295 resultaten.
Vrijheid
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 761 Zomers fietst zij blij
met rare capriolen...
Daar is hij, de zon!…
Wachten
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 936 Wachten doe ik
terwijl de tijd
haar schaduwen achterlaat
en jij
nergens meer bent
waar schaduw en licht
elkaar raken.
Wachten doe ik,
tot ook de schaduw
in de avond is verdwenen
en
het donker mij lachend
in haar greep houdt.
Wachten doe ik,
tot de kilte
de lachende avond verjaagt
en ik
niet anders meer kan
dan niet meer…
Verdriet
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.267 hartverscheurende pijn,
het zit diep in mijn bloed,
duizend vragen in mijn hoofd,
ik weet niet wat ik er mee moet.
een gevecht tussen hart en geweten,
ik kan geen antwoord krijgen,
op de vragen aan mezelf,
over alles blijf ik maar zwijgen,
ik wil de waarheid niet weten,
het kan niet waar zijn,
ik moet het vergeten.
waarom doe ik de dingen…
Ouders
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.126 Nee, ik heb geen trek
mijn buik zit vol met liefde
maar jij begrijpt dat niet.
Je vraagt me of ik ziek ben
als ik lachend beneden kom
en in plaats van mopper
vrolijk praat bij het ontbijt.
Maar zeg eens eerlijk
vroeg jouw moeder
zich vroeger niet hetzelfde af?
Zij snapte het vast ook niet
wist zich ook met jou geen raad
Noemde het…
Saai
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 901 Van hetzelfde witte bord
eet hij elke dag zijn prakje
en zijn brood gaat altijd mee
in hetzelfde plastic zakje.
Overdag een harde werker
en onmisbaar op kantoor.
Maar diep van binnen knaagt het
en geen mens heeft dat door.
Na kantoortijd weer op huis aan.
Eten, afwassen, de krant.
Voor de tv valt hij in slaap,
de afstandsbediening in…
MOEDERKOEK
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 501 Moederkoek
niet keurig opgevouwen
in de kast
als noodvoorraad
voor later
maar als ganzenmaal
door mijn strot geduwd
kruimels achteloos
verspreid over het
tapijt van verstikkende
moederliefde…
Mijn bloem!
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 636 Eens een bloem stralend als de zon,
wetend welke richting op te groeien.
Beseffende wat zij nodig heeft,
om te kunnen groeien.
Nu de herfst is gevallen,
wordt ze snel ingetogen en slap.
Energieloos van het langdurige staan,
heel de tijd stralen en toen kwam een klap...
Wanneer zal zij weer gaan bloeien?…
Waterlanders
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 970 "Wat als" is nu geen vraag
Geen wanhoop.
niet vandaag
slechts,
Een bos bevroren bloemen
definitief bevrijd
deze meid
van mechanismen en maren
en uren turen
zonder zien
Wie gaat er dan ook
beneden de zeespiegel wonen.…
De grootste rol die ik spelen kan
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 785 De grootste rol die ik spelen kan.
Ik voel me raar en weet niet wat.
Ik voel me stom en dom is dat.
Ik voel me vreemd en niet zo fijn.
Ik voel me anders en dat doet pijn.
Ligt het dan werkelijk bij mij?
Sta ik achter aan de rij?
Hoe zou het zijn
Om helemaal jezelf te zijn.
Onzekerheid speelt de rol.
Onzekerheid betaalt zijn tol.
Wie…
Zwakte in m'n lijf
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 127 Het is vaak moeilijk om dingen te moeten veranderen ,
en om er voor elkaar te zijn.
Vaak besef ik dat niet als alle anderen,
en deed ik velen met m’n veranderingen pijn.
Ik voel een leegte in m’n lijf,
het lijkt alsof ik elke dag meer verzwak.
Ooit zal ik terug denken, aan de dag dat ik aan dit verhaal schrijf,
dat ik er super veel tijd in…
Sterk zijn is lastig
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 472 Je stort in, na een afschuwelijke tijd,
jezelf zijn is lastig, dat weet elke jongen of meid.
Het verliezen van een dierbaar persoon
is niet altijd iemands verdiende loon.
