11409 resultaten.
Bijna
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 632 Verloren dwalen de lichten
waar ik mijn gedachten zoek.
De avond is de stilte die me alleen
maar schaduwen laat vinden
waar woorden en echo's
mijn stem niet kunnen vinden.
Want ik ben een schim die zwijgend
niets meer
bezitten kan
en steeds volgt wat hij
verliest aan de dood en
de liefde
die alleen
nog in vreemde voetstappen…
Bijna
gedicht
2.0 met 9 stemmen 7.754 een obscuur
begin van denken
dat ons raakt, een hand
in de nek, geeuwend
tegen de planken
een catastrofe
van het moment
die al plaatsvond,
bruinrot; duizendschoon;
besmetting; trefwoord;
crash; alleluja;
gaslek; vernuft
geen haar gekrenkt
daat zijn:
de violen
Je tegenwerping
En dan, baby,
dan
-----------------------------…
Bijna
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 88 Totaal ontspannen
In het zicht van Nirwana
In schaap gevallen…
Ik was er bijna
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 323 Ik was er bijna. Er ontbrak alleen nog maar die kus,
echter dat ging hem heus echt niet helemaal worden dus,
misschien omdat mijn vriendin er al die tijd bij was geweest.…
Bijna
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 115 Ik was er even heel kort bij,
tot aan mijn knieën in het getij.
Tussen eb en vloed,
verliet me de moed.
Je te troosten in mijn armen,
of met een goed bedoelde kus.
Ik liep terug,
langs de uitgestoken brug.
Liet ik je staan,
met in je oog een traan.
Voor mij!…
bijna alles
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 152 stilte
de gehavende thuiskomst
alles komt binnen
bijna alles gaat voorbij
in de slenterende dromen
van ongeschreven poëzie…
Dit is de tijd
gedicht
3.0 met 58 stemmen 16.837 Dit is de tijd. Je mag zeven keer raden.
Zeven maal zeventig keer heb je de tijd
om gissend en missend, door schande en schade
wijs, te ontkomen aan de kwade
droom van de wenteltrap eeuwigheid.
Dit is de tijd, de tijd om te zorgen,
zorgend staan met je rug naar het vuur,
bloot aan de dood, in het leven geborgen,
lezen de schaduwen van morgen…
zwart wit
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 207 Ze is er
haar lege vel
opent mijn ogen
wit Licht
Langzaam hortend en stotend verschijnen
zwarte figuurtjes
lijntjes
Ik wacht en kijk
een figuurtje seint
flikkert zwart op wit
wachtend op meer
vooruitlopend
ongeduldig boegbeeld
Ik kijk
onbewogen
hardvochtig bijna
onaangedaan zeker
in grijswit
kalm ben ik
wat komt zal komen…
Hittegolf
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 41 Haar witte staal torent
hoog boven de stad.
Bijna geen mens op straat.
Hittegolf.…
sluierwolken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 345 omringd door witte toppen
sluierwit op morgenrood,
lees ik vanuit een diep ravijn
op het randje van de dood,
zwaar hijgend, met gebroken ribben
een tikje pips in het gelaat,
getroffen door een felle pijnscheut
in bijna doodgevroren staat
gelijkmoedig wachtend op mijn lot,
lees ik dus boven witte toppen
in slaperige sluierwolken:
"Grüss…
wit
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 331 Een ster is zij temidden van de nacht
voor niemand dan zichzelf
en haar wild verlangen
Vertrouw het toe aan de maan
Verschijn wit aan wolken
Fluisterend gemurmel van de sterren
ongehoord
Haar ademhaling licht
en glijdend
Ze droomt nog steeds
iets te betekenen
In het donker van de nacht…
haiku
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 456 puur maagdelijk wit
zover mijn ogen reiken
schone illusie…
Wit
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 651 Ik denk sneeuw
Paddentrek, sneeuwdek
IJzig gegeeuw
Zomervertrek
Heersend eigengerief
Niemand is lief
Geef mijn woord
Gevoel gesmoord.…
Witte nachten.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 400 Ik lig klaarwakker in een hagelwitte nacht,
onherbergzaam als een wijde oceaan.
Ik kijk naar buiten en de sneeuw valt zacht
op de vaart die wordt beschenen door de maan.
Ik denk aan de mensen die ik zelden kan behagen.
En ook wel aan mijn moeder die in haar duizend vragen
wil weten hoe het werkelijk met me gaat.
