Alle inzendingen over Alzheimer OR ziekte OR aftakeling

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

vergetelheid dimt elk licht er ligt een mist in je ogen blikken vinden niet meer wat jij ziet is geweest en verweven met de jammer van gemis er is geen morgen in jouw toekomstbeeld van leegte vergeven rest je geen streven dan iets te beleven nog even…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

De ziekte van jouw vader schilderde heimwee aan zee papieren schepen op golven van een onzichtbare wereld de aftakeling, zijn dementie het verliezen van zijn geest toen de planeet verkoos te zwijgen, ademde jij onzekerheid, zocht naar veiligheid, maar de dichtgetimmerde waarheid had geen spijkers op laag water, slechts onbeminde voeten…

De ziekte van jouw vader schilderde heimwee aan zee papieren schepen op golven van een onzichtbare wereld de aftakeling, zijn dementie het verliezen van zijn geest toen de planeet verkoos te zwijgen, ademde jij onzekerheid, zocht naar veiligheid, maar de dichtgetimmerde waarheid had geen spijkers op laag water, slechts onbeminde…

Ze zaten zoekend om zich heen te kijken, verdwalend in hun avondrode mist langs eigen levensweg als bermtoerist. Maar zie: het Alzheimwee lijkt nu te wijken. De oudjes knappen zienderogen op na elk bezoekje aan de koffieshop.…

Dit is míjn verre kust. Mijn krakend schip, met altijd stinkend drab in ’t ruim. Koppig bonkend tegen de kaai en van alles wat draaien kan ontdaan. We worden weggesleept. Een korte reis over het IJ brengt ons voorbij de laatste kranen, naar mannen met roest in hun baarden. Zij tekenen met krijt de zwakke plekken. Ik zal het aan mijn…

onweldadig lot de tijd verzamelt wrakken voor haar vreugdevuur…

vandaag trekt de wind aan hij blaast deuren heen en weer het bovenlicht klapt onrust door de gang buiten loopt een regenjas gevuld met de terloopsheid van een regenachtig uur aan het stuur van en passant vecht een tas om stil te blijven hangen is een werkwoord dat zijn lading dekt vanuit de natte bomen trekt een koppel spreeuwen luidkeels…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

een grijze mist dwaalt over de kapotgeschoten akker der herinneringen. eens beploegd, bezaaid, geoogst nu een vieze bruine plas tussen aardkluiten « En wanneer komt moeder nu ? » je moeder is al dood een hele tijd ook de boer op de akker is niet meer : het veld ligt braak kilte en koude dringen door dringen door de dunne huid…

De tijd heeft je Gebeente krom getrokken Als een halve hoepel Lig jij scheef over Je bed gedrapeerd Een balkje bedekt Je ogen om herkenning Te voorkomen van hen Die jou niet kennen Zoals jij jezelf al Niet meer kent - En als ik dan je Lippen aanraak met Mijn vingers begint Zonder dat jij het Beseft de zuigreflex En ben…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Ingevallen Haar wangen Mumm'lend Haar spraak Zat ze in Zichzelf gevangen Nadat ze bezoek Van Alzheimer Had ontvangen…

Zeven-en-dertig Nog maar, omarmd Door een gezin Met kinderen die Nog in de groei Zijn - zo jong nog Maar, en toch vallen Er al gaten in het Brein waardoor papa Vergeet wat hij zoeven Tegen ons zei, en Drie keer achter elkaar Hetzelfde vertelt als Was het baanbrekend Nieuws dat voor de Eerste keer aan het Daglicht wordt…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Alzheimer doet de cellen sterven zodat geen kanker kan uitzwerven. Kwaad moet men kordaat vergelden met kwaad om eeuwig leven te verwerven.…

ik heb je gevolgd zag je hand langs deuren wrijven zonder bij de klink te blijven dagen weken op hetzelfde pad tot de maanden donkerden jij routine het loopje en de deuren vergat vandaag zag ik een flits van lente in je blik je schuifelde toen ik deuren sloot naar je vertrouwde padenloop in tijdloos begroeten nam jij de tijd…

ik streel je gezicht pak wat donkere schaduw erbij anders weerkaatst licht in je blik juist daar waar ik tast jou zoek lijkt weten een vaag en mistig vergeten wij bewandelen stukjes bekend jij lacht met de bloemen die jou hebben herkend nog schijnt de zon in een wereld voor samen toch somber jij regen wat vaker…

Mijnheer ziet er goed uit vandaag, hij sliep tamelijk rustig en lag de hele nacht op zijn favoriete zijde. Tijdens het ontbijt verslikte mijnheer zich, hij had een erge hoestaanval en spuugde over de tafel. Gedurende het verschonen kreunde mijnheer en hij had een angstige uitdrukking op zijn gelaat. Mijnheer had visite vandaag! Zijn…

hij telt met al zijn vingers lacht vriendelijk als ik iets vraag beantwoordt mijn groet als ik weer ga maar samen praten doen we niet meer hij kan geen richting houden in het sturen niet voortborduren in dezelfde kleur toch hebben wij een lijvig testament de fotodoos ons eigen monument in kijken lachen wij samen maakt ons blij…

het is stilte die ik voel kloppen in mijn hand er is veel buiten maar in mijn hoofd wordt alles klein kleuren zijn er wel maar spreken minder fel dan voorheen vormen zijn mij heel vertrouwd in de omgeving waar ik van houd loop nog steeds niet om ergens heen te gaan maar voor even op de been soms denk ik dat ik er nog ben…

gebouwd zij volgen hun lijnen ooit heb ik geweten hoe alle soorten toen hebben geheten ik lach stil zonder herinnering mijn handen weten hoe vroeger alles ging ik mag niet pluizen zeggen de tehuizen maar mijn vingers doen hun eigen ding lang was ik opstandig over het vele niet meer weten pas toen ik dat vergat wist ik dat ik alzheimer…

Vol en leeg Zwaar en licht Groot en klein Ik voel wel, Maar ik weet niet meer Foto's, mooie plaatjes niet meer dan dat Ik zie wel, Maar herken niet meer Loshangende flarden, gedachten die mij verwarden Ik besta wel, Maar ik leef niet meer Uiterlijk volmaakt, de ziel zoekgeraakt Ik denk wel, Maar begrijp niet meer Mijn lichaam…