Alle inzendingen over Als je boven de 70 b OR en nog samen: OR Carpe diem zolang he

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

zing, dans, bemin ontdek, durf, begin heb lief en vermijd verspil geen tijd aan strijd leef en beleef schreeuw, huil goed uit pak op waar je was vergeet wat goed genas kijk uit naar morgen houd geheimen verborgen zeg dank voor elk geschenk want in een oogwenk waarin niemand wordt ontzien is het voorbij Carpe Diem…

Een aai, een streling, lieve woordjes ’n welgemeend hart onder de riem gevlochten energie in koordjes met raad en daad: ”Carpe diem”.…

diem was nog vaag, Nu leef ik elke dag, Totdat ik voor eeuwig rust in mijn sarcofaag.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

diem…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Als je niets meer hoort of voelt zodat wellicht vroeg onbedoeld je niet meer bent waar je denkt te zijn verdwijnt alle aardse pijn want oh, wat is het er fijn met die gedekte tafels en romige engelen die met blote borstjes boven je bengelen Hé daar is Jezus, Jesses nog aan toe Hier wil ik wel blijven Hier word ik niet moe Die 70 maagden…

en plots wil je meer meer dan je wil meer dan je kan je denkt keer op keer wat is het hier stil komt er nog iets van zo gaat je leven heel zachtjes voorbij je bent altijd te laat dan denk je even we keren het tij we komen op straat maar je bent wat moe leest liever de krant of kijkt naar tv je komt er niet aan toe je blijft aan de…

De eerste vroege lichte warme zonnestralen, komen je uit het mooie dromenland halen. Een geheel nieuwe dag is ontwaakt, een ongekende schoonheid die mij even raakt de wind buiten slaakt een vredig zachte zucht. en de wolken drijven verder in de blauwe lucht. De bomen staan daar vertrouwd op hun plek, en de vogels zoeken daar een mooie…

Pas als je het kwijtraakt Besef je hoeveel het uitmaakt Gezond en fit te zijn Niet te lijden door ziekte en pijn Dus ga het leven "leven" Zolang jou, gezondheid is gegeven Jaag je dromen vandaag nog na Wacht niet tot morgen Of tot je met pensjoen gaat Want straks is het te laat…

vanavond trap ik door - hier nam ik zijn hand - langs Duivendrecht en Diemen een kampvuur op gras scholieren hangen op ritme uit een kofferbak als de maan een stokje had, zag ik de b, van begin…

De geuren van mijn Zoete elf lieveling Van Carpe diem En Dolce far niente Anaqua Màrmel en Dimethicóne Cetearýl alcohol Ethylkitýl Glycerýl Stearáte Prúnus Amýgdalus oil Ze zitten er allemaal Stuk voor stuk in De geuren van mijn Zoete elf lieveling Ook Butylphenýl en Methýlpropional En Citronellól Emilýn Irmahexýl Ascorbýl…

Het is compleet volledig zuiver in mij, wanneer ik toegeef niet finaal zuiver te zijn.…

Diem…

Lang niet altijd ging het soepel Zat ik in een tunnel klem Crashte ik, want had geen rem Sprong ik braaf door ieders hoepel Jouw hang naar de blauwe koepel Donker zwijgen, mijn woestijnstem Leidden niet tot carpe diem Onze levensstroom werd troebel Nu we aren leerden lezen Alle soorten vruchten proefden Zijn we weer in 't paradijs…

Nu het vonnis blijkt te luiden dat levenslang zes maanden is rest haar slechts de harde keuze ofwel te blijven liggen als een aangeslagen bokser die niet meer tellen wil tot tien of toch de zegeningen te tellen van het plukken van iedere dag bewonder het carpe diem terwijl het donkerzwart knijpt rond maag en buik met tranen als druppels…

Mijn woorden Jouw leugens Mijn liefde Jouw schuld Ons leven In nevel gehuld…

Slierten mist kruipen als bleke naaktslakken door de wijngaard, een druipende zon rijst op en likt de paarse vruchten van de nacht. Zinnelijk zingen rode monden onder grote strooien hoeden, gretige vingers plukken het licht en uit verrukte vuisten spat de ochtend op.…

vereeuwigd en bevangen met het oog en de soepelheid van kleuren zien schoonheid proeven de mens ontroeren lijnen volgen in ontdekkingsreis en er is nog zoveel meer nog zoveel meer te doen mijn leunstoel kraakt jasmijn neemt jaren terug wat een hart tentoon spreidde de dag licht in elke voelspriet lippen bevoelen kreukels in de zomer is geborgenheid…

Opnieuw een dag om samen te beginnen; - waarom ik gister zo wanhopig bad - bewaar me ook vandaag weer veilig binnen de armen waar ‘k zolang mijn thuis in had. Laat voor je gaat mij nog eenmaal beminnen het lijf dat ik zolang heb liefgehad; ik koester met mijn tederzachte zinnen je zwakke lichaam en je huid zo glad.…

de roodkoperen zon boven het landschap geeft iets van verwantschap want ook ik maak nog wel eens een schijnbweging Lejo van Kuijeren…

Een mens speelt zelf de hoofdrol in het labyrint van zijn bestaan je probeert hem te spelen met verve, maar er valt ook wel eens een traan Koester de fundamenten van je zijn kies voor licht en blijheid niet voor pijn al is dit soms niet te vermijden denk dan toch positief het zal je verblijden houd de deuren niet gesloten in je hoofd gooi…

pluk de dag, doe wat je niet laten kunt, heb lak aan goede raad, pis tegen de wind in, spreid je armen en vlieg van de berg, leg zout op alle slakken, stoot je voor de zoveelste keer aan dezelfde steen, grijp die kans, vlieg tegen de lamp, zoek een kluitje en loop het riet in, spring over de maan, knijp alle katjes in het donker, schreeuw…

Een ziekte sloeg mij neer en liggend stil zag ik mijn oude dagen langs mij gaan, wetend-te-schouwen was mijn wens, mijn wil, en mijn verlangen om ze te verstaan. De droefste zag ik door mijn tranen heen, verstomd is veel wat eenmaal leefde en zong. De schoonste waren zij wier lichtschijn drong diep in mij, dat ik met die glans werd één.…

ik pluk de dag weer uit de veren al kijkt ze me nog slaap’rig aan te verbaasd om te protesteren ontwaakt ons lachen simultaan ik douche me in de laatste bui om mijn gezicht te schonen van ‘t zout dat hier ooit spoorde maar zich niet meer wil laten tonen ik schud de regen van me af ‘t heeft lang genoeg geduurd warm me aan een restje zon…

ik gaf mijn handen een duwtje om de dag te plukken ze gaven niet thuis een onbegaanbare weg werkloos uit handen gegeven geen meesterzet vandaag…

dag in dag uit worden we geconfronteerd met negatief gefluit bloed, tranen, het zoveelste kunstbeen het geschreeuw gaat dwars door ons heen elke dag opnieuw een forel met een dichtgenaaide kieuw de wereld vergaat niemand weet wat hem te wachten staat. waarom verdriet en getreur geniet van een tulp in volle fleur geniet zoals nooit tervoren…

Je zorgen voor de dag van morgen zijn de dood voor je leven vandaag geniet van ieder moment voor je er niet meer bent! PLUK DE DAG…