Alle inzendingen over Als ik mocht zeggen

Als ik nou eens mocht zeggen wat of er gebeuren zou dan zou ik uitleggen, wat ik helemaal niet wou. Geen oorlog geen ruzie, geen gezeik, alleen ligt wat ik voor het zeggen heb, buiten mijn bereik. Als ik mocht laten weten, waar ik het niet eens mee ben, dan ben ik niet ineens meer iedereens fan.…

Als ik iets mocht zeggen, over dit bijzonder paar, echtpaar, dan was het wel: bijzonder mooi! Aan het einde van jouw leven, liefdevol delen met jaren die slechts levenden lengen. Als ik, ook maar iets, kon vertellen, welke woorden hierbij te vinden? Enkel Connie Palmen en Hans van Mierlo; Hans van Mierlo en Connie Palmen.…

Samen gingen we er dan op uit, jij mocht zeggen waar naar toe. Je wilde heel vaak naar de winkels, want je was nooit moe. Je bent nu al een hele dame, een hele jonge vrouw. Ik wil je een ding zeggen, dat ik ontzettend veel van je hou. En al die dingen van vroeger, ik heb ervan genoten, echt.…

Donkere handen strelen door krullende haren voorzichtig wordt een zilveren ring aan haar vinger geschoven uit genegenheid is liefde gegroeid een winterlang zegt ze aarzelend ja een winterlang beaamt hij en de wind vlecht twee tranen te samen tot een lint van weten de maan vangt het liefdeslint en laat rozen bloeien aan…

Mocht het zo zijn, dat conflicten zich bekeren en als we wakker worden op een speciale morgen verworden zijn tot liefde zonder enig geweld, dat lelijkheid afstand neemt van eigen vorm zich vormt in alle schoonheid die al bestond wordt opgeteld, wel of niet vermomd zelfs een uitgebloeide roos in de lijst van neergang van z’n kracht…

ze was berooid ze is verstrooid ze was zo mooi zo is ze ook ze had angsten ze zijn er nog zoals velen en haarzelf samen skydiven het was gezellig zonder parachute…

Als ik jou vragen mocht, wat zou je antwoord zijn, als ik jou zeggen mocht wat zou je antwoord zijn, als ik je hebben mocht, wat zou je antwoord zijn, als ik je lenen mocht, wat zou je antwoord zijn, maar dan, Ik heb je geleend, ik heb je gezegd, ik heb je gevraagd en ik heb je geantwoord, dus ik mag je hebben.…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken, geef ik mezelf hier bloot, alsof ik een meeloper ben. Wel, denk jij maar wat je wil, ik zal toch altijd iets anders denken dan wat jij denkt.…

Negeren, negeren, negeren... tot haar hersens exploderen! Kan een man een vrouw erger kwetsen, dan haar ziel te bezeren en haar daarna stráál te negeren? Vertel het mij maar ...…

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte…

ik moet jewat zeggen... het ze opnieuw vertellen.. maar ik durf het echt niet meer.. elke keer weer keer op keer.. ik breek hun hart elke keer weer en dat wil ik echt niet meer... nog een keer en dan weer terug naar ze .. heb ik helemaal geen inspraak op het leven van me ? het maakt me ongelukkig en onzeker...…

Ze zeggen dat het slijt Maar zeggen niet wanneer!…

ik zou zeggen.. voel je gevoelens... om te voelen, of je gevoelige gevoelens je zullen helpen.. voel, om te helpen, het gevoel van je gevoelens te zijn.. voel je gevoelens.. om je wonden te stelpen.. ik zou zeggen.. droom in je dromen.. om te dromen, dat je dromerig in de zon ligt te dromen..…

Ze zeggen: de recessie is op zijn retour Ze zeggen: de knip kan weer open Ze zeggen: alles komt weer goed Ze zeggen: we moeten bezuinigen Ze zeggen: de premies gaan omhoog Ze zeggen: we moeten de prijs betalen Ze zeggen: ze zeggen zoveel, dat ze niet meer weten wat Ze zeggen: en daarom snapt geen mens nog iets van wat ze zeggen…

Al hoor je het nu minder, of soms helemaal niet wanneer je iets over het hoofd ziet zeggen we als eerste Ik zei het toch? Prettig als anderen zo goed opletten!…

Opmerking: een WK dat wordt gespeeld op de graven van zowel stadionbouwers als aanleggers van infrastructuur die tijdens hun werkzaamheden in het kader van het WK-Voetbal het leven hebben gelaten, hun geliefden rouwend achterlatend...! >>><<< Natuurlijk moet het WK niet gespeeld Hoor de weduwe met kinderen klagen Slechts Qatarese sjeiks met…

ons en alles gewoon zomaar mocht en het normaal was dat ik stief van verdriet heel gewoon.…

Dansend over de koppen, brandend in de hel. Mijn ziel lichterlaaie, toch vond ik je wel. Daar lag je dan te wachten, onder een graniet verdriet. Zonder enige emotie, veel hoop had je niet. Gestorven nog voor je geboorte, bang als je was. Te leven, gewoon te leven, op te staan uit je graf. Met brandende zolen, verdovende pijn. Gejaagd…

Wat zou ik graag bouwen aan een ark, iedereen mocht aan boord, zodra het water aan de lippen kwam, zou ik zeggen, zoals het hoort, kom maar!…

Mocht ik de woorden kunnen vinden waarmee ik jou zeggen kan dat het licht van de sterren me niet meer opvalt. Dat ik geen mensen meer zie als ik door de stad loop. Dat er geen stip is aan de horizon, maar een lijn waarachter jij, met de zon, verdwijnt.…

De avondzon scheen decoratief door ’t kerkraam van glas in lood historisch mooie beelden uit Bijbelse geschiedenis kleurrijk en devoot Het avondgebed kreeg vanzelf een diepere betekenis wijl ik in sereniteit mijn ogen sloot op dat moment een zangvogel de stilte onderbrak de metten en de lauden floot…

Als ik je zeggen kon, nog één keer, doe de deur achter je dicht, als ik je vertellen kon, waar ’t knopje zit van het licht, als ik je nog één keer zien mocht, zoals je graag gezien werd, maar ik kan je niets meer zeggen, vertellen, ik kan je niet meer zien om uit te leggen dat je alles voor me was… Nooit meer.…

Als ik iets mocht gaan kopen onbeperkt en lekker vrij Dan zou ik het wel weten en maakte iedereen blij Ik zou op mijn gemak gaan shoppen onbeperkt en erg graag De wereld zou het weten al is alles nu nog vaag Ik zou me laten leiden onbeperkt en vol begrip Dat zou toch echt fantastisch zijn en een onvergetelijke trip Ik heb nog niets…