Alle inzendingen over BEELDSPRAAK

Langs dat verlangen gaan oneindig veel beeldspraken open.…

Berusting, wat ik zoek, verlamd en overmand door de beeldspraak van de kleine ruimte, als een willekeurig opengeslagen boek laat ik dingen maar die om een antwoord vragen, die komen niet, lichaam in het ongewisse zover het zwijgen reikt, stille wijsheid laat niet zich in een illusie dragen.…

Kunnen stenen voelen, planten dromen of is dat alles beeldspraak en niet waar? Toch maakt een nieuw blad van een plant me blij en doet begrijpen dat ze leeft. Soms menen mensen dat de dieren hun eigen taal verstaan en dingen dromen, maar kunnen dit nu ook de bomen of is daar eigenlijk maar niets van aan?…

Ik zou je bij mij moeten schrijven maar ik weet de beeldspraak niet: Je sijpelt door mijn land als een beek van dunne woorden, helder maar spaarzaam maar helder maar zelden. Even klink je misschien langs mijn heuvelrug, hoor ik je echo in een desondanksgeluid.…

Avondmaalswijn vloeit; mocht diens beeldspraak krachtig zijn in elk mensenbrein. De lucht wordt anders, niet hun geest, voor wie almaar de verte zoeken. (naar Cicero) Najagen van wind... Als voortwaaiende blaadjes zijn wij mensen, vechten én werken samen met die snelle luchtstromen.…

stonden meisjes op het duin, stil, in het laatste licht gevangen van de ondergaande stralen, gekleurde nagels op de lange rokken, het avondrood smeert de smetteloze wangen, de bleke lippen tuiten zich in gene van een groot verlangen, de sokken tot de magere knieën opgetrokken, de blonde lokken verleiden zich en de zwoele avondwind, in beeldspraak…

Beeldspraak van zwijgen, meeuwen bestijgen winden, als pioenrozen. Golven dringen aan, miljoen druppels in de oceaan, verdelen water. Zeeën als muze, te weinig tijd het te bevaren, zeilboot zonder kiel. Acryl blauw water, zijn huid is transparant, zie de bodem niet.…

Beeldspraak. Het zuchten gaat hartsgrondig en glastergend luid. Verspilling van konijnen, paternosters, zetels, enz, enz,... De prijs voor een filosofie komt altijd met de verpakking van de waarheid.…

een smalle gang geschaafd uit wilgen vlucht in beeldspraak als een impasse waarin spiegels zich laven aan illusies over stilte heersen, onafgerond om verder te golven, tot daar waar stromen spelen in daggezichten met wilde vruchten van hoop. wuivend naar onderweg, naar jonge en oude bomen, naar vlaggen in de verte en heerlijk…

danig aan het hakken Een volrijm hamert op een halfrijm in De vage titel ligt daar zwaargewond Het schema neemt het vele wit te pakken Een zin bestookt een afgebroken zin Een paradox ligt bloedend op de grond En humor snijdt een tweede laag in plakken De muze Terpsichore verroert geen vin De volta ramt bezeten in het rond En hoor de beeldspraak…

Tokkie tok als ik nu mijn ogen niet had Was deze scheve beeldspraak Kippig en onthoofd Goedemorgen beste buurman Ik schiet in de pen Wat ook een schele tokkie mag zijn. Deze vrolijke nood Is waar ik voor geboren ben.…

wonderlijk alsof warmte vanzelfsprekend was en stemmen veel meer dan gebaren of een toevallige ontmoeting tussen stromend water en de kieren van een zoveelste woord zij gaf het me en hij en nog meer wangen met een thuisreis bij het raam op de stad en de binnendeur van beeldspraak al ben ik dan onvolgroeid en bouw burchten op het…

gunsten van de muze, gefilterd uit de letters van de moraal, verknipt tot snippers, uitgestrooid over de hoofden van een beeldverhaal op zijn vastgelopen levenspad, in elke stap verstrooit de wind alles wat ik reeds geschreven had na wat ik koos, maar nog niet schrijven kon, zwemmend in confetti cursief uiteengespat, in de beeldspraak…

Het doek gaat op en neer op de bühne van de beeldspraak zonder naam, acteur van onverrichter zaken, de antiheld achter de coulissen, een ontmaskerde ridder zonder faam, goochelt met teksten in overvloed, ruikt de hete adem van z’n souffleur, tovert gouden bergen uit zijn hoed, door geveinsde verontwaardiging, het dunne koord van het…

Ondergronds Een kern van vuur Gevangen in een kiem Smachtend, Wachtend op de streling van de gulden vlam Ontploffend, hoogworstellend, vrijbrekend De kleur die ons naar het licht leidt…

je vlijt jezelf voornaam in Frieslands platteland bevroren in het snapshot van de fotograaf als relikwie van het verdroomde leven toen de trots van een vervlogen tijd de mens aan ’t hoofd, de kop zoals de beeldspraak luidt maar nietig toch naast jouw postuur maar ach, een brand gesticht door ’t lot in handen van een klein kind bracht boer…

