113 resultaten.
See.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 454 See
How softly
The wind blows
Through my garden
How gently
Of love
To my roses
It speaks
Moved
By its tender touch,
The roses tremble
With emotion
Or so
It seems…
Kleurbekentenis
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 616 Ach, denk aan Michael Jackson, take it light;
it doesn't matter if you're black or white.…
zoen
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 705 zie je
de zijden kousen waren er op tijd
mijn mantelpakje hangt al klaar
en ik mocht de warme krullenset lenen van Stella
ik hoop maar dat er geen wespen zitten
het is wel een romantische plek zo’n boomgaard
maar die rotbeesten hebben het altijd op mij gemunt
die lotion gaat niet in mijn tasje
spijtig van de tandpasta
er waren geen bonnen…
Honden aan de lijn
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 910 Bij deze is de vrouw de klos:
ze krijgt van hem twee bonnen.
't Is schrijnend, want opeens veschijnt
een circusclown. De guit
laat onbekeurd onaangelijnd
zes olifanten uit.…
IK HOORDE UW STEM
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.628 Stemmen spraken tot mij,
ik hoorde ze niet,
ik hoorde uw stem
als 'n lied, als 'n lied!
Zoals 's avonds laat
wen de wereld zwijgt
over wateren, stil,
'n boot ver tijgt.
De wereld is stil
de wereld is donker,
alleen leeft de maan
en wat stargeflonker
Haar stem is muziek
in de stille oren,
zo kan ik maar niet
uw…
Slaap, kindje, slaap!
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.057 ‘Slaap, kindje, slaap,
daarbuiten loopt een schaap!’
je hartje tegen mijn harte aan
ik voel het kloppen, voel het slaan.
‘Slaap, kindje, slaap!’
Daarbuiten gaan geen mensen meer,
de huizenogen loken neer,
de straatlichtjes zijn uitgedaan,
boven gingen de sterren aan
en 't is heel stil: alleen de wacht
trommelt, hol stappend, door de…
VERLANGEN
poëzie
3.0 met 6 stemmen 914 Verlangen is een vuur dat niet en dooft,
't is als 'n zwaan klapwiekend, kan niet sterven:
de Dood komt om het hart, in 't jonge hoofd
droomt nog 't verlangen in parelmoeren verven.
Mijn broeder, ons verlangen is sterker dan de wil
de strijd is als 'n bloemknop om 't verlangen
het dunne hulsje houdt 't gloeiend blad gevangen,…
Mijn liefste
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.310 Mijn liefste waar zal ik
slapen
vannacht?
De nacht is zo zwart
en de winden gieren
en voor mijn voet, bange geesten,
slieren
tak en takken, in knakken
verward.
Mijn liefste waar zal ik
slapen
vannacht?
Als een lam, moegedwaald
van de kudde verlaten,
dat dwaalt en dwaalt,
jammerend loopt te blaten,
zo dwaal ik, en donker
donker…
De dragers
poëzie
4.0 met 2 stemmen 541 De dragers, de dragers treden zo hard.
Hoe vaak droeg ik u in mijn sterke armen
als een vogel verschrikt, in netten verward,
met bang fluiten en schriklijk alarmen.
Nu, vreemdige kerels, voor een slok en een munt
sjorren, sjokken, en stappen hoogluid,
als slagers versjouwen gespleten rund
en dragen 't de slachtplaats uit.
Wee! dat mij…
DE AVOND
poëzie
3.0 met 5 stemmen 611 De avond verfde rood de zee
en zwart de wijde hemel,
een late vogel scherend glee
langs 't koperrood gewemel.
Een vreemde stem gromde van ver
en neurde zwarte klachten,
en uit der wolken zwarte vachten
glansde een bleke verre ster.
Je adem zoemde in mijn oor
en zong er wijzen, zacht,
de zee weedroef neurde erdoor,-
...heel donker kwam…
RITJE
poëzie
3.0 met 5 stemmen 571 Het paardje reed zo klinkend
met hoeven tinkellinkend
al op de klinkerdijk.
Zij droegen róse hoedjes
op roodgeverfde snoetjes
en voeren langs de dijk.
De sleepman had een zweepje, slap,
en zweepte 'hurt' bij elke stap
van 't paardje op de dijk.
Zij hadden gouden zon gehuurd,
en 't tuigje was zo blank geschuurd
dat voerde over de…
HET WERK
poëzie
3.0 met 4 stemmen 997 Bij dag buig ik gewillig en strijk loon
mijn zwarte hand gedurig in zijn arbeid,
mijn zwarte kop nijgt onder 's meesters hoon
en krimpt; en lacht; en doet naar hem gezeid.
