Alle inzendingen over BOVENTOON

je hand slankt vingers in muzikale boventonen je touché voelt als een goddelijk onderkomen snaart direct in een finaal akkoord na langzame préludes raak je een hemel de zevende heb ik gehoord nu sta ik aan de poort vraag petrus om ontsluiten hij laat ons niet buiten weet dat ik met jou het paradijs en het hiernamaals heb gescoord…

ik ben onder de aarde gekropen wist niet meer wat boven was heb het leven geabstraheerd het bestaan radicaal binnenstebuiten gekeerd gelijkheid voert nu de boventoon een droom met alle alarmfases op nul er is geen voedselketen meer de jacht op elkaar is eindelijk opgeheven aan het nieuwe manna doet ieder zich te goed er is…

Nee, geen aarde en gras op onze graven of een hand die bloemen legt, beton zal het zijn, stilte van een urn, kilte van onvruchtbaarheid rond stof en botten ons zwijgen stijgt boven raketten gesis uit, als toestemming zingt boventoon wij, van eigen toekomst moordenaars kyrie eleison, kyrie eleison…

Middelvingers en schuttingtaal voeren de boventoon. Als ze Serveerster waren geworden, hadden ze zich beter niet van vingertaal kunnen bedienen, maar ja de taal van het geld is blijkbaar de taal van de schutting? Vraag ik me toch af, wie al die graffiti spuit op onze omgeving?…

we wolkten op de wind in vederlichte lagen nog voerde wit wollig gekruld de boventoon maar de thermiek spiraalde zwart de onschuld binnen het buien kon beginnen met een eerste bliksemflits maar in ontlading verregende het zwart de wind nam langzaam af wij wolkten weer geboortewit na de laatste donderklap…

adem hijgt in droge dorst verslikken giert in boventoon koorts spookt in gedachten geluiden praten ongewoon lippen breken fluisteren woorden die verijlen in de nacht ogen dwalen zoeken liefde voelen dat de handen zijn gevat rood gloeit nu nog ongebroken, maar stilte heeft in rust de genezing al besproken…

ik herken de zachte melodie in elke zin die je in inkt gedrenkt tot pastel laat verzachten alsof je de letters in minne doopt voor ze met voelsprietende precisie elegant bevallen op mijn netvlies ik proef de innerlijke klankkleur van een vibrerende intonatie die mijn sluimering aanwakkert hunkering voert de boventoon naar de volledige…

De dag heeft boventonen maar ademt zwaar in mij Ik kan met de thema's spelen en buigen voor het applaus ik kan een tegenstem zingen me uitputten tot de avond maar de nachten zijn te kort om bij te komen, ik moet me willens en wetens in de strijd werpen, wat er ook van komt Een dag niet geleden is een dag niet geleefd een dag…

De warmte heeft de overmacht en kleeft zich vast aan de aarde In een klamme vochtigheid broeit de zindering voort Het glooiende landschap verdwijnt in een dor geelkleurende woestenij Niets ontzien de stralen van de koperen zon en laten een spoor van verzenging na De warmte heeft de overmacht Voert de boventoon van natuurgeweld Langzaam…

ik koester de zachte melodie in elke zin die je in inkt gedrenkt laat verzachten tot pastel alsof je de letters in minne doopt voor ze met voelsprietende precisie elegant mijn retina mogen bekoren ik proef de innerlijke klankkleur van een vibrerende intonatie die mijn sluimering aanwakkert hunkering voert de boventoon naar de volledige…

Novembernevels hullen zilverschoon al meer donk’re dagen zonder schaduw wolken voeren zonneloos de boventoon novemberstormen grijpen ‘t laatste blad bulderend door buigend’ kale bomen langs huilende gebouwen in de stad novemberregens spoelen herfstrestanten druipend weg richting aanstaande winter ik zwaai gedag naar herfst en zijn trawanten…

hoelang zal 't laatste lied duren klanken der uitgeleidene hoeveel engelen zullen nodig zijn om het koor te vervullen waardoor de hemelpoort gestaag haar deur zal openen op het juiste moment licht zal schijnen ter begeleiding om haar te brengen daar waar wij nog niet klaar voor zijn liefde de boventoon voert klinkt 't vaarwel onherroepelijk…

Ratio voert de boventoon, de passie is onzichtbaar. De sleur niet doorbrekend, leven langs elkaar. De toekomst ontwijkend alsof die niet bestaat. De ander voor lief nemend, de woorden zijn obligaat.…

Gezin getroffen door een virus, heel simpel, heel gewoon, de spugers voeren de boventoon, Het oh zo nodige toilet, is constant bezet, geleefd wordt er op water en droog biscuit, ach wat zo'n virus al niet teweegbrengt!…

gevuld met luchtbellen worden donkere diepten aan het oog onttrokken een achtergebleven zwaan heeft imitatiedrang met vallen en opstaan bewijst hij dat de natuur verliest zijn waardigheid bomen zijn geen bomen meer gras is verstopt onder een laag sneeuw de mens verbergt zich onnatuurlijk een jaargetijde waarin vergissingen de boventoon…

