Alle inzendingen over Bezonken

Bezonken kracht mag de woorden geleiden: wind suist onbelemmerd door gewillig loof.…

Van ooit gekomen en van verre aan 't firmament ontvallen sterre sta 'k even vast in 't ogenblik bezonken peinzend hoe het was als kind dat leed en schreef en las bestemd te worden tot een ik Verplaatsen deed ik mij in tijd, de ster vanwaar ik kwam werd ruimer en mijn horizon zo wijd dat ik me zonder vrees of sluimer op de mensenaard…

De zomerdag, onder zijn dak van licht, en met zijne uren, die onafzienbaar diep en strak in de uitgestrektheid duren, staat hoog over de kalme zee, over die koele, zilte bezonkenheid, van ree tot ree vol zonneschijn, vol stilte.…

Ik leef mijn rijzend levensjaar Van wat uw liefde bood: Want liefde , zo bezonken-klaar, Is ’t rijpste levensbrood.…

genot Maar spraakzaam werd hij nooit Ik voelde me berooid Dicht gaat mijn open hart Eventjes voelde ik mij verward Ik zag hij speelde een spel Mijn alleen zijn Als vrouw had hij door Ik verloor Een waan van plezier Was wat in herinnering overbleef Maar ik vergeef En leef Littekens worden niet dieper Na wat ik al gedragen heb Er is bezonkenheid…

.: Door bezonken wolkepracht, Heel de dag om u herdacht, Gaat de ziel in tot haar nacht: Door zo helder avondrood Naar een nacht zo diep en groot Als uit leven naar de dood: Of ge al zonder morgen ging Buiten levens duistre ring Rusten in verheerlijking, Wijl ik hier bij 't lampelicht, De ogen naar…

omdat de kano is verdwenen de rivier nu eenzaam verder stroomt met langs de oevers verlegen indianen die droever lijf en herfstig hout verdringen naar dat kleine beetje verder leven door niemand zo lijdzaam bedoelt er rest ons niets om over te schamen dankzij deze schat aan verloren verdriet blijft de wereld bij ons samen verborgen in bezonken…

mijn geest kent komkommertijd niet dat hij bezonken rust of bruist van ongedurige verveling neen, mijn muze is door derden verleid waarom vertel ik u dat zo uitvoerig omdat dit de bestaande leegte uitdijt daar mijn aard neigt naar complexiteit zoekt hij troost in het dichterlijke moeras normaal toch bron van inspiratie uit…

Wij ‘schermden roerloos in de nacht, Elkander: één geklonken beeld Van schoonheid en bezonken kracht, En soobr’re weeld’. De hoge nacht schreed zwijgend voort, Het licht verglom van ster en maan, Totdat ons oog aan oosterpoort De dag was opgegaan.…

het koraal omspeelt het orgel al eeuwen in de kerk, gevormd van hout en steen, trouw aan een bezonken vaart op de koers van overleven, van steeds weer streven. de boeg is onveranderlijk gericht op het wijde oosten en het licht dat zich verspreidt in lange ramen, die als bloemranken in de muren staan.…

Vanaf Terheijde de Molenslag in de schemer licht beschonken zakte weg en raakte bezonken wat beetje zwaar op de lever lag Ploeterend door het zachte zand reikten aanloopjes net te kort springend over kreekjes voor de sport of doen oudere knullen dat niet meer het houdt tenslotte op ooit een keer Onder de spetters wel lekker nat stond…

Laten wij, ridders en jonkvrouwen van het bezonken woord in deze barre verwarrende tamelijk vreugdeloze turbulente tijden waar egoverliefde narrowminded narcisten, extreemrechtse verknipte doofblinde sadisten hedens laten opgaan in verschieten van smeulende puinhopen van paars...…

Dit geeft een rustige bezonkenheid aan 't leven der natuur in deze streken: stilte omhangt wat is bezweke' en een nieuw geslacht wordt stil verbeid. Maar in de mensenwereld krielen dooreen, dat wat opkomt en dat wat vergaat. Vreeslijk is dit: stank van ontbinding staat zwaar rondom jonge, argeloze zielen.…

we lezen Remco’s Lamento hier nu langs het lange diepe water zien wolken die niet meer komen in Vestdijks Litanie huilen om Martinus’ verre wolken waarom moeder schreide het zijn oude verlangens we volgen valk en vlinder we horen ver verdriet herschrijven een bezonken Testament van Boudewijn en Bob alleen over de dingen die we…

kleine voetjes zo wonderlijk mooi en uniek, donkere haartjes, kleine handjes zo compleet en zo origineel aan de mensheid geschonken ieder zijn deel Trots dat ze hen dragen mocht wat meer kon je je wensen waarschuwen: “er is iets niet goed”, toen ze de dokter bezocht, waarom niet geluisterd mensen met wijsheid geklonken duisternis bezonken…

Vandaag de dag viert men een reeks van dagen Zoals men plichtsgetrouw en toegewijd Gewoon was om in meer sacrale tijd Vol overgave en bezonkenheid Te bidden om de heiligen te eren En allerzielen in des hemels sferen Zo ging dat toen, zie hoe vandaag de dag In 't thema staat van meer profane zaken Die menigeen bepleit en elk zal raken…