Alle inzendingen over Alles wat ademt ....

alles en jij ademt zee.…

Je ademt in mijn nek. Zachtjes zoals de zuidenwind het land beroert. Jouw hand streelt mijn billen. Zachtjes luisterend naar onze hartenklop. Door Cupido’s pijl doorboord.…

licht en schaduw dansen het duet van 't leven bewegingsritme ademt in volmaakte harmonie op een houten stepje met rode banden rolt een vrolijk kind naar de horizon…

Het hart leeft, ademt tikt haar tik vol levenslusten om de mensheid te verheffen uit schuld, straf en boete. Mijn hart zonder gevoel voor enige symboliek is zuiver als zij schoon is.…

Dit stukje paradijs dat aarde heet een wereldorp voor iedereen die ademt waar God de touwtjes stevig in handen heeft gegeven aan mensen die lijken op hem maar soms ook duivels zijn gebleken…

als jij slapen gaat jouw melkwitte huid zachtjes ademt mag ik dan schuilen in jouw droom de warmte voelen jou laten stralen als je in het ochtendgloren ontwaakt…

warmgolvend ademt de muziek in haar bloed woorden zijn meer dan alleen maar zinnen ze voelt ze danst ze droomt heupwiegend met haar 't fluisteren van de wind het ritme van de regen de schaduw van zon en maan…

Ik vraag haar hoe het is zonder borsten te zijn Zij ademt diep en antwoordt dat het meevalt, wat lichter nu maar dat een tweede overgang haar overvalt in de nacht badend in het zweet Wakker uit haar slaap gerukt vloekt zij "oestrogenen, oestrogenen"…

gewapend met hark gaat hij de strijd aan met een dennenappel langzaam ademt tijd aan hen voorbij of toch achter de vrouw in de rolstoel pronkt het graf van een meisje zij werd slechts twee jaar…

De kamer ademt een stil leven in deze koude ochtend uren Een waterige zon breekt de stralen doorzichtig over de muren Het transparant van ons samen lijkt te zijn verdwenen in zwijgen De liefde heeft zich als ijs bevroren en laat zich steeds verder uiteen rijgen De kamer ademt een ijzige kilheid Langzaam sluit de deur naar heden Het is…

Ze ademt de lucht in, diep...dieper, en weet, dit is de lucht van vrijheid, 't juk van moeten is ze goddank kwijt!…

Kristalhelder ademt de nacht haar laatste uren beslaat de adem het venster naar ontwakend licht dauwdruppels schrijven vochtig een naam in het groene gras lachen zacht naar verleden sporen…

Mijn ziel ademt weer spanning is weggegleden ontspanning komt langzaam maar het komt. Spieren zijn gerust en laten bloed weer stromen pijnloos gaan gedachten op zoek naar bevestiging.…

De Eik leeft, hij ademt mijn dromen en fluistert mij geheimen in wij staan samen in de tijd nu is een glimlach in het moment, een rimpeling onderweg naar ergens met mijn voeten in de aarde voel ik zijn wezen hij is mij wij zijn één.…

wat je doet is niet zo vreemd je eet brood je drinkt water je drinkt wijn je slaapt en je denkt aan het zijn maar je weet niet door wat je gedragen wordt is het door je dromen is het door de lucht die je ademt is het door het water is het door de wijn is het door het brood of is het slechts schijn…

Dan hoop je dat die winst nú al bestaat, want als je niet meer ademt, is ‘t te laat.…

De lucht die jij ademt.. Mijn lucht die jij ademt.. Onze lucht die we samen ademen.. Stralende gezichten zie ik in de lucht, de volgens vliegen rond en ik zucht. De blauwe helderheid weerspiegelt de regendruppels in mijn ogen. De druppels om mij heen, komend uit de mooie heldere lucht.. De lucht, mijn lucht, onze lucht ...…

Nachtkaarsjes flakkeren rond de gouden maan schijnbaar tot morgenzicht jarig bij ochtenddauw waar het present naast me ligt jouw dromerige gestalte ademt het cadeau van de nieuwe dag ik heb je lief…

Een kei zit vergroeid zijn gezicht tussen wat mos en klei kijk, hoe hij vrijelijk ademt hij voelt zich een kei. Niet anders dan los grind waar dimensies minder tellen en de vriendschap wordt bemint.…

Kijk, hoe hij vrijelijk ademt hij voelt zich kei. Niet anders dan los grind waar dimensies minder tellen en vriendschap wordt bemind.…

een geliefde zegt 'ik heb slaap' denk je eerder 'de slaap heeft haar' en als je dan naar haar kijkt terwijl ze slaapt zie je dat ze ademt en dat ze praat in haar slaap dus slapen is niet als de dood blijft de vraag wat de slaap dan is en wat de dood laat haar maar slapen…

Het niemandsclavecimbel zingt nog Johann Sebastian Bach ademt je naam, ondanks - geen (enkele) verheerlijking, verbloemd en ik noem je bij je naam, zal van je blijven houden.…

Niet betreden gif vermeldt dit aarddeel is een belt waar de lucht vergeven ademt water zich mengt het vuur niet heet genoeg is vrij wappert de vlag vijf mei maar niet genoeg om het sterven te voorkomen…

gelijk de avond over aarde dwaalt met grijze vingers rust’loos graait naar alles wat zijn schemer kan verstoren sluipt de nacht in mij maar zoals het maanlicht zwijgend duister ademt en tot hellen daagt wacht ik stil op morgen…

ademt, wasemt, bloesemt woning voor winterkoning.…

de toekomst draagt een neveljas waarin ze langs de einder scheert zij schaduwt het heelal en schildert met vaste hand, alles wat nog komen zal maar de dageraad, nog groen, ademt licht en kleurt het wit van nu voor wie 't heden leeft…

Zwarte bladzijden uit vergeten boeken herinneren leegte in ondenkbare dromen en in vleugelloos vliegen blijven onvergetelijke nachten liefdeloos ondergaan wat er zonder woorden ademt achter stilte van ’t bodemloos antwoord.…

Want wie de tijd neemt Ademt de tijd Leeft tijdloos!!!…

jij hebt de stilte van de nacht vergaard na uitgedragen passie nog tril je zacht het welbehagen kwam zo krachtig onverwacht je ademt al het eerste licht dat valt op je gezicht met ogen die klaarwakker zijn fluister je het was zo fijn…

hun aura ademt eeuwige schoonheid...…