Alle inzendingen over Daniel Lohues

Zeg wat je zeggen wil, Verlies je niet in Een omhaal van woorden, Richt je op regels die Zich vullen met de kern Van wat je op je lever hebt - 't Is goed zoals je het doet, zo, Laat het dan bij weinig woorden, Elk met hun eigen zeggingskracht En je zegt meer met minder, Meer dan je ooit had gedacht…

Wonderlijk toch hoe Soms het leven lopen kan En in 't voorjaar alles Dat dood leek toch Weer tot leven kwam - 'k Stond van de week Op een plekje in de tuin Waar nooit - of bijna nooit- Mijn interesse naar uitgaat En zie opeens de eerste Sprietjes bovenkomen van wat volgens Mij een vergeet-me-nietje was En moet 'k opeens denken…

Vannacht had ik een hemelse droom, Alleen vrede zag ik om me heen Onrust en onvrede verbannen naar Een vorig leven, geen schaduw Van hen meer te bekennen hier Alleen zachte tonen, fijne muziek, En ook de kleuren toonden zich In hun allermooiste tooi Pastel in de aller zachtste tonen; En tegen het eind van dit hemelse Gebeuren droomde…

Verdrongen door tijd, door wanhoop beschaamd. Een liefde geleid, door wegen gebaand. Na eeuwen volbracht, tot treurnis' zijn spijt. Gemoedeloos verwacht, maar omarmend bevrijd.…

Een moorkop is niet politiek correct. Ik weet nog hoe het allemaal begon. Een negerzoen te eren is 'not done'. Dus kies voor recht, gelijkheid en respect. En wat ze met dat zoet-goed moeten doen? Hernoem het in een negerinnenzoen.…

Ons Rintje Ritsma is een oer-icoon. Toch noemt met hem passé, 'over the top' en wil men van hem horen: 'Ja ik stop'. Maar nee, de schaatser schaatst zoals gewoon. Het is gezeur, geklets, gestook, geëmmer. Wanneer hij stopt bepaalt de Beer van Lemmer.…

in Utrecht eens per jaar een hoogtepunt voor dichters, excentriek of juist gewoon om in de zaal of bij de microfoon te zorgen voor gehoor of voor een stunt je praat met hem met haar, met die en die in Vredenburg, de Nacht der Poëzie…

de mens gedraagt zich als een edel paard en zint zoals een vos op slimme streken hij heeft de kater uit de boom gekeken of pronkt zoals een pauw loopt met zijn staart een enkeling komt van gegoede huizen de meerdeheid gelijkt op grijze muizen…

Een lange reis begint vaak zonder plan. Dat geldt misschien ook voor het hele leven. Het ongewisse is een oer-gegeven. Onvoorbereid, verdwaald, daar sta je dan. Een tweesprong, ramp, geluk of simpel pech, een innerlijke koers wijst me de weg.…

Pak m’n hand, stevig vast. Kijk in m’n ogen, diep en hard. Je pupillen worden groter, donkerder en het groeit, als inkt in een glas water kijk ik hoe het vloeit. Het is donker en het groeit, donker en het groeit. Ik verdwijn als een stip, ik verdwaal als een kind. Vloeibaar ontvoerd.…

Mijn zintuigen breken, ik duw mijn hoofd tegen het koude glas, en buiten hoor ik dof de mensen spreken. Traag rijdt de auto door. De berusting komt met de ochtend, rijen bomen wekken me, dit contante ritme is wat ik hoor. De opkomende zon brengt een rode gloed, het valt over de wereld als een deken, het geeft licht, warmte en nieuwe…

“Kijk daar”... dat ben ik niet. “Ik ga”... je ziet me niet. Hoe verdwijn ik? Hoe kom ik terug? Een met die leegte... dein ik op de lucht. Ik zweef en lach, gewichtloos, langs de luchtstromen van de nacht. Koude stralen langs mijn handen, ongrijpbaar, onzichtbaar. Hoe verdwijn ik? Hoe kom ik weer terug?…

Je belandde in mijn armen, En ging regelrecht naar mijn hart. Ik wou wel van je houden, Maar jij bent een meisje van de nacht. Je zei: wil je me nemen? Mee naar huis, vroeg ik haar. Met een stilte stemde je in, Want spreken viel jou zwaar. Zwalkend naar je voordeur, Viel mijn oog op jouw bewegen. Want zwalken met zo een gratie, Kom je…

Ondoorgrondelijke gronden! 'k Ga niet veilig, zonder nood; 'k Ben niet vrolijk, zonder wonden; 'k Kan niet leven, zonder dood. 't Zijn twee ogen die mij geven Dood en dodelijke wond: En dat doden doet mij leven; En dat wonden maakt gezond. Hierom, opdat ik zou mogen Hoeden mij voor doods gevaar, Zoek ik stadig naar deze ogen, Om…

X. Dus blind en bloot van alle rêen, Dat gij uzelf, wel eer zo vrij, Steekt in dees malle slavernij? Wat gaat mijn domme ogen aan, Haar eigen Meester te verraen; Een weg te banen, ten verderf; Te maken dat ik levend sterf? Door u, helaas! werd ik gewaar, Wat holle golven van gevaar, Wat baren van verdriet en wee Daar bruisen…

