Alle inzendingen over Cambodja

nadat het land is leeg geroofd het levensvuur is uitgedoofd bomen massaal zijn gekapt de rivieren zijn afgetapt en aarde is verzand wordt aan het werk van mensenhand de duurzaamheid ontnomen geduldig wachten de kiemen van bomen op een mensloze tijd slaan dan hun klauwen uit en komen als overwinnaar uit de strijd Cambodja 2007…

bij me blijven bambi-ogen uitvergroot bij neonlicht en jouw iele meisjeslijfje in de groei ontwricht bij de drank geschonken aan het drek dat na zessen zonder gêne bovenborrelt nog onthullen wimpers hunker maar de lege maag ontkent je raakt hier snel vertrouwd met afkoopgeld dat wist en went Cambodja, november 2007 Opgenomen…

raken vervangen door dollartekens in ogen droef nog van vermoord verleden gestaag regent het biljetten en het overstroomde land wordt schraler in het hart waaruit de eer wegvloeit buffels loeien en hanen kraaien spijtig van verloren trots er straalt gewaand goud in de glimlach geen vreugde in gemeenschap wanneer de wereld botst Cambodja…

Via zijn lens werd de wereld Geïnformeerd Vietnam, Yom Kippoer en Cambodja Kwamen voorbij Philip Jones Griffiths Gaf met zijn hart aan de Fotojournalistiek een ziel Door middel van zíjn camera Zou de wereld moeten hebben Geleerd *Vietnamese burger, gelabeld (1967), n.a.v. een foto van Philip Jones Griffiths die deze week…

fouten waarvan de wereld leren zou maar ik miste de herhaling die keer op keer op keer en heilig hout vertoont het lijden met nadruk op het oude zeer dan kan de mens weer verder dromen van verbetering want de zatte adviseur in zijn luie rotanstoel is koud geïnformeerd ja het zijn zo van die dingen als de airco het maar houdt Cambodja…

en gooit de dingen op een hoop het kan niet anders of hij laat zijn fantasie de vrije loop zijn liedjes tonen warme kleur bezorgen mij een goede nacht voor hem zijn alle dagen mooi door klanken en akkoordenpracht al kan ik dan geen woord verstaan zijn aanblik blijft me boeien daar zit een levenskunstenaar die hoeft niet meer te groeien Cambodja…

nog iets uit haar kraampje koopt bekijkt het jonge volk dat langs haar rijdt en loopt onwetend wat het leven brengt voor haar zo lang al lengt het zoete de diepdroeve tranen vele manen lang geleden wist ook zij van niets ze wuift en wenkt als wil zij eenmaal nog verhalen wat ons te wachten staat voor zij voorgoed in rook opgaat Cambodja…

Schakerende velden met rijst in het licht die verzachten in de wuivende pracht van de palmen karbouwen die ploegen in eerzame plicht een gestalte die waadt tussen rijpende halmen De scheefstaande hutten aan tropische lanen en een vrouw met een glimlachje op een balkon haar kindje dat kraait naar de kleurrijke hanen de gezichten die stralen…

wat verder naar de horizon waar duister geld verdeelt en heerst achter zwaar bewaakte hekken elk daglicht krachtig wordt geweerd en hebzucht het verstand verslaat is tegen fraaie plannen in tot dempen van het meer besloten verdreven levens kleuren straks toegewezen kampementen rood waar niets geregeld was macht beschikt en doodt Cambodja…

Er ligt zomaar een vrouw voor de oude pagode. Ze blokkeert de oprit heel stil op haar zij. Het lokale verkeer rijdt er snel aan voorbij. Da’s in de commune hier blijkbaar de code. Er ligt zomaar een vrouw voor de oude pagode, Zo keurig gekleed volgens plaats’lijke mode. Maar het grauwe gezicht doet de ogen snel wijken. Men loopt om haar heen…

de groene velden staart de dood mij aan alsof de duizend zielen mij dwingen te doen knielen alsof de duizend helden mij weerhouden weg te gaan Over de groene velden galmt de stilte voort als ooit de monden spreken konden zouden zij schelden woord voor woord Geschreven na een bezoek aan de massagraven van de 'Killing Fields' in Cambodja…

drie waterpalmen houden frontaal de wacht gekroond met zware vruchtenpracht en stevig blad waarin wollige vleermuizen vreedzaam in grote groepen huizen drie kokospalmen bakenen prijkend de tuin af naast het achterpad waar lichtstralen veel zachter lijkend een koele bries je haren vat ’s nachts ruisen de bomen heel tevreden wanneer een verkoelende…

andermans gedragen kleren je afgematte koortsig lijf verstijfd door regenwater bloedzuigers gelaten op wat jij nog aan benen had je ledematen zwaar ontkracht door honger, ziekte en verlies bleef jou wat je eerder leerde verweer uit kennismacht velen konden niets meer ruilen jij zag ze naakt gedumpt in die ondiepe massakuilen Cambodja…

het leed nog lang niet geleden angsten, droefheid, haat en spijt zo goed als alle kennis kwijt slechts kleine restjes vaardigheid ingrijpende hulp van buiten laat de wonden stinkend sluiten naar eigenwaarde kan men fluiten maar hier en daar wordt zaad gevonden herkent het volk wat de ouden konden herovert denken de rijpe gronden Cambodja…

geschrift richt je zelf op leren almaar meer omdat het bloed verplicht je zwakke lijf vereelt van zware studienachten als slaap gedachten overstemt en jij de donkerte in rent om bij de les te blijven wanneer jij geel en geler amper nog iets bevat is er familietrots leg jij de lat weer hoger al ben je nog zo afgemat Phnom Penh, Cambodja…

weerloze kiezer zelfs niet dromen van een ommekeer ten goede droef te moede stemt hij weer zoals van hem verwacht hij steunt de dictatoriale macht opnieuw uit lijfsbehoud wie zich aan het corrupte regiem niet vrijwillig conformeerde kreeg met fors geweld geleerd geen verzet te plegen afgedwongen is ook deze zege Verkiezingen Cambodja…

Kep meelij met evacué Flip Knibbe hij zit geïsoleerd in een hotel de vraag is, overleeft hij deze hel, heeft hij geen virus achter borst en ribben Hij heeft z'n knopen wel tien keer geteld wordt het nou Cambodja of Cambodnee of is het Myanmar, dan geen van twee... Kep meelij met Flip Knibbe, dappere held (...)…

ervoer hoe het is alleen te zijn en had als jij elk thuis verloren mijn wezen doorstond in denken met jou het onheil van de weerloze nachten waarin jij vecht tegen slaap en geweld hevig gekweld door onmacht en ik huilde jouw tranen en zocht verwoed naar tekens van hoop kindlief weet nu dat ik nog altijd met jou loop Phnom Penh, Cambodja…

vreemde geld blijft rollen voor citroenen koopt men knollen de smeerlap pakt een kinderhand steeds minder houdt moraal nog stand terwijl er valse dollars dwarrelen tracht de politie erbij te scharrelen draait macht weer om verrijken desnoods over lijken een wespennest waarin moed het begeeft dit land dat van smeergeld en giften leeft Cambodja…

.' - Zesdaagse Oorlog - Vietnam - Cambodja - Zuid-Afrika - Irak - Iran - Irak - Afghanistan - Libanon - Jemen - Oekraïne in mijn leven was er geen dag, geen maand, geen jaar, dat het niet ergens oorlog was en ik gaf al die jaren geen kik of traan nu zie je het resultaat: had ik maar een shit gegeven al was het maar eenmalig…