Dit leven is de moeite waard weer overdoen is heel normaal de groei staat hier centraal soms langzaam maar met duurzaamheid ook het tegendeel komt voor op de eeuwigheid is het geen probleem geluk gaat bovenal gevoel voert steeds de boventoon de keuze is dus vrij verantwoordelijk tot aan de dood vanaf de moederschoot voor iedere daad…

Iedereen is bezig, alleen maar met zichzelf Egoïsme voert de boventoon en alles, echt alles Is onbespreekbaar, lijkt het wel Je zou wensen, doof te zijn, voor andermans ellende!…

de schaduw is niet meer zwart wit maar kent al volle herfstkleuren het zomers scherp contrast lengt en mengt zich met de donkere aardetinten licht rafelt in een overgang van vele meters lang en zoekt naar de seizoenpatronen het oogsten is al aan de gang in kerk en concert speelt orgel eindelijk weer de boventoon bromt in…

Een laaiend vuur van ijle boventonen kleeft tegen mijn schedeldak en brandt een puur, zwart gat vol leegte. Vergeelde woorden in Latijn absorberen het irritante gemier. Heilige stilte staat als een huis en bliksemschichten verlichten de pijn.…

een melodie danste plezier in het orkest waar koper nog steeds de boventoon voerde en gezette blazers steevast twee stoelen nodig hadden om hun partijtje te kunnen aanschuiven niemand kende de componist en waar de tonen vandaan kwamen heeft niemand hen ooit gemist er was geen muziek voor geschreven het geheim plezier…

Duisternis gluurt naar de maan en laat zich gewillig verblinden ook de zon laat verstek gaan de nacht zal zichzelf vinden Duizenden sterren zwermen uit in het heelal van eeuwigheid zij werpen hun schaduw vooruit de nacht vertoont eenzaamheid Doodse stilte voert de boventoon de natuur lijkt compleet verdwenen de maan bestijgt zijn donkere…

had hen niet opgemerkt Zij voerde -zichtbaar- de boventoon Je las het af aan de beweging van de monden Hij spitste z'n grote oren om niets van haar stem te missen zij had het over: 'vindersloon' Hij had.... zijn grote liefde in dit park gevonden.…

ze floten schaterend de ondertoon als boventonen klonken luid de witgestreepten in hun blauwe luchten Schiphol deed geen reet aan al die laatste zuchten toen de Boeiing ze aan flarden sneed ze wolkten dansend langs de hemel vlaagden zwevend zwart in gras en kwetterden steeds luider in het dimmen van het gas hun vrienden stonden zachtjes…

nu de laatste uren wegtikken op de klok gaan mijn gedachten uit naar hen, die ons ontvallen zijn en zo gemist worden luiden wij straks een nieuw jaar in een nog ongeschreven jaar waarin wijsheid, eerlijkheid en vrede de boventoon mogen voeren een jaar vol lieve mensen die het beste met je voor hebben je make-up corrigeren indien nodig…

zacht kleuren harmonie en werkelijkheid hun diepgevoelde eenheid door te kijken naar elkaar waar eerst vergelijken merkwaardige boventonen voert drijft het spel van geven en nemen op merkwaardige stromingen een totaal onverwachte kant uit zelfs onvertogen woorden hebben wij tijdens hun werkjes nooit kunnen horen zij wisten…

In nachten van de lange twijfel waar elk uur weer zwaarder telt fluisteren dromen vreemde woorden die elkaar maar niet verstaan in de drukte van een overvol hoofd is echte stilte verder weg dan ooit Tot een woord komt boven drijven een tweeklank die in kalmte ontwaakt steeds meer de boventoon gaat voeren uiteindelijk de rust bewaakt zodat…

Ook hoor ik na zoveel jaar van de liefde boventonen. En altijd ligt onuitsprekelijk gevlijd jouw lichaam in een feest van ronde vorm te slapen op de bank. Zo wil ik dat. Daar lig je dan, mijn liefste, landschap van mijn leven, huis van mijn lust en liefde, bewoonbaarheid.…

Het ritme van herwonnen ruimte davert huiswaarts door de straten tot de terugkeer, klokke twaalf als het gekletter plaats maakt voor geschetter en het kind de boventoon weer krijgt.…

Iedere dag is anders, verandering voert de boventoon, Geen moment kan het blijven, sluipend tot het verdwijnt Cellen verdwijnen, ouderdom spant de kroon, Kreunend en steunend tot het eind. Naarstig wordt naar middelen gezocht, Op zoek naar ontkenning en schijn. Zo aan het leven verknocht, vluchten voor waarheid en pijn.…

Verlangen naar hem voert de boventoon, ik speel het spel mee, lief, zacht, tot dwingend gewillig! Wakker gemaakt worden haat ik oprecht... maar hij, hij mag dat.... we gleden daarna samen in diepe rust.…