Alle inzendingen over Brekend in een kus

in een kus op het zand verdampt in druppels mist, luidt vertrek op ratelende schelpen terug in de kooi om je te verdiepen en ik op mijn zandsandalen bouw een brug.…

in een kus op het heroverd land verdampt in druppels verleden, hommage aan de laatste seconden en ik op mijn lemen sandalen bouw altijd een brug te ver.…

jouw lippen beroeren mijn mond zo zacht zo intens compleet afgerond zinderingen komen door lichaam en geest ik verdwijn van de wereld ik ben er geweest! Metske,2016…

zo zin je te aaien en te knuffelen minnekozend aan je hele lijf te snuffelen je handen plat te knijpen je lippen zwoel te verwennen ik ben niet meer te temmen zou alle zeeën doorzwemmen en heel, heel ver rennen voor één kus van jou…

De kus van het leven De kus van de dood De kus van de liefde De kus in het vroege ochtend rood De kus vol met passie De kus vol met vuur De kus van het afscheidt De kus van het laatste uur De kus….…

En daarom wil ik een waterdruppel bewonen in de schoot van een trage rivier even ongeboren blijven. Eenmaal in zee, me zorgeloos wentelen in zilveren dagen van rust - wachten op de dingen die komen gaan. Is er een kans dat het zonlicht in mijn waterdruppel breekt en ik weer terug ben, onbevreesd weer al mijn kleuren ken?…

we doken hadden genoeg aan de lucht in elkaars ogen met handen vast weerstonden we de opwaartse kracht van het water door de snelheid die we samen naar de diepte maakten het was nog licht maar het zicht nam zienderogen af we keken elkaar aan brekend zijn wij naar boven gegaan een oneindige klim die met pijn als bevrijding…

jij bent mijn kind Iets wat ons aan elkaar verbindt Ik had nooit gedacht dat het zo zou zijn oh schatje wat is het leven met jou fijn. ik wil je nu iets beloven Ik zal altijd in jou geloven. Je kan altijd bij mij terecht. Weet dat ik voor je vecht…

Die anderhalve meter blijft nog even u weet wel het nieuwe normaal nou laat ik u dit zeggen dat is abnormaal en laten we hopen tijdelijk abnormaal en die noodwet van de baan want nood breekt al wetten en wat die afstand betreft zo close zijn Nederlanders niet ook niet zo heldhaftig, strijdig, gastvrij dat heeft de 2e wereldoorlog…

Brekende golven waar de zee het strand ontmoet ..onophoudelijk…

Ritmisch tikkende vervuld van hoop en liefde Brekend nooit kapot…

Ritmisch tikkende vervuld van liefde en hoop brekend nooit kapot…

onbekende niet bestaande werkelijkheid brekend wolkendek geeft uitzicht prijs op dat wat reeds aanwezig was…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

een vloek weerkaatst in stilte brekend hout spattend bloed schreeuw van pijn vallende hamer blauwe duim…

kreunend metaal, brekend glas ... ... wou dat ik het slachtoffer was…

ze plukt de dekens af alsof ze nestwarmte vergaart haar brekende ogen reizen zachtjes naar het licht haar schaduw draagt de zeis…

dansende bladeren op het wegdek geven vorm aan een razende storm die al takken brekend en beukend tegen ramen de gemoedsrust in alle hevigheid verwaait…

wat blijft mij over als de bladeren dorren en het vocht de stammen triest de brekende knoppen ver ongeboren als God na enig aarzelen de herfst verkiest…

Kus mij met gelijk, kus mij met geduld, kus mij met de stilte, kus mij met het gedicht, dat ons zachtkens bemint, kus mij met de avond, kus mij met de morgen, kus mij met de storm, kus mij met de engelen, kus mij met de talen, kus mij met de vrede, kus mij met de overwinning, kus mij met de trouw, kus mij met de stilte, kus…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

Na twee jaar medicatie´s uitproberen een scala van lithium en antidepressiva een lange reeks van antipsychotica begint de rust in mijn hoofd terug te keren Ik zit nu in het oog van een orkaan kus mijn geliefde tijdens het koken haar zoete mond is gretig ontloken vergeet de storm, onze tijd is ontstaan…

drink, op gedode tijd en brekend licht op een vleugje blindheid als mantel der liefde, vergeet en bewaar, immers in termen van bitterzoet is het laatste glas vergeven…

Weet, dat als je kust, zonder zee geen kus(t) bestaat.…

Maar tegelijk brand met deze kus ook een vraag op mijn lippen…… waarom?…

Onverwachts, ongepland en onnadenkend Kwam de kus zo diep als het water Van de Middellandse zee Langzaam genietend van elkaar Om de smaak te proeven van hem Bibberend op haar benen Het was zo heftig als een aardschok De wereld stond stil Hun lichamen in vuur en vlam Haar ziel is gestolen Voldaan, verkocht en voor de eerste keer verliefd…

kus je sus je wel bespraakt streel je heel je zoek geraakt buiten sluiten onvolmaakt zin je min je vrij gemaakt…