Netgedichten

netgedicht (nr. 30.252):

Land van verre oorden

Weilanden met resten sneeuw
en honderden grazende ganzen
verlangen van duinen, wind
en eindeloze zeestormen
gebakken vis in zilte lucht

en als je verhuist
blijf je niet bij me
maar gun je het zo
meer dan dat ik
me jou mag gunnen

land van bevroren tranen
ijzingwekkende glimlach
kunstwerken op gebouwen
ik blijf van je houden
ook al woon je ver weg

en als je niet verhuist
blijf je wel bij me
maar verlangen
naar land van verre oorden
met sneeuwstormen
ijsberen, en pastoorpinguïns

mij zal je niet meer horen
over oeverloze woorden
zee ademt alles
en jij ademt zee.