Alle inzendingen over Bij 'Rood huis in he

Het rode droomhuis lacht mij toe als de rode haren van een beminde vrouw in het buitenland. Het pad in de bloeiende tuin is een rode loper, die aan het einde opklimt en vervloeit met het huis, het huis van rode aarde.…

mij een smeken een gebaar de grens bereikt van goed fatsoen je raakte al de paal het rood en wit van hé kijk uit hier is de grens hier houdt het op gehoorzaam bleef je staan twee handen raakten aan de grens één stap nog slechts te gaan…

ik ben geheel en al de leugen ik heb de waarheid nooit gekend ook de liefde werd niet roder, nauwelijks zichtbaar of tot zee verwend blind voor minder en de dagen door het blote tij zo verdween ik in de angst, de welving van het water het geschreeuw nog maar net voorbij ik zei onder donkere daken…

De sneeuw is vroeg dit jaar ik loop naar de bushalte het is koud daar komt de bus he, hallo Danny! koud he ja!…

Hij droomt van innig samen zijn van wandelen hand in hand van avondzon met rode wijn en samen op het strand.   Met een hart vol van verlangen wenst hij zich die ene vrouw die simpelweg een keertje zegt hé lieve schat, ik hou van jou!…

Rivieren proberen zich de zee te herinneren en het rood droogt op handen. Regen, waarom ben je een douche voor het groen als je zijn leven kunt zijn? He regen, waarom val je op regen? ---------------------------------- uit: 'De herfst van Zorro', 2006.…

handgeschreven brief voor geliefde Han dat had je niet gedacht hé Han nee toch jawel hier istíe dan de langverwachte Pim, Lisette en Wim hebben een mobieltje zij waren jarig weet je nog van toen Koen uithuizig was door schotwonden de meeste buren liegen over ligfietsen zo ja waarom niet hé Han ja toch postcodeloterijen liegen never nooit…

je snelt mijn gevoel voorbij zo ongeremd maak je mij ontstemd en terwijl ik daar sta en staar naar het zoveelste wegwuifgebaar: je rug keert zich steeds verder van me af ik sta besta en ik zeg: ontzeg mij niet wat je bij me achterliet want dan is het net zo weg als jij kom hier kom terug en keer je rug naar wat komen ging kijk hoe…

Er rijden minder treinen door rood sein Dat scheen voorheen wat vaker voor te komen Nu is er Goddank actie ondernomen Zodat ‘t niet zo’n issue meer zal zijn Toch is nog steeds de onrust niet geweken Wanneer ik eens een spoor moet oversteken…

wat kom je me storen in mijn kleine huis k lag lekker te spelen metmijn piele muis. omhoog en omlaag, zo ging k lekker door, nu kom jij me storen, he je word bedankt hoor nu zit jij te kijken, ik durf niet meer, ik wacht wel een tijdje, tot de volgende keer…

niet dat ik iets zie of hoor, ik kan niets zeggen toon geen emotie…

ik ben op bezoek woorden worden niet gewisseld alleen gedachten…

het hoofd boordevol 'k vind de juiste woorden niet verdriet eist zijn tol pijn blijft binnenshuis gevoel zit opgeborgen veilig in de kluis…

loslaten opkomend afgaand langs de vloedlijn mee met de getijden wegebben gevoelens pijn verdriet komen en gaan drijven mee naar zee loslaten…

ik houd mijn hoofd boven water watertrappelen blijven drijven ik voel me langzaamaan verstijven ik houd mijn hoofd boven water blijf kouwelijk op mijn plaats ik probeer nog ben al veel te moe ik houd mijn hoofd boven water voel het leven langzaam glijden watertrappelen blijven drijven --------------------------------- (dichtvorm : rondeel…

kleine witte kiezelstenen zo zorgvuldig neergelegd bloemenkransen zijn verdwenen verstomd de woorden hier gezegd boeketje rode rozen enigszins verregend veel te vroeg verlept tonen de liefde van je gezin voor wie je trouw gezorgd hebt bladeren dwarrelen naar beneden bruin en geel dekken je teder toe verbloemen hoe je hebt geleden rust…