Maar 's avonds op mijn kamer in 't gouden lampelicht
maak ik gedichten zangerig en zacht
en zie niet, dat terwijl heel knokerig en spicht
op hoeken van mijn tafel een…
MEEUWEN
poëzie
3.0 met 7 stemmen 595 Gij koninklijk gediert,
dat met uw rode poten
en hermelijnen mantel zwiert
en vaart onder de zon.
Hoe blinkt uw dons, als sneeuw
zo fijn,
hoe is de glans op 't
hermelijn
als van de zonne zelf.
Gij vaart en scheert
onder blauw 't gewelf
en laat de zachte winden gaan,
en doet de blanke vleugels staan
als blaren van 'n bloeme…
IK LIG ZO STIL
poëzie
2.0 met 8 stemmen 624 Ik lig zo stil aan u als kind aan moeder,
mijn dode levend lief, en hoor hoe zacht
het kloppen tikkert van uw zachte hart
en 't bloed hoor 'k ruisen als water zoetkens doet er.
De sterren bloeien langs haar zilvren baan
en blinken met het licht van duizend glanzende ogen,
de heemlen om hen, als heerlijk hoge togen
van blauw-zwart marmer welvend…
DE VIER KAMERADEN
poëzie
2.0 met 5 stemmen 1.522 Ik zit aan mijn tafel in de werkersbuurt
de lucht is grauw, het licht is stil, dood-grijs:
wat kinders en een orgel klagen droeve wijs
omhoog, 't is of de dag al eeuwigheden duurt.
Ik zit aan mijn tafel, rondom mij zijn stil
drie schamele gestalten zwijgend neergezeten,
zij zijn mijn kameraden lang reeds, en zij weten
dat 'k vrij hen bij…
DE KOLENKAR
poëzie
3.0 met 4 stemmen 518 Door de zwarte stad
rijdt de zwarte kar
met de hooggeladen kolen,
de kolen zijn zwart
de zakken zijn zwart
de kar is eronder verscholen.
De twee grote paarden
gepeesd en gespierd
zwaar gevleesd
op de ronddikke poten:
zij schokken, zij nijgen
de koppen ter aard,
de zwetende koppen
grauw-manen omzwierd.
Zij trekken de wagen
zij trekken…
'T MEISJE
poëzie
3.0 met 4 stemmen 686 Daar was 'n meisje,
daar was 'n water,
daar was wat zonne
en groenig riet.
Dat water zong
met zilvren klater,
dat meisje zong
'n vrijerslied.
Dat meisje had
zo rode wangen
en brede heupen
dat ze had!
D'r haar dat berste
uit de spangen
en glom of 't vol
van zonne zat.
D'r ogen keken
maar in het water
daar sloeg ze 'n…
Liedje
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.315 Ik hoor een stap daarbuiten
daar in de avondwind,
moet ik mijn deur ontsluiten
ben jij het, lief, mijn kind?
Ik hoor een stapje ritsen
en langs de blaren gaan
en puin en kiezel gritsen,
kom jij,mijn liefste, aan?
Ik hoor de deuren rillen
en kirren in het slot.
Zou jij naar binnen willen
en houdt het slot zich slot?
Ik hoor een…
REGEN
poëzie
3.0 met 8 stemmen 513 De regen viel met gootjes
het koren wier zo nat,
de velden en de slootjes
verdronken, en het pad.
De boeren op hun klompen
bleven maar zachtkens gaan,
Alleen hun petjes krompen
tegen hun koppen aan.
De peerden glanzig druipend
en maan en steert verward,
zeulden haar pas, als kruipend,
alleen ze dampten hard.
De lekker groene…
DORPSKERKJE
poëzie
2.0 met 8 stemmen 516 Het kerkje is zo oud, zo oud
de zwarte dennen ruisen zacht,
de blanke gouden hagenvacht
murmelt stil en vertrouwd,
naar 't wit-verweerde slanke schip.
En hoog, oud en geslagen, zeer,
buigt het vermolmde hoofde neer
de toren, berstend rib en rib.
De zonne guldt de gulden haan
en 't al met groen en grauw bestoven
verbogen transen…
VLOEK NIET DE ZON!
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.053 Vloek niet, o vloek niet de zon,
m'n broer, die zo zwaar draagt uw last,
touwen en lijnen zijn om u getast,
hoog glijdt de boot in de zon.
