Alle inzendingen over Bron OR zon

nog staat ze huiverend in haar bronzen blootje wachtend op ritselgroen van omringende bomen een zilveren baan van licht spoelt rondom haar voeten die koud zijn na de lange winter de stilte spreekt haar naam zij luistert roerloos…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Wij zijn haast door de stroomreserves heen En worden straks wellicht zelfs afgesneden En dit dan blijkbaar enkel om de reden Dat in ons land de zon voortdurend scheen. En toch is volgens mij de beste bron Van onze energie nog steeds de zon.…

God, de Heer, is onze levensbron Zonder Hem is er geen bestaan En alles zou in het niets vergaan God, de bron, Hij is onze zon. Die ons leven verwarmt en leidt Alle dagen van ons leven Hij wil ons Zijn liefde geven En heeft ons van zonden bevrijd.…

Zomaar een zomeravond nog voor de zomer begon Heb ik jouw warme, lieve blik Op mijn netvlies gezet Die ogen waar ik 6 weken van dromen kon Straks zie ik jou daar weer Vragend zullen mijn ogen De jouwe gaan ontmoeten Ze zullen vragen naar meer Zal jij al open staan voor nieuw leven Gekwetst bedrogen geknakt bezeerd Heeft zij jou achter…

Geschonken kusjes door jou op gestolen slapende momenten bewaar ik in een laatje bekleed met jouw tederheid vannacht verlangend naar meer véél meer……

Diep van binnen Zijn mijn laatste woorden zoek Druppelen mijn zoute tranen Net over het randje Van de volgelopen emmer Ik zou wel willen schreeuwen Ik zou wel willen huilen Ik zou wel willen krijsen Maar ik doe het niet Diep van binnen Is het laatste hoofdstuk uit En toch kan ik het boek Niet wegzetten in de kast Ik pak het steeds weer…

Het besluit is gevallen Het boek is uit Zomaar dichtgeslagen door hem Of heb ik stilletjes gewacht tot hij het boek zou dichtdoen? Het besluit is gevallen Ik moet mijn pad Weer alleen gaan kiezen Zal ik dat snel met plezier weer kunnen? Het besluit is gevallen Een nieuw boek uit de kast gepakt Met nieuwe hoofdstukken Hoe zal ik die…

Sommige momenten zijn onbetaalbaar onberekenbaar onbewaakt onbepaald onbeschrijfbaar onverklaarbaar waardevol tastbaar goud zo’n moment was zaterdag Café Esprit Amsterdam Jij en ik ook ik besef dat ik met jou met ons voorzichtig moet zijn en zal zijn…

Kom geef me je hand en laat je gaan ontdek wat liefde echt kan zijn dat liefde oprecht kan zijn Kom geef me een kus en laat je gaan proef wat liefde fijn kan zijn dat liefde klein kan zijn Kom geef me je hart en laat je gaan voel wat liefde goed kan zijn dat liefde moed kan zijn Kom kijk in mijn ogen en laat…

Hij zag me wilde mijn stem mijn liefde, mijn zorgen voor hem Ik gaf me Heel mijn stem Al mijn liefde Iedere morgen aan hem We gaven elkaar haat en nijd dagenlange stiltes bitter verwijt dus na maanden verdriet van te verkeerd geven ben ik weer rustig en blij In mijn jonge leven geef ik de mooiste stem de beste zorgen,…

scharrelen en dwarrelen bedekken en bevlekken jagen en vervagen geuren en verkleuren verzachten de gedachten omwoelen het gevoelen Fel gekleurd bij zonneschijn vervagend door de nevels Winden vol venijn plettend op de gevels spiegelglad op wegen zacht glinsterend in de regen ik tol mee in ieder blad het ritselende leven door zo…

als rode wijn boven de aarde uit gloeit de zon daar branden de wolken in nevel en licht drinkend uit de bron de wortels van de wijnstok nog voor de ondergang een glas vol zon dan wentelt de aarde zwaar en donker duisternis…

