Alle inzendingen over Afscheid OR verlaten OR pijn

Eenzaam en verlaten dat is wat ik nu ben niemand om me heen om mee te kunnen praten geen mens of dier die ik nog ken ik voel me zo alleen ik heb afscheid genomen van de dingen die ik deed van de mensen die ik kende van al het bekende om me heen omdat jij overleed mijn gedachten zijn bij jou en bij jou alleen geen interesse in de dingen…

Ik heb van de wereld afscheid genomen Het licht zal mijn lichaam meenemen De strijd tussen pijn en verdriet is gestreden Ik ga mijn leven aan de aarde terug geven Ik heb van de wereld afscheid genomen Zacht geniet ik van heerlijke muziek De pijn is overgegaan in het sterven Ik ga de doodsrivier spoedig oversteken Ik heb van de wereld afscheid…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Het afscheid was voor even Althans, zo moest het zijn Door haat en hoop omgeven Door liefde en door pijn Het afscheid was voor even Althans, dat was het doel Tot liefde ging herleven Terugkeer van gevoel Het afscheid was voor even Althans, dat was mijn hoop Die hoop bleef jij me geven Tot ik erin verzoop Het afscheid is gekomen…

Laat me gaan, verlaat mijn hart De pijn is me te hard…

Je riep ons bijeen Wetend wat wij nu weten Ondanks je zwakte Gaf je kracht Zonder woorden Neem je afscheid De man met de zeis Lonkend bij de deur In je ogen je verhaal Hunkerend om los te laten Ik lees de pijn Voor ons, niet voor jezelf Dan de zin Gevreesd, altijd te vroeg ‘Wil het bezoek afscheid nemen’ En ditmaal is het afscheid…

Soms zo bang dat er iets mis met me is dat er niemand is die er voor me zal zijn spijt krijgen van het afscheid vol met pijn van iemand die beweerde van me te houden maar waarom voelde ik het dan niet waarom voelde ik dan in plaats van geluk, zoveel verlatenheid en verdriet?…

Zoveel tijd verstreken Alles is veranderd Alleen mijn gevoel Voor jou staat stil De wereld draait door Zomer wordt winter Vogels zijn gevlogen Net zoals jij ging Ik leef mijn leven Vandaag en morgen Zonder jou liefste Leegte zonder warmte Al wat er overblijft Een verloren vriendschap Snippers van verdriet Verdwenen in de ruimte…

Ik voel me nu zo vreselijk leeg Verdrink in mijn grote verdriet Het is zo eenzaam en angstig stil En jij lieve schat jij ziet het niet Ik voel me zo door jou verlaten Zelfs vriendschap kan niet meer Tranen die maar blijven stromen Herinneringen aan jou elke keer Ik heb zo intens van je gehouden Gaf je mijn ziel en zaligheid Wilde zoveel…

zeggen je ogen en je glimlach zeggen mij genoeg ik ben blij dat je het leven weer aankan en dat je mij om kracht en hulp vroeg ik ben met liefde een steun en toeverlaat maar je hebt zelf de nieuwe weg gevonden ieder mens heeft het recht om te leven, om zichzelf te zijn, vrij en ongebonden ik wil jou bedanken voor het vertrouwen dat je de pijn…

Jou verlaten was niet meer dan een handomdraai en tijdelijk de schemer je hardvochtige terugkeer was zoveel meer onverstaanbaar maar niemand verliest zich in in tijdloosheid lang of in stilte even wandelen wij in de schaduw over zomerresten van het veld het vacht van kale bomen wachtend op de sneeuwballade van gesmolten pijn buigen doe…

Ontheemd gebroken hart Gekrenkt door zoete pijn Tranen ontelbare druppels Zie de angst voor morgen In de spiegel van vandaag En mis je in ieder moment Twijfel door de dagen heen Hoe moet ik nu verder leven Zonder je stem en lieve lach Vervlogen is elk vertrouwen Ik geloofde in je had je zo lief Jij vlocht draden levensgeluk Zomaar…

Weet dan dat God er altijd voor je is Hij kent jouw grote verdriet en pijn Hij laat je nooit alleen en zal er zijn Reken maar op Hem, zeker en gewis.…

Mijn ziel geklemd, verminkt, in eenzaamheid, pijn Die als duister en nacht verenigd zijn Mijn ogen-meren door tranen overspoeld, omringd door eenzaam land. Tussen zwarte muren, huist mijn bloeddoorlopen hart. Gedoofd van alle vuur, ten prooi aan pijn en smart.…

Ik kon helaas geen afscheid nemen Ik kan helaas niet bij je zijn Maar denk aan jou en voel de pijn Pijn die een leven lang zal duren Het had ook anders kunnen zijn... Waarom zijn er zoveel vragen Waarom is er zoveel pijn Waarom zijn er zoveel dingen die niet te begrijpen zijn ? Ik mis je broer, tot later…

Dichterbij komt mijn afscheid, mijn afscheid van jou. Elke dag een beetje afscheid, dan doet het definitieve minder pijn Straks komen de tranen Dan is het voorgoed voorbij Mijn liefde voor jou loopt dan ten einde Hield jij ook maar van mij..…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Ik zoek de stilte van de nacht waar een verlate fietser afscheid roept en mijn koelkast haar eigen leven zoemt De woorden die ik vind binden letters op papier mijn hond snurkt zacht en ik, ik adem de stilte…

Prins Harry heeft Afghanistan verlaten, Waarbij hij bij zijn afscheid heeft beweerd: “Ik heb daar Taliban geliquideerd”, Prins Harry mag daar heel graag over praten. Heeft iemand hem nou nooit eens toevertrouwd Dat spreken zilver is en zwijgen goud….?…

moeizame woorden verlaten mijn mond die nog droog is van dat vele praten mijn hele leven gepraat niemand ontroerd maar nu... weer praat ik iedereen ontroerd koude tranen waarom? mijn woorden heel normaal afscheid voor altijd…

Een smeekbede: Verlaat me niet. Maar ‘t is niet dat jij de letters ziet. De dunne lijnen van dit kladpapier verdronken met de tranen van het afscheid. Vaarwel mijn liefste. En als er na dit leven, dit oneerlijke leven, nog een eerlijker of ander leven op ons wacht: Tot daar. Tot dan.…

In ringen van verbondenheid wens ik te weten dat je gaat dat het hart waarin je achterblijft een groet van afscheid staat. Omdat je ogen mij vertellen hoe het gevoel was bij vertrek en kan ik pijn bij een verlies parkeren op een eigen plek.…

pijn is niet erg pijn is pijn dood is erg en onomkeerbaar dood is afscheid nemen en weggaan van alles wat je kent naakt een onbekende weg inslaan alles achterlaten uit je lichaam stappen om dood te gaan heb je vertrouwen nodig je durven overgeven aan vreemde armen de weg terug vergeten…

leugens ik wil dat het leugens zijn die over jouw gezondheid mij de waarheid vertellen   pijn ik noem het pijn wat jouw waarheid mij vertelt van afscheid dat komen gaat   deze waarheid doet pijn pijn die ik enkel verdraag dankzij houvast van verbinding in van jou gekregen vriendschap   de waarheid en de pijn huilen tranen van verdriet…

Verlaten op het zwijgende bed deelt ze haar lichaam met een gulle pijn. Bewegen is verliezen wat ze wil aanraken en bewaren met haar vingers die haar nog niet verlaten hebben. Haar ogen tellen de ogenblikken waarin ze haar leven ziet en de pijn vergeten mag.…