Alle inzendingen over De geest-afdruk

De navelstreng, die mij met jou verbond, is losgemaakt. Niet abrupt, zoals bij mijn geboorte, maar één voor één zijn alle vezels losgeweekt. De laatste tijd van jouw bestaan is ons bestaan. Nooit was ik dichterbij Nooit was jij verder weg dan half begonnen aan jouw grote reis. Half hakend naar het aardse leven, half verlangend…

Zou er een pijn zijn van een hogere orde dan vindbaar zijn en niet gevonden worden?…

Het regent uit mijn ogen wat is hieraan te doen het enige dat helpen zal is stelpen door een zoen als dan de zilte vloed geweken is mij ogen droog weer zijn zal slechts de afdruk van een mond stil getuigen van zoete pijn…

Het korte contact vluchtig als de wind door lange haren bleef toch voelbaar als de afdruk van lichamen die elkaar hebben verwarmd Zie ik je nog wanneer of waar of wordt dit toch weer een stukje eeuwigheid droom van een dag…

De blauwe stralenkrans met witte stippen Op de vleugels droeg het licht Van hoop en wensen Hij was een vlinder in de geest Een eenling onder mensen Hij zag de ruimte en de zon Zag geen beperking Als hij weer eens aan iets nieuws Had lopen denken en er dadelijk aan begon Het had voor hem de diepte van de onrust En de korte lengte van…

En als een vlinder licht en vrij, danst de geest, als ware zij, zich niet bewust van alle droefenis?…

De lach op mijn gelaat is weergekeerd Mijn ogen blinken, vertaald Mijn mond plooit zich tot een lach Verheven, gegeven, betaald Mijn lichaam spreekt, gedreven Door een leven van ontbering Gekastijd maar nog niet gesneuveld Weergekeerd naar zijn oorspronkelijke staat Mijn handen verlangen een gevoel Mijn ziel verlaat jullie wereld Mijn…

ver van hier ergens in dat niemandsland jou ontmoeten vlees en bloed en in geest reik jij je hand. Samen gaan op vreemde wegen aarzelend en op de tast veel vertrouwen veel herkenning koesterend hou ik je vast.…

Het was ooit een droom om alles te kunnen; op een dag iedereen willen zijn; elk moment heel veel begrijpen Het was ooit een droom om inzicht te krijgen; elke seconde een stukje tijd vergeten; op een eeuw helder van geest zijn ...... Maar ik blijf maar dromen…

geesten die in knopen waaien en uitbreken uit de gevangenis van huid en haar zichzelf tekort doen slingeren tussen de klippen van liefde en dood struinen knarsetandend straten af reizend in verloren tijd al tastend en roerend als dirigent in hun verleden troost vinden in de ogen van eeuwen…

Je hart pompt maar je geest is afgestompt die valt niet meer te repareren ik kan niet blijven corrigeren en ook al vertel je steeds hetzelfde verhaal en ook al zit je in een neerwaartse spiraal aandachtig blijven wij naar je luisteren al begin je steeds meer te fluisteren en ben je steeds vaker moe ik wou dat ik kon helpen maar ik zou…

uit mijn catacomben drommen driften zich een uitweg langs mijn offers die zwak de laatste adem kuchen…

Al nagelbijtend tot kloven toe zit zij daar, wordt gans niet moe frummelt wat hier, schikt wat daar en weet, straks is de donkere avond daar dan komen de schimmen, de stemmen en schaduwen tot de ochtend gloort, de donkerte verdwijnt bijt zij haar nagels.…

De goede god is beter dan een slechte, maar toch een raadsel. Al die ellende is moeilijk te rijmