Alle inzendingen over Blauwe maandag OR Lohues

Zwemmend door de aarde Zak ik langzaam weg Mijn lichaam schokt Een oog dat zich opent Voorwerpen op de tafel Schimmen in een auto De deken om me heen Genieten het antwoord Ik slinger als een aap Het plafond vol haken Mijn hoofd draait mee De glimlach die niet wijkt Op het feest met onbekenden Alleen en toch verbonden Zet ik je in…

de straten leeg, verlaten Alleen zon maakt het nog vrolijk had ik in de gaten Waarom op maandag 'n oud stadshart bezoeken? 'k ruik vers brood, koeken? Ik proef...…

Wat is het lang geleden, Die Maandag was echt blauw. Ik kan alleen maar denken: "Wat hou ik veel van jou".…

maandag meeuwdag meeuwdag schreeuwdag op het moment dat ik ontwaak pikkende meeuwen meeuwen die schreeuwen want het is vuilnisdag vandaag maandag meeuwdag meeuwdag schreeuwdag is de rommel hun bijzaak pikkende meeuwen meeuwen die schreeuwen cirkelend boven ons Den Haag…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

aarde slechts Een kraamkamer Voor de mens Als boegbeeld Van het grotere Plan - positieve Mensen die zichzelf Ooit als pluisjes van Een paardenbloem in Ruimteschepen door het Heelal zullen blazen, Om ver weg, op prachtige Bewoonbare plaatsen, De mensheid pas echt Tot bloei te laten komen Inspiratie: column Daniel Lohues…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Zaterdag zondag maandag trage week en weke dagen Een stilleven een landschap een portret De wenkbrauwen van een vrouw Die zich sluiten als ik nader Het landschap waarin blonde kalveren waden Waar het weder van erbarmen In het Pruisisch blauw der weiden ligt gebrand Toen heb ik nog een stilleven geschilderd Met onherkenbare wenkbrauwen…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

op zondag werd ik wakker alsof het maandag was en stopte pardoes de vuilnis in de brievenbus zodat ik me op maandag kon verslapen en onverstuurde brieven opende om ze begrijpen bleek het thee-ei verdwenen tussen zoekgeraakte sokken die nooit weer om kwamen daarbij vervloog alle hoop op een ijsvrij weekend…

Bang voor gist'ren, Bang voor vandaag Bang voor zo meteen, Bang zoals geeneen Bang voor morgen, Bang dat ik het niet meer kan, Bang voor de angst Die het leven platlegt Van een echte man…

Jij die zegt Sociaal te zijn Tegen hen die Met je moeten dealen Zegt dat vooral Met een vilein gezicht Waarop zo veel meer Staat af te lezen Dan in die zogenaamd Inlevende teksten Die je ons meegeeft, Jezelf kennelijk niet Bewust van het weerhaakachtige Woord waarmee je meestal je Meelevendheid verwoordt…

Zeg wat je zeggen wil, Verlies je niet in Een omhaal van woorden, Richt je op regels die Zich vullen met de kern Van wat je op je lever hebt - 't Is goed zoals je het doet, zo, Laat het dan bij weinig woorden, Elk met hun eigen zeggingskracht En je zegt meer met minder, Meer dan je ooit had gedacht…

Gelijk een spelend kind, in zoete waan, Haar pop aan 't liefdevolle hartje drukt, Van 't zielloos mondje menig kusje plukt En meent haar kindjes hart te voelen slaan, Het vlassen haar met bloem en lintje smukt, De kleertjes aantrekt, die zo mooi haar staan, De wassen wang, wier rooskleur haar verrukt, Warm streelt - de verf hangt lipje en vinger…

luister naar de beat de beat van de song iemand die het ziet deze dag die je won dromen luisteren niet in de verte klinkt een gong toen je thuis achterliet en nooit meer echt won dit is in verleden tijd geschreven daarom is 't ook een hartenkreet niet meer dan een oerkreet zoals dit leven tijdelijk ouder worden woorden luid…

morgen is mooi en maandag is mild mooi is geen kilte maar kracht maandag is niet zilt en zout maandag is verpletterend zacht wit is de maan vannacht wit voor maan en macht wit voor mij en ik word wit van jouw vochtig witte wat wit voor mij ik ben winters warm ik ben wit, vol van jouw zacht fluisterende kracht…

morgen is mooi en maandag is mild mooi is geen kilte maar kracht maandag is niet zilt en zout maandag is verpletterend zacht wit is de maan vannacht wit voor maan en macht wit voor mij en ik word wit van jouw vochtig witte wat wit voor mij ik ben winters warm ik ben wit, vol van jouw zacht fluisterende kracht…

Het is vrijdag vandaag is het vrijdag Misschien ook wel zondag Mij maakt het niet uit het had net zo goed donderdag kunnen zijn Je sterft toch wel ooit dan denk je ook niet aan dagen hooguit aan jaren of goede herinneringen slechte kan ook Maar nu is het vrijdag 2 Mei en maandag is maandag is feest in het land Behalve voor hen, zij moeten…

Ja leg mij maar neer in het wit fluweel, strooi bloemen op mijn kussen, laat er zachte muziek zijn, intussen komen veel mensen langs mij om te zeggen dat ze van mij houden. Iemand vertelt met verstikte stem ( ja nu herken ik hem, beetje verkouden) over mijn leven, de diepe betekenis die ik er aan heb gegeven en dat ik mooie gedichten heb…

Op naar de volgende eerste maandag!…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Het had mij nooit bereikt, laat staan gestoord Er viel voor mij die dag niets te betreuren Het was noch grauw noch blauw om in te kleuren…

Iedere maandag half negen bad. ------------------------------------- uit: 'Vogeltjes op je hoofd' (1980)…

Wonderlijk toch hoe Soms het leven lopen kan En in 't voorjaar alles Dat dood leek toch Weer tot leven kwam - 'k Stond van de week Op een plekje in de tuin Waar nooit - of bijna nooit- Mijn interesse naar uitgaat En zie opeens de eerste Sprietjes bovenkomen van wat volgens Mij een vergeet-me-nietje was En moet 'k opeens denken…

Vannacht had ik een hemelse droom, Alleen vrede zag ik om me heen Onrust en onvrede verbannen naar Een vorig leven, geen schaduw Van hen meer te bekennen hier Alleen zachte tonen, fijne muziek, En ook de kleuren toonden zich In hun allermooiste tooi Pastel in de aller zachtste tonen; En tegen het eind van dit hemelse Gebeuren droomde…

Zij leest; haar ziel blijft aan de bladzij hangen. Zij laat zich leiden naar het dromenland, schier ademloos, met vonklend oog en wangen, waarop de blos der rode rozen brandt. O zomerzon! o gloed der minnezangen! Het liedrenboek ontglipt haar blanke hand. Daar heft zij ’t op en drukt, vol wild verlangen, haar rode lippen op de rode band.…

Indien gij weet wat leven is en lijden, en welk een zee van weedom in een traan ligt, laat mij die holle weg in ’t woud vermijden, verg niet, dat ik mijn schreden naar die laan richt! Daar sluipen schimmen rond van vroeger tijden, een geestenheir, doodsbleek in ’t zilvren maanlicht. O laat geen lach die stille plek ontwijden, geen ruwe spot…

Nu vul die vaas met gele oktober-rozen, Leg blauwe druiven op die blanke schaal, Tussen de trossen laat de perzik blozen Als avondrood, en loof als bloedkoraal Van wilde wingerd blij mijn blik verpozen, Die symfonieën zoekt in kleurentaal.…