, Ga in liefde het grote verlangen tegemoet.…

Van mijn moeder leerde ik naaien Van mijn man leerde ik volharden Mijn zoon leerde me gedichten schrijven Allemaal hielpen ze me vooruit En nu aan het einde van mijn leven leerde ik door de grote aardbeving hoe mensen vriendschap geven Goed dat ik leef.…

Hitte verdrijft mij, drijft mijn gedachten met schokken puur van kracht uit mijn bed rol ik en met de wens van wat koelte merk ik dat het geschokte verdwenen, niets meer is zoals het was.…

Dus geen horloge hebben is gewoon, maar voor de uurwerkhandel wel een schok. Zulk nieuws is toch beslist geen kattepis, want iedereen weet nu hoe laat het is.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Zij die graag met hun leven willen breken Omdat de spanning niet meer is te dragen Die zouden wij heel vriend’lijk willen vragen Hun vingers in het stopcontact te steken En is de schok dan onverhoopt te groot Dan ben je toch - geheel naar wens – nog dood…

Het was voor heel ons vaderland een schok Dat ook een spaarbank zomaar om kan vallen. Dus nemen wij ons geld op met z’n allen En stoppen dat nu in een oude sok. Al valt er daarom ook wat voor te zeggen Dat geld in oude sokken te beleggen.…

Haïti, een land dat al zoveel heeft meegemaakt Straatarm, maar toch een fantastisch mooi eiland Maar helaas niet tegen deze aardbeving bestand Het werd door dit grote onheil zo zwaar geraakt.…

het land was veelbelovend, sterk maar trotseerde in de loop der tijd zware stormen, nadien nog een aardbeving, ons stuk aarde scheurde recht in twee... ik zie jou nu staan, daar aan de overkant en kijk hulpeloos toe hoe jij wegdrijft met een zee van onuitgesproken tranen nu, tussen ons in...…

kom maar hier roept de engel op naar het nieuwe land jouw verlaten aardbol is verre van charmant oorlogen aardbevingen martelingen veel kinderverdriet zweef met mij verder door het hemelruim niet nadenkend over wat jij verliet de nabestaanden sturen je wensen ballonnen liever niet meer gezegend…

De goden in Maleisie zijn kwaad Je kunt daar als toerist wel naakt poseren En op een berg die mensen daar vereren Maar dan gaat Moeder Aarde uit haar plaat In Groningen kan men hier wat van leren; Voorlopig even niemand uit de kleren.…

Zwierend aan zee, zonder regen tijd nooit gezet stapelt zich plotseling, ineens een leven als muur die bestand, soms helemaal niet de aardbeving van 5,7 op de schaal van Richter huiverend heeft doorstaan Kefallinia boeit door een opeenvolging van liefde voor hare schoonheid die in 't azuur groeit Glooiend landschap met verkenning…