Dat ik eigenlijk nooit antwoord…
vond ik opnieuw de liefde uit
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 796 als je kon
was je weer een vlinder
wit
helemaal in 't wit
je fladderde
als je kon
je dartelde
boven lavendel
blauw
heel diep blauw
als ik kon
vond ik opnieuw
de liefde uit
licht
ik omvormde
licht tot goud
ik sprokkelde
schonk het je
bladgoud
voor de liefde
nooit te oud…
Herfstlicht
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 730 De pastoriemuur
is van een soort wit
dat mild en zacht
een brokje stilte pacht
een wit dat met
kamille langs een korenakker
eenvoud deelt
een wit dat
als een haagwinde
zich aan de zon blootgeeft
hier kom ik graag
de ingangspoort
met ronde boog
is altijd open
er staat
een uitgebloeide
blauwe regen…
gebroken wit
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 wit was de jurk
wit de vlag
wit was de woede
wit het licht, wit de zon
die het zicht ontnam
wit de handen in de zakken
wit de schilder
wit ook het doek
wachtend op pigmenten
wit de mistflarden, wit het gezicht
met haar verre blik
wit ook, de geesten, het huilen
van de storm die gebroken, zijns
gelijke niet vond.…
Oogverblindend wit
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 459 De kantelpoort klikt
hoorbaar dicht verbluffend licht
valt op mijn gezicht
ongelooflijk wat voor een
oogverblindend wit is dit…
Wit
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 468 Maandag-
ochtend
fris
vlier in bloei
seringen
in het witste
wit
fluitenkruid
dove netel
en jasmijn
zo edel…
Een kwatrijn
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 426 Zo klaar was lang niet meer
het water van de gracht
er dreef een zwaan zo wit
als had zij het kasteel gepacht…
Helder
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 101 wit is de jurk
in het stille ochtendlicht
wit de wapperende vlag
uit de kapot geschoten muur
wit de woedende knokkels
van de gebalde vuist
wit de gevangen geesten
in een web van rokerige mist
wit is het gelaat
dat in de ijle verte staart
wit het roerloze doek
dat leeg op beelden in pigmenten wacht
wit is de razende storm
die…
wacht
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 733 jou
vergeten
in witte bloemen
vullen
lege dromen
de dag
verloren
in witte wolken
van verdorven
donkere nachten
lachte jij
blijf nog even
wachten
tot ik
mij terugvind
in jou
in mij…
Wit
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 53 Ze hadden mooie
slanke benen alle drie
ze waren twintig
de tafeltjes waren wit
de stoeltjes ook ze blonken…
Ik zou je
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 Van een zomerblauw
zou ik je kunnen weet je
van een rozenrood
ik zou je van veel wit en
geel en violet nog meer
van aubergines
van dat mooiogend blinkend
van dat glanzend zwart
ik zou je van veel groen en
weet je ik zou je van dat
dat felle lila
lavendel op een border
netjes in de rij
en van sneeuwwitte anjers
zie er is veel…
haiku
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 93 Witte donderdag
de rhododendron bloeit wit
bewolkte hemel…
Tijdelijk wit
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 Nachtelijke schaduw geeft stilte
diepere voelbare emoties
duurzamer in innerlijk
dan het winterse witte
van het vergeten daglicht
alle zinnen die je proeft
vormen een zelfgeschreven maanbrief
een groot verlangen naar een droom.…
wit
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 88 wit is de jurk
in het stille ochtendlicht
wit de wapperende vlag
uit de kapot geschoten muur
wit de woedende knokkels
van vastgesnoerde vuisten
wit zijn gevangen geesten
in een web van rokerige mist
wit is het gelaat
dat in de ijle verte staart
wit is het lege doek dat
wacht op beelden en pigmenten
wit de gierende storm…
Doucherotiek
hartenkreet
4.0 met 32 stemmen 3.374 daar staat ze
bijna naakt
met enkel mijn witte hemd aan
komt ze dichter bij me staan
haar kraag omhoog
haar mouwen opgerold
haar lange, slanke benen
veroorzaken vuur tot in mijn tenen
daar staat ze
hoe ze naar me kijkt
bijna ontvlammend
veel sprekend en verlangend
het witte hemd
langzaam nat wordend
steeds verder onder de douchestraal…
als je zo wakker wordt........
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 258 als het 'zonnigt' in een geschonken hart
waar grasgroene vers- weiden
met botergele bloemenkelkjes
zich uitstrekken onder zwart witte melkvolle koeien
terwijl van links de hemel nog een beetje 'paarst'
als je zo wakker wordt
in een ontmoeting
dan moet het bijna zomer zijn.....…
Pijn van het water
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 863 De horizon vervaagt de dreiging
op de woeste zee van gezichten
het bespringt mij
en beklemt mij
de noeste tree naar de gerichten
over het gelaat dat voorbij ging
Steeds als ik bijna kolkend omkom
doemt daar het laatste silhouet
van schuimend wit
en schamper wit
het vers opengevouwen bankbiljet
betaalt mijn geknakte ouderdom
Martelend…