de oude zanger heeft
het in een chanson
over vergankelijkheid
die hem is aan te zien
de tand des tijds heeft hem
doorgroefd en getaand
maar zijn stem klinkt
nog als vanouds
het timbre maakt je
warm van binnen
en kent de kunst
van het ontroeren
melancholie ligt op de loer
om je te Aznavouren...…
groen
dat haar heet
bronsgroen,goudbruin haar
weerkaatst het licht
van duizenden zonnen
intense blijheid
die als uit kinderogen straalt
verbindt de doffe willekeur
van ons,volwassenen
die teveel weten
om nog onbevangen te zijn
jouw naam is een lied
als een paradijs
dat ik mee-neurie met de wind
nathalie
opgedragen aan charles aznavour…
altijd maar doorga
voor haar wil ik zorgen
in moeilijke en regenachtige jaren
ik aanvaard al haar lachen en haar tranen
en maak er fijne herinneringen van
want waar zij gaat daar wil ik zijn
de betekenis van mijn leven is
ZIJ, ZIJ, ZIJ
---------------------------------------------
Vertaling door Hans Uding van het lied SHE
van Charles Aznavour…
Zo te sterven
als een vlinder op het water
Geruisloos, voor de stille week,
niet later
Haar laatste wens was
in besloten kring
met zang en dans
te worden gecremeerd
Waar naast haar odes
aan Piaf en Shaffy
en 'Ne me quitte pas',
chanson van Brel,
In een laatst encore
als requiem
Haar 'Laat me niet alleen'
gememoreerd…