Alle inzendingen over Alphen aan de Rijn

Om de zorg betaalbaar te houden wil staatssecretaris van Rijn de mantelzorg uitbreiden. De bodem van de schatkist is in zicht, Dus gaat van Rijn persoonlijk ervoor strijden De mantelzorg eens duchtig uit te breiden, Men is dat nu nog slechts moreel verplicht.…

Ik zing aan de Rijn en ik zing aan de Maas Maar daar zie ik enkel een wit wolkenwaas Ik zing als een tierelier, word bijkans gek Aan de Rijn en de IJssel zing ik en de Lek Sirene sirene klinkt mijn lorelei Mijn zang sterft nu weg, pas dan voel ik me vrij...…

'k Sluip naar de keuken en zet koffie: sterk Hier achter heb ik van die Raaf geen last Mijn hartslag daalt terwijl ik staar naar 't zwerk Maar dan een shock! Ik sta genageld -vast- Achter die boom, verscholen in het perk Een vogel-mens vliegt op naar hier en krast! Het spiegelglas breekt, langs me strijkt z'n vlerk Zijn zwarte pen schrijft…

(Naar Hiëronymus van Alphen) Wopke zag eens mooie pruimen hangen Plukte grif, ze waren ó zo groot Én…geen strikte wet die oogst verbood Nee, voor één gat laat hij zich niet vangen Zó speelt hij het spel van Haagse stayer: Handelend als nette farizeeër…

"Ha, de Rijn in!" dacht de watervlo, "die heeft voldoende H2O". Maar daar vond, ach, vaak gaat het zo, de watervlo zijn Waterloo…

Onheilsprofeten laten u weten dat ons landje verdroogt Het grondwaterpeil zakt Aardappeltjes verpieteren De bodem is craquelé Boeren trekken sneeuwschoenen aan Gebroken poten bij het vee Rijn en Maas worden wadi’s Schepen met roestige ribben Liggen hulpeloos in de gracht Getuigen van vergangen tijden Waarin handel welvaart bracht Zoute…

natuurlijk hevig ontsteld wordt het niet eens tijd de blauwe knoop te zoeken voor wonder boven wonder op de zelfportretten van die Rembrandt van Rijn…

Het bos- of weidebeekje drenkt en laaft zijn omgeving behoedt het leven in hem is niet te vergelijken met rivieren als Rijn en Maas doch door oertijd gewrochten mag het evenzeer bestaan.…

Kromme Rijn…

Volg de vrije vlucht Die Hanny vandaag zo Tastbaar mooi beschreef; Ben die zeemeeuw die met Gestrekte vleugels van tien Hoog naar beneden zweeft - Ik die geen vogel maar mens ben Bij wie de vleugels niet zijn aangeboren Wil in mijn droom in vrije val naar beneden Waarna al mijn vluchtige toekomstdromen In tienduizenden bijna onzichtbare…

Nicolaes Tulp 'de chirurgijn' een verstild moment van trots en pijn dat op meesterlijke wijze werd vereeuwigd door die jongen van van Rijn ---------------------------------------------- de anatomische les van dr. Nicolaes Tulp - 1632 doek Rembrandt van Rijn het Maurithuis Den Haag…

Ik heb seeds medelijden met wollen speelgoedbeesten, zij kijken uit hun ogen alsof ze wilden leven. Ze zijn bijzonder kwetsbaar, hun wonden helen nooit, ze zijn nooit werk'lijk dood en worden toch gegeven mee aan de vuilnisman. zo doen nu eenmaal ouders, dat zijn volwassenen en nimmer te vertrouwen. -------------------------- Uit:…

Jongens maken met een meisje gaarne op de Rijn een reisje. Vele rederijen gunnen hun cruise aan lui van beider kunne, zowel aan tante als aan oom. De Rijn is zo 'n toeristenstroom. Zo leiden reisjes op de Vecht heel dikwijls tot gemengde echt; dan zweren immers man en vrouw elkander varend eeuwig trouw. De populariteit is groot.…

In het Aarkanaal vissen met handgranaten: beetje plomp…

waar plotseling wind het kabbelend water striemde tot golven een vlucht statige ganzen dook in gakkende paniek gezellig geroezemoes uiteen geschoten werd door dodelijke stilte daar verloor zon haar kracht werden levens vermoord dat moment waar waanzin hoogtij vierde werd abrupt in bloed gesmoord…