Opgedragen aan Jetta Kleinsma Eet typdiploma in de seventies was Meer waard dan een academische Bul vandaag de dag, zeg jij die Met je typdiploma behaald in Hoogeveen Toch maar mooi staatssecretaris Bent geworden, en dat alweer voor De tweede keer in je nog prille Ministerscarriere - Ik kom net als jij uit Lohues-country Zuidoost…

Gimme the blues Dreint door mijn gedachten Jankende gitaren, snaren die Van geen wijken willen weten Buiten is het al niet veel beter, Lucht vochtig en klam, Zoals een zomer kan zijn - Grijze lucht, somber druppende Regendroppen - Buiten is het grijs en grauw In mijn hoofd is het maandag, Zo blauw, zo blauw, zo blauw…

Boeken van Annine van der Meer en van Daniel Hecht worden door jou in slechts dagen geslecht, terwijl ik alleen maar van je dromen kan.…

Toen ik jou Missen moest, Je moest laten Gaan, je verliezen Aan de hongerige Klauwen van de pijn Die jou het leven Benam, en mij de Liefde van mijn Leven afnam, Wilde ik je ten Diepste achterna - Nu ik gehuild heb, En elke traan die Ik langs mijn wangen Voelde gaan zich onze Oneindige liefde Herinnerde, besef Ik dat…

't Komt zoals het komt, Je weet immers niet beter - Dagen bitter en zoet, Alsof wat dan ook Er nog toe doet - De stroom van die rivier Hou je toch niet tegen, Valt het goed, lach dan maar Valt het tegen, laat dan Je tranen gaan ook al hoort Het niet, het huilen van een man; Je leven is een avontuur, Het eind meest ongewis,…

Hij denkt nog vaak terug aan Samuel, z’n beste vriend, ze waren altijd samen, de Bezemstraat, die school met hoge ramen, z’n klasgenoten Job en Daniël. Op diepe wonden groeide schrijnend vel. Nog leeft de dag dat de soldaten kwamen, ze noemden bars de joodse kindernamen, ook die van Sara, Bram en Raphaël.…

kamers 's Nachts bloeit zij, Floradochter Nymphacea Langs 't hoogschild Pacaraima van Guyana Ook in de bekkens van de Orinoco Geëxploreerd door Alexander Humboldt, Victoria de Amazonica Getooid in blank geurt zij naar ananas En 's anderendaags gehuld in roze jas Lokt zij de mannenkevers Crusoe De Robinson van Daniel…

Wat tussen zit van gewapend glas En zo ketst die veldkei Keihard terug en raakt je In je linkeroog dat bij Het wijzen naar die ander Daar terecht kwam Als iedereen nou zo was Zoals wij moesten wezen Dan hoefde geen God Of wet ons de les te lezen Brontekst: As iederien nou zo was zoas wij mussen wezen, Hout Moet, Lohues…

Wie ben jij, jij ongrijpbare zeemeermin in mijn verhaal van verlangen en verveling? Mijn verhaal, mijn verhaal van schipbreuk en strand strand, strand, keienstrand Aangespoeld, dorstig en rillend van uitputting gewekt door de hete zon Strand, strand, keienstrand aangespoeld, ijlend van de honger en alleen helemaal alleen met jou…

De wind jaagt onbarmhartig Langs de scherpe rotspunten Van het gebergte hier vlak Onder mij, dat mij zo vaak Naar het leven heeft gestaan - Maar nu heb ik de rotsen Achter mij gelaten, ben ik Zo vrij als de wind die Mij omgeeft, naast mij De zeemeeuw met vrolijke Oranje snavel en fonkelende Oogjes die mij in zijn Altijd durende…

terwijl ik je jonge jaren drink en steeds verder in mijn verleden zink terwijl ik niet meer niet langer meer terwijl het leven me verried en nog meer en nog langer en helemaal niet en later weer en altijd maar weer opnieuw het trachten naar terwijl ik op een bank aan het water en angst me in zijn armen sloot en weer vrede met mezelf…

inbrengwinkels omdat Gestalttherapie domineert hier en nu druipt water door grauwe kousen naar houten klompvoeten altijd al een warm kind willen baren jarenlang uren en minuten geteld van maanstanden en dagenlang zon naakt op gespierde armen gekerfd bonus antioxidanten voorbijgestreefd vandaag een infraroodmassagestaaf geschonken aan Daniël…

Anima, Spiritus - Ziel en geest die Ten diepste in dit Lichaam wonen en mij Maken tot de mens Die ik ben - Worden geprikkeld door Wind en lucht, Gedachten ruimen met De wind die waait uit Het verkoelende oosten, Bewegen mee met het ritme Van mijn adem aangeblazen Door de deining van de Oneindige zee in het westen - Windstilte…

in spiegel Osurac stond er onder voor ons heel gewoon voor den Hollander vallen we uit de toon blijkbaar bijzonder we tonen schrander ---------------------------------------------- Voor mijn Belgische compaan Oguh (van Mierlo): Zijn broer zingt een nog geheim lied van Benjamino Gigli in 'Una Voce Particolare' zangconcours van Ernst Daniel…

Een mens zonder eigenaardigheden Is hij die ginds zo onopvallend Voorbijgaat, niet luidruchtig Of anderszins aanmatigend, Immers, hij springt niet in het oog Met schreeuwend kleurige kledij Of ander aanstellerig gedrag Dat dagelijks uitroept: Kijk naar mij! Een mens onder mensen is hij Door de massa niet eens gezien, Niet bewust…