Zelf weet ik hoe moeilijk dat is,
omdat ik elke dag m’n beste vriend mis.
Een naar bericht, kan men overdonderen,
meestal, maar niet altijd, komen er toch wonderen.
Soms…
Emoties
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 180 Ik huil en schreeuw,
net als een leeuw.
Ik lach,
op een zomerachtige dag.
Ik vecht voor strijd,
in een moeilijke tijd.
Ik was kwaad en boos,
wat was er met me loos?
Ik werd bang en wanhopig,
zelfs als ik in bed lig.
Al die emoties spelen een eigen rol,
daarvan word ik soms helemaal dol.…
Een vriend verloren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 233 In mei hoorde ik iets, dat was onvoorstelbaar,
maar toch was het echt waar.
Ik had tranen in m’n ogen,
het was moeilijk om ze te drogen.
Elke dag mis ik hem,
in m’n dromen hoor ik soms nog z’n stem.
De klap kwam hard aan,
om de minuut voelde ik een traan.
M’n klasgenoten zaten om me heen,
dat het logisch was dat ik huilde, wist iedereen.…
Beste vrienden
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 387 Je hebt vrienden, die er voor je zijn
je hebt vrienden, ze kunnen groot zijn, of klein
Vrienden, aan wie je alles kwijt wilt
vrienden, met wie je alles deelt
Velen praten veel, een paar luisteren vaak
een paar bewonderen me, en vinden het bijzonder wat ik maak
Al heb ik soms de kracht er niet voor
dan steunen ze me, en ik dender daarna door…
Iedereen maakt fouten
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 321 Iedereen maakt fouten in het leven
je ouders, jijzelf maar ook jouw school.
Sommige fouten zijn te vergeven
maar van sommige schiet je vol.
In de tweede klas werd mij afgeraden Duits niet in mijn pakket te nemen
omdat ik het niveau niet aan zou kunnen.
Ze zeiden: ‘’Misschien krijg je met Biologie geen enkele problemen’’
maar besloten mij een…
Vertel me
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 49 Vertel me
Hoe genees je zelf
Slechts half een vrouw voelend
Uiterlijk zelfbewust en krachtig
Maar niet in staat om te voorkomen
Vertel me
Hoe vergeef je jezelf en die ander
Zo veel jaren nadien
een van de fijnste dingen van het leven
Nog steeds ongrijpbaar lijken
Vertel me
Hoe vergeef je je naasten
Zo ontzettend lief…
Love of my life
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 93 Met het hoofd geheven,
Vol tegen de wind
Schijnbaar verder leven
De ratio die wint
Geen traan, maar dapper,
Het gezicht is afgewend
Gaat de tijd steeds rapper
Maar niemand die mijn ware kent
Toekomst aan de horizon
Hart nog in verleden
Dat wil terug als dat nog kon
Geteisterd wordt de rede
De rede die het verliest
Van immer bonkend…
Troebel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90 Alles van gewicht
Heeft tijd om neer te dalen
Emoties zonder zicht
Gedachten die verdwalen
Chaos, wanhoop, onrust
In hoofd hart en lijf
Kloppen deze onbewust
Lijkt louter tijdverdrijf
Niet minder is er waar
De tijd laat inzicht komen
Tergend minder zwaar
Gaat het hart weer stromen
Ergens wordt het troebel klaar…
Gerekruteerd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 68 Wie zijn jullie dan
Vraag ik me af vandaag
Jullie die getuigen
Van mijn leven zijn,
Die zien dat ik besta
Zonder dat ik mezelf
Nog zie - jullie geven
Mij mijn identiteit,
Mensen met een naam
En een gezicht zijn jullie,
Zorgvuldig door mij
Gerekruteerd tot mijn
Vriendenkring -
Die mij wel zien
Waar ik mezelf
Al lang uit…
miss you so much tim brandsma
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.577 Lieve Tim,
Ik hoop dat ze je vleugels geven,
zodat je overal kunt komen,
dat je terug komt in mijn dromen,
en met me mee vliegt door mijn leven.