Vaak heeft hij onze Hollanders bezongen Die jongens uit ons landje aan de Rijn Die altijd zo stijfkoppig konden zijn Waarmee ze heel wat op de knieën dwongen Dat lied mag dan van jaren her geweest zijn Maar laat ons morgen iets meer in die geest zijn…

Op 't hoekje van de Hooigracht En van de Nieuwe Rijn, Daar zwoer hij, dat hij zijn leven lang Mijn boezemvriend zou zijn. En halverwege tussen De Vink en de Haagsche Schouw, Daar brak hij, zes weken later zowat, De eed van vriendentrouw.…

Schijn is een kunst, een paar vegen vormen van verf, een intieme ervaring van velours, huid en verdriet Een mooier vak bestaat er niet dan schaamteloos direct nabijheid en diepte te voelen, zoals in bed Schijn bedriegt, mijn faillissement is maar een façade, als een naam die onwetend aan je gegeven wordt Schulden heb ik niet meer geld…

Van Rijn heeft zijn rapport nu uitgebracht De werksfeer daar blijkt een en al misère Je borstomvang bepaalt je carrière Men pest, intimideert, misbruikt zijn macht Eén kleinigheid verrast in dezen wel Mathijs maakt zijn rentree, bij RTL…

Maar wat nou als de moeder van van Rijn In een zeer luxe verpleeghuis had gezeten Dan zou de arme man zijn toegebeten 'Jouw ouders hebben dus geen centje pijn' Uit welke hoek zo'n zaak ook wordt bekeken Je wordt van alle kanten afgezeken.…

Geen boom springt uit de lijn van het Amsterdam-Rijn- kanaal. Rechttoe, rechtaan. Geen boot verlaat zijn baan van schuim, zilver en groen. Ik moet hetzelfde doen en volg de regelmaat die door het landschap gaat. Dan sla ik af. Een bocht. De kromming die ik zocht. De lijnen worden speels, maar stuiten op de rails.…

Vanachter een spiegel van fixeer kijk jij mij vragend aan. In de gewichtsloze sfeer spel ik zachtjes je naam. Samengebald licht op papier, voor altijd spelen we hier. Een konvooi van beelden flitst voorbij, één ogenblik sluit de rij. We mediteren op de rivier waar de zon opbloeit uit het water. Vissen schilderen ons plezier, de…

als schilder van licht en donker nam hij dikwijls een kijkje in zijn gemoed…

Vol wollig schuim glijdt de brede waterval schuin naar beneden, buldert aangenaam met diepe basstem: "Hoe ik steeds betaam!" Telkens verrast een spattende golfknal. Tussen rotseilandjes en steile wal zweeft ijle waternevel, omhelst minzaam dansende regenbogen, maakt grote naam: een vluchtig, toch altijd durend kleurig bal. Watertoonkunst…

”Meneer Van Rijn ik eet slechts brood en ei Al maanden geen salaris meer ontvangen Nog even en ik ga mezelf verhangen” Er klonk een stem die opgetogen zei: ”Mevrouw u volgt voorbeeldig ons beleid: Participatie en Zelfredzaamheid”…

Overdag schuilend, verborgen, ontheemd zijn de rijen vervreemd van de wens die men had om zich hier te vermeien Marsman gaf Holland de stem mee van water, hoe vreemd en ontheemd klinkt een halve eeuw later de stem van de wind over steppen, woestijnen en over de bergen steunend en zwijgend onneembaar de rots van 'n onwrikbaar…

Maar je zal zien dat voor ik goed op stoom ben er vast veel water door de Rijn gaat stromen.…

zegt de een en geeuwt daarbij, ‘Niet heel veel raars, gelooft dat vrij; Wat dal, wat berg, de Harts, de Rijn, Wat blauwe lucht en zonneschijn.’ Doch de ander, op wiens blij gezicht Een glans nog van verrukking ligt, Roept! ’Berg! - dal! - o! - de Harts - de Rijn! Zó ’n blauwe lucht! - zó ’n zonneschijn!’…

mijn kaktus denkt aan verhuizen voelt een onbekend jeuken van transpirerende bladluizen en ook mijn magnetron kijkt jaloers uit de ramen en je hoort het ding denken de zon zou zich moeten schamen zelfs mijn tuinslang lijkt overspannen te zijn welkom in Hawaï aan de Rijn…

Ons water komt van Maas en Rijn en regen De stoere dijken waken als soldaten De dijkgraaf houdt elk gaatje in de gaten Wat nooit gebeurt…ik kwam zo’n kerel tegen: Hij zei: ‘Ik heb een goede vraag verzonnen. Wie heeft er in uw waterschap gewonnen?’…