flikkerende sterren zie ik als ik mijn ogen sluit wriemelende vlekken dansen alle kanten uit priemende pijnen pesten mijn kloppende kop stenen stapelen stevig zich daarbovenop zoveel zware vrachten til ik met mij mee van alles om mij heen zie ik er minstens twee een wankelend evenwicht dwingt tot stoppen mijn mankerende maag kan niets verkroppen…

dode akkers lijken het maar niets is minder waar ze liggen slechts zacht te rusten zijn straks in het vroege voorjaar zo goed als gebruiksklaar misschien geldt ‘t ook voor mensen zijn ze niet dood en slapen maar ze liggen slechts zacht te rusten zijn later in de grote zomer klaar en levensvatbaar…

Jij mag getuige zijn van verdriet groot of klein vriendschap huilen ruzie vallen op een zere knie Drukke kinderen en stille roepen schreeuwen gillen verstoppen hollen vliegen lachen luieren liegen Pootje haken pret maken potje knikkeren of schaken voetbal op het plein vechten is maar schijn Drie is teveel vier is beter struikelen…

machteloos dobbert het bootje verstopt tussen de golven worstelend met natuurgeweld wie zijn er aan boord waarom is men uit gevaren waarschuwing windkracht 10 ramptoerisme op de dijk auto's rijden af en aan slaan het spektakel gade de reddingsboot vaart uit vier vaders vrijwilligers de kapitein in de kajuit ze zoeken het ranke scheepje…

Prille populieren omlijnen de wijde polder gelijkmatig gegroepeerd liggen oeroude boerderijen schilderachtig stil in het rustieke landschap Kale boomtoppen wiegen in de wilde westenwind zilvermeeuwen tegen een meervoudiggrijze wolkenlucht enkele eendenparen kiezen voor een vrije vlucht aandachtig geniet ik een stukje stilte…

Oude dame gaat naar buiten met haar dikke bontjas aan ze gaat een avond uit, zegt dat ze fijn gaat stappen Joost mag weten waar, maar ze wacht wel tot het donker anders zien we haar misschien Heel voldaan keert ze 's ochtends huiswaarts om daar bij te komen van een lange ontspannen nacht Overdag ligt ze zacht te dromen en te wachten…

groot bleekwit gekleurd samen poppenkast spelen lakens uitdelen ongezien iets uitspoken 't verborgene gebroken…

een eenvoudige witte kist alsof hij bijvoorbaat wist hout is maar vergangelijk een eenvoudige witte roos alsof hij bijvoorbaat koos geen boeket maar één per stuk een eenvoudige witte vrouw alsof hij zei ik hou van jou want jij bent voor mij geluk het eenvoudige witte doek alsof het wacht in een hoek als staat 't er per ongeluk…

ik zie esdoornrood 't gekrulde bruin in de tuin herfst bedekt de grond…

vette vink zat op het geplaveide paadje vlakbij een laat uitgebloeide zonnebloem at vraatzuchtig een pas gevallen zaadje…

piepklein egeltje kruiste parmantig mijn pad snuitje spits vooruit fier rechtop zijn stekeltjes alsof hij geen vijand had…

*** *** *** *** witgele roosjes zeggen zacht ik hou van jou vertellen van rouw *** *** *** ***…

een tuin vol vijvers vrolijke fonteinen een paleis met zuurstokoudroze muren klassieke ramen puur blauwe kozijnen men schrijdt er over kamerbrede treden met sierlijke gouden gietijzeren leuningen overal marmer van boven naar beneden zwevend over vloeren met fijn mozaiek langs goddelijkjonge roomwitte beelden oh heerlijke zo verrukkelijke…

ik tel verder steeds maar verder alsof er nooit een eind aan komt of ik niet reeds ben afgestompt ik tel verder steeds maar verder hoewel er niets te tellen valt niet meer op mijn vingers alleen vuisten nog gebald ik tel verder steeds maar verder alsof er nooit een eind aan komt…