In de glans van de stralende zon zie ik hoe U ‘t duister overwon In het klateren van een heldere bron zie ik hoe door U alle leven begon. In uw Woord voedsel voor de ziel vind ik mijn dagelijks brood.…

je danst in mijn leven als een blad op de wind je zingt in mijn leven als de zang van een kind je straalt in mijn leven als een roos in de zon je bent in mijn leven al het heil uit de bron…

Ik ben Zon. Ik ben Maan. Ik ben Sterrenstof. Ik ben Universum. Ik ben Godin. Ik ben Licht. Ik ben Liefde. Ik ben Bron. Ik ben Engel. Ik ben Bengel. Ik ben Allesomvattend. Ik ben Mij. Ik ben.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

De zon bron van alle licht en warmte verbrandde de tranen in mijn ogen Ze verschroeide de magische glans die jij er zo zorgvuldig in getoverd had Er rest enkel het wazige zicht van vergane schimmen De zon is de oorzaak van schaduw en kilte…

De zon doet ons energie geven de zon is bron van alle leven door hitte kan metaal en glas buigen smelten door hitte kunnen explosies ontstaan zonder de zon geen licht en duister in ons bestaan De zon de bron onontdekt hemellichaam de zon het verste weg in warmte het dichtstbij wat stralen van de zon en je voelt je even blij…

ben jij de bloem die zich koestert in het licht van de zon voedsel en water haalt uit de aarde als bron mag ik je plukken of wil je nog blijven om de grond met jouw zaad te verrijken…

gegroeid aan de bron overspoelt zij mijn hart…

God Is als de zon Bron van alle leven Kracht van elke groei Een weldadige warmte Intens licht Een alomtegenwoordig En allesdoordringend fluïdum En Hoe dichter je Hem benadert Hoe meer Je wordt verschroeid.…

Het leven is als een bloem omring haar met liefde geniet van haar kleuren laaf je aan haar geuren laat haar groeien laat haar bloeien koester haar in de stralen van de zon leef in liefde want dat is de bron…

Ik zag een bron haar schoonheid tonen zo dikwijls als ik er bleef staan en stil zag ik haar waterstromen uit diepe gronden opwaarts gaan. Ik zag een bron haar schoonheid tonen in wat een liefd'rijk harte biedt, aan zegeningen die er wonen en offers die een enk'ling ziet.…

het vergezicht was niet slechts voor mijn ogen een regen boog zich vloeiend voor de zon de spreeuwen lintten sluiers langs de hemel en zweefden zoals ik geen leven kon de wolken dreven weg in paarse tinten en achter hen azuurde firmament de hemelwind verlichtte avonduren en stilden dichters eeuwig dit moment…

wild en krachtig stormde ’t machtig woeste water naar omlaag kolkend, klotsend beukend, botsend schuimend op de keienlaag stuwend, sleurend zwart verkleurend in een helse razernij oorverdovend niets belovend lokte ’t woeste water mij tergend glad ’t zwoegend pad naar de oorsprong van de bron zwetend, vloekend doelloos zoekend…

mij is een warme zon bedankt lieve ouders voor alle warmte die in mijn jeugd begon In mij zijn warme gedachten voor ouders die er niet meer zijn zij zijn de oorsprong van mijn innerlijke krachten.…

Gezicht in de zon, uitkijkend over een bron, omsluierd door gewelven van steen grijnst hij om zich geen. Zijn ogen nors Zijn neus glimt Zijn wangen fors Zijn mond wijd open alsof hij alles in zijn geheugen prent. Hij aarzelt niet en braakt liters water, terwijl iedereen het ziet spuit hij onverminderd voort, de sater.…

Prachtige vrouw, je ogen zijn donker. ´s-Avonds, wanneer je in de verte staart lijken ze op diepe bronnen waaruit op mysterieuze wijze de nacht over akkers, wouden en steden vloeit, de aarde bedekkend met een zee van duisternis. Zó donker zijn je ogen, mijn licht.…