Alle inzendingen over Alles wat ademt ....

Hij ademt uit, is stil en ademt dan weer in. Hij is er nog. Ik houd even mijn mond, zegt hij. -------------------------------------------- uit: Meander Magazine, maart 2014.…

zijn naam leeft thans voort een stille roos ademt nog dagelijks verdriet…

Huidmond gesloten Ademt niet mee met het seizoen Valt eerloos op de grond Laat eerder los dan was voorzien…

uit een gedachte pluk ik een stem het is zo stil dat ik het niet kan verstaan heimwee overvalt het eelt op mijn ziel een kind ademt onderhuids…

het geluid van de zee ademt kalmte en rust en ik ga daarin mee waar het water het land kust…

schelpenhand het gaat boven verstand te zijn wie je bent het lust en laten in kuststrook verlaten vallen er gaten in het aangespoelde gepolijste schijn niet zo in mijn gezicht zon ik dicht mezelf een ruimte maanling over de dag ademt in en uiting het raast rust voorbij de vloed in kust geboren zeearm met het schelpen verzandde strand…

Iets ademt je in. En inmiddels ben je drie hartkloppen verder en weet je weer alles over alles. ----------------------------------- uit: 'Binnenstebuitenwereld', 2008.…

met ijzige lucht bekleed ademt het land nog onbewogen als een kale jas vol weidse stilte zo tijdloos om me heen…

Langzaam ben ik in je gekropen tot ik niet meer wist of mijn adem van jou was Nu adem ik alleen en soms voel ik me lichter alsof jij mij ademt…

het licht van de maan schittert sterren in haar lach haar hemels lichaam strelend ademt de wind zacht watervallen in de nacht…

Liefde geven, aan alles wat nog ademt. Durven zijn, wie ik ten diepste ben.…

Een mulle zandweg gaat haast schuil onder struiken, ligt aan de hoeve, die, ongestoord, het oude reine landleven ademt.…

, het dorp keek toe En verder is hij niets dan gekerm in duisternis ja hij leeft, hij ademt - hij de jongste zoon…

Een bevroren rivier in schaduwen ademt met een lach. Het ijs wil de vorm van de eeuwigheid wel kennen en de trage schaduw van de dood houdt nog vast wat gezien wil zijn en gehoord. De winterzon breekt de kou in kwetsbaarheid en ademt warm een zachte blauwe horizon tot ver in de kindertijd.…

Zuurstof angst zijn leven levensstof verstoort het delicaat balans hij wil dolgraag leven ademt dieper sneller maar ontvangt angst.…

Je ademt zachtjes in mijn oor. Ik kus je, maar jij slaapt lekker door. Dan zie ik je ogen lachend en blauw, Omdat ik fluister 'Ik hou van jou'.…

je zingt de sterren van de hemel vensters gaan open alles ademt licht je zingt zingt in harten door muren alles wat je zingt is poëzie…

Hij ademt in deze onbevangen stilte een woord van vrijheid misschien subtiele kern van grenzen, en gelijkgestemden het is al nacht maar dat doet geen pijn omdat hij niet meer wacht met mens te zijn.…

als de dood sterft en aarde leven erft kent geen ziel enige smart dan ademt immers een eeuwig hart (zie ook link)…

Je ligt daar, met halfopen ogen stil je ademt niet meer doodstil het is voorbij en ik kan niet bij je vandaan Je ligt daar ik druk je ogen toe het is over- het is uit en ik blijf bij je tot de dood ons scheidt toch?…

de lucht ademt onrust en maakt lange uren zwenkt tussen dag en nacht ademt haat en liefde braakt oorlog - fluistert vrede eindeloos zoekt zij balans tussen een en ander tegenstellingen binnen en buiten zingt zij de dag en fluistert nacht wervelend tussen licht en duister wordt zij vanuit haar midden harmonie herrijst zij even maar als…

grenzen blijven achter het veld ligt open je ademt ruimte elke stap geeft tijd om verder te lopen dan je eigen horizon…

Je ademt niet ruim, je voelt hoe moeilijk de lucht er kan zijn.…

Meisje met blote armen ademt niet We maken salto onderwater en Doen wie het langst kan. Later moet dat ook zo zijn. Als Jarigen van etage Bellevue Opblijven en zuchten dat zij moe zijn.…

Daar ben je dan Sébastien zo prachtig en compleet Oogjes open Oogjes dicht Je ademt, niest en weet nog niet hoeveel ik van je houd hoe zou dat ook kunnen, je bent nog maar zo klein Het kan niet anders Sébastien Je moet een wonder zijn!…

vanmorgen viel de sneeuw kleedde grauw in onschuld voedde de hoop op ooit in een witte wereld ademt mijn land nu stilte bevriest voor even het kwaad…

verse krassen getuigen van een liefhebber een waaghals hoe de kou ook snijdt kleurt het wangen rood zichtbaar ademt de kracht van dit jonge leven de vrijheid tegemoet…

Liefde gaat niet alleen gepaard met passie maar liefde ademt ook in rust en vrede zodat warmte blijft en elk mens raakt uiteindelijk tevreden.…

Hij ademt voorzichtig in deze onbevangen stilte een woord van vrijheid misschien subtiele kern van grenzen, gelijkgestemden het is al donker in de nacht maar dat doet geen pijn omdat hij niet meer wacht met mens te zijn.…

zij ademt de nacht haar schoonheid toe omgeven door sterren het lied in haar droom waar dansende tranen als sneeuwrefrein de duisternis zacht in herinnering breekt en hemelse tranen die fluisternacht als deken van hoop de morgen wacht…