Rafel van kleed hangt naar neer van uw borst,
uw ogen en slapen zijn wild omvloten,
maar de haat, de haat uw oog ontschoten
0
vloekt de zon, vloekt de zon op uw borst.
Bittere man die…
De jongen lacht
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.485 Moeder zal 'n hempje naaien,
laat het wieltje lustig draaien
draaien, draaien, draaien.
Van het geel katoen 'n lapje,
van 'n witte kant 'n hapje,
en de knoopjes van wit been
draaien 't hempje gauw ineen.
Jongen met zijn blote pootjes
blote beentjes, blote kootjes
stapt op 't witte beddewaad
als 'n wonderflank soldaat.
Kijkt de zonne…
DE NOOD
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.312 Toen klopte aan de kamerwand
een schuchter ijle zwarte hand
'waak op! ik ben 't! de Nood!'
Ik zei, ik ken u al zo wel
gij met uw grauwe zwarte vel,
hoe? heb ik u genood?
'k Heb lang gewerkt, ben moegeslaafd,
wens nu dat rust mijn lijf wat laaft,
hoe stoort gij mij zo snood?
'Gij hebt mij niet genodigd niet
maar ik heb u…
Het pad
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.351 Als rijen militairen gevallen op het veld
zo liggen de jasmijnen in en op elkaar
heel krachteloos! van bloem en blad ontveld
en naakt. En op het blande zonpad waar
de merelzang nooit zweeg, het goud
is morsig nu; 'n kleiïg weke grond
strengelt in grauwe banen zwart door 't hout,
en 't hout is arm en kaal en menigwerf gewond.
Hier ligt…
ZANDSCHIPPERS
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.544 In 't donkre schipje
wroeten de paren,
de vader en moeder
het kind met kind
de bruine wroeters
die 't zand vervaren
die drijven met water
en wind.
En waar zij komen
werpen hun armen
met klekkende schokken
het zand omhoog:
een vel om wat benen
een maag en wat darmen
een dof, gebroken en
hooploos oog.
In 't ruimpje
als een dodenkot…
Hoe?
poëzie
5.0 met 3 stemmen 785 Hoe zal het blonde kindje zijn
met neusje fijn en oortjes fijn
en zachte haartjes als satijn?
Hoe zal het blonde kindje zijn
met oogjes blauw als morgendauw
En rode lipjes als karmijn?
Hoe zal het blonde kindje zijn
met lidjes rond, en lachgezond
en lonkend lachend zonder grijn?…
MEITROOST
poëzie
5.0 met 2 stemmen 852 (voor de werkloze A. N. B.-ers)
in 1914
'n Zang, 'n zang
van weergeboorte,
'n zang die u, uw
Vrijheid meldt,
mijn makkers zo terneer
gestoten,
mijn vrouwen, moeders
zo ontsteld.
Zie 't hert dat van de berg neerviel
in 't diep ravijn, sta op, sta op!
het likt de bloedgeschonnen hiel
het heft de schrikkensdonkre kop:
en o zo goud…
ZOU IK?
poëzie
5.0 met 2 stemmen 1.106 Zou ik de morgenzon niet prijzen:
goud en blank schijnt zij de grijze
nevels van de heemlen heen
en haar goudglans straalt alleen.
Zou ik uwe lach niet prijzen,
gouden, blank, schijnt zij de grijze
nevels van mijn heemlen heen
en haar glanzen zie 'k alleen.
Donker was om mij en kommer
als in bos in 't zwarte lommer
bij grijze trieste…
AVOND-MIST.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.096 De avond was gerezen,
de dag zacht uitgegaan,
de maan, heel bleek van wezen,
kwam hoog, omhoge staan.
Veel vreemde witte dampen
die waasden alles weg,
alleen matgoud van lampen
glom, boven zwarte heg.
Daar zong een teder meiske
met kindje aan haar hand,
een zacht en teder wijske
door 't witte avondland.
De zwarte en witte…
DE KOEHOEDSTER.
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.382 De koe die schurkte laag haar kop
de gouden zonne scheen erop
en op het zwart en witte vel
en op de lichtglanzende bel,
die rinkte, die rinkte
zo fijn.
Het dorp was naar de mis gegaan;
het meisje liep maar zoetjes aan
door 't groene pad langs 't korenland
en voerde 't koetje aan haar hand.
Het koetje trad maar lijzig aan
en…