Dat ze je nieuwe ogen geven,
zodat je naar ons kunt blijven kijken,
en ons toch nog kunt bereiken,
ook al is het maar voor heel even.
Ik hoor je niet, ik zie je niet
waar je nu bent? ik weet…
soms
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 688 soms heel even bekruipt me het gevoel
dat niemand snapt hoe ik me voel.
voor de buitenwereld iemand die altijd loopt te stralen
maar niemand ziet dat ik blijk te verdwalen,
verdwalen in emoties,gevoelens van vreugde,gevoelens van verdriet.
de vreugde laat ik zien maar het verdriet niet.
dus oordeel niet te snel over iemands vreugde…
dodenherdenking
gedicht
3.0 met 16 stemmen 3.514 de stilte suist door 't lentelover,
alleen een merel zingt zijn lied;
de schare staart in 't blauw oneindig,
een ieder alleen met z'n eigen verdriet.
verdriet om allen die eens vielen,
voor vrijheid, toen zo duur betaald;
twee minuten intense stilte
terwijl de zon ter kimme daalt
de wind waait zachtjes door de bomen,
jong groen ritselt heen…
ex liefde
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 1.049 Ik droomde met mijn ogen open
dat je daar weer voor me stond
en net als toen we gingen lopen
keek ik met liefde naar je mond.
Alsof je wist wat er ging komen
bleef je heftig aan het woord
wees mij op natuur, de bomen
die daar stonden onverstoord.
Toen je zag dat het zo laat was
waarheid aan het licht gekomen
wist je ook dat ik in je ogen…
Laat ik het toe...
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.098 Laat ik het toe...
dit mooie gevoel
of ben ik nog moe
moe van het verleden?
het mooi en warme gevoel..
jij weet wat ik daarmee bedoel
laat ik het toe...
het verleden laten gaan
er niet meer stil blijven staan..
gewoon laten gaan
laat ik het toe...
genieten van het heden
genieten van dit byzondere gevoel..
het is zo lang…
wat ik wil zeggen.....
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.266 Wat wil ik zeggen...
jou geen druk opleggen...
waarom laat je mij zwijgen
steeds als ik iets wil zeggen
wat wil ik zeggen...
mezelf blootleggen...
mijn gedachten...steeds weer laten wachten
Wat wil ik horen...
zonder jouw gedachten te storen
jij stilzwijgend....
wat wil ik zeggen...
jezelf blootleggen...
of mijn liefde stilleggen…
laat ik het toe....
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.457 Laat ik het toe...
dit mooie gevoel
of ben ik nog moe
moe van het verleden?
het mooie en warme gevoel..
jij weet wat ik daarmee bedoel
laat ik het toe...
het verleden laten gaan
er niet meer stil blijven staan..
gewoon laten gaan
laat ik het toe...
genieten van het heden
genieten van dit bijzondere gevoel..
het is zo lang…
Grote liefde, intense pijn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 Dat je je op een dag kon verheugen
blij was met de zon,
kriebels in je buik kreeg,
omdat de dag begon.
Triest is het buiten,
achter het gordijn.
Je hoort geen vogels fluiten.
Omdat ze er niet zijn?
Wanneer overheerst de lach?
Voel je niet die enorme afstand met boven?
Vergeet je de pijn voor een dag?
Ga je weer in geluk geloven?…
Onmacht
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 824 Als ik dood moet help me dan
Uw stoute Anna…
ANNA PAVLOVA
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.594 ‘n Enkele lijn is genoeg en ik zag u van teen tot schedel :
’t Verende gaan, de heup, het teruggeworpen lijf.
Vurig en edel waart ge, glimlachende! – en vurig en edel
Zij ’t galopperende vers, dat ik, u huldigend, schrijf.…
Anna Fedorova
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 496 louter je naam al en de plek waar je spelen zou
- den Enghel geheten - wekte ‘t vermoeden dat
ons een bewogen avond te wachten stond
vooral jouw jonge, ranke handen die dansend
over de toetsen vlogen en de oude Chopin met
sprankelende klanken adoreerden, laten zich
niet vlug vergeten
net als je Russische ziel die zich in onze harten…