En verder, verder, verder… Veel verder dan, Mijn beeldspraak Duiden kan. 'Koffie is klaar,' Bericht Schat van beneden. Maar ik mijmer nog even zwaar geluk In licht –lach - luchtbed. Met mij daalt de dag. Het trapje af.…

het taalgevoel, dingt naar de gunsten van de muze, gefilterd uit de magere vingers van ethiek, verknipt tot confetti en uitgestrooid over het pad van een beeldverhaal, elke stap verstrooit de wind alles wat ik geschreven had en wat ik niet schrijven kon uiteengespat in een woordenveld, zwermen confetti gezaaid in sporen van de beeldspraak…

ontdooien in de mond waarin ze worden uitgesproken wordt al het andere verzwegen hebberigheid van geluk, of wordt op een andere manier beschreven, uit het brein van de hemel van Brusselslof composities uit een evoluerende letterbak verzameling van stof waaruit we zijn gemaakt elke korrel zand herbergt een eigen verliefd verhaal in de beeldspraak…

taalgevoel, dingt naar de gunsten van de muze, gefilterd uit de magere vingers van ethiek,verknipt tot confetti en uitgestrooid over het pad van een beeldverhaal, elke stap verstrooit de wind alles wat ik geschreven had en wat ik niet schrijven kon uiteengespat in een woordenveld, zwermen confetti gezaaid in de sporen van de beeldspraak…

Geschreven op de zelfkant en het valse plat der aarde, vallen teksten over de krommingen van de snaren van een denkbeeldige regenboog , worden de kleuren van de toekomst gerangschikt en geboren naar de toonaard van de beeldspraak in een wisselende moraal .…

In elke stap verstrooit de litteraire wind alles wat ik had bedacht maar nog niet schrijven kon, ontelbare ballonnen boordenvol confetti, uiteengespat om mijzelf te bewijzen in een zelfbewerkte woordenschat, gezaaid in de beeldspraak van het milieu om een transparante taal te vormen, wat overbleef is voeding voor de wormen.…

Gedicht n.a.v. het boek “Het huis van de moskee” van Kader Abdolah, Geïnspireerd door het 1e hoofdstuk over de mieren, voortbordurend op de prachtige beeldspraak van de schrijver.…

In elke stap verstrooit de wind alles wat ik geschreven had, ballonnen vol confetti, uiteengespat en gezaaid tot in een woordenschat, begraven achter maskers van een beeldspraak om zich in een andere tijd en taal te vormen, wat blijft waait over of is voeding voor de wormen, verknipt tot snippers, verstrooid in de vluchtigheid van een…

Daarom ook werp ik je een idealistische smeekbede voor de voeten: laat ons die beklinkerde nacht verlichten en bij ’t krieken van de dag spelenderwijs ontwaken in een eindeloos wit klaverveld daar binnenin klinkt intense beeldspraak geloof ik…

Hij had haar aanbeden en geënthousiasmeerd , was voor haar geknield, ja hij had zelfs haar voeten gekust en haar engelachtige beeldspraak aangewakkerd.…

Draag ik weer je felle kleuren Zorg ik voor schaduw tussen jou en het schelle licht Verwonder je je in mijn gerustende woorden Hoop je op een mooi gedicht Het stof om mijn schouders zijn geen oude lappen En jij drinkt ook niet voor niets om jezelf van vocht te voorzien Ik zal al jouw zorgen moeiteloos met een pennestreek willen…

wachten op hun hun eerste ontmoeting met het reeds bedorven zaad van de ontheiligde ridder die zich als horige had aangediend bij de zeer partijdige Mohamed zij kussen het zwaard dat één ieder zal klieven, de gelovige en de spottende diender die als onderdaan deels het slavernij ontkent en zich beroept op de vrijheid van letter en beeldspraak…

je dan in sommige situaties net een buitenlander Aan de omgeving probeer je je duidelijk te maken Hoe je je eigen keuzes maakt en hoe je je anders voelt, Iedereen gaat te snel, probeer dan maar eens in te haken Uiteindelijk weet niemand wat je nou bedoelt Je komt niet eens toe aan je eigen moment Ze praten over je heen, en gebruiken veel beeldspraak…

kan, ze naar je hand zetten soms leveren ze een piepend gekras op als je de laatste resten voedsel bij elkaar harkt het bord wat leven heet wil wel graag een vormelijk fundament een prachtig satijnen tafellaken met molton-onderlaken wat uitnodigt tot voelen, strelen, wat helen bespoedigt je glimlacht tevreden naar het stoffen servet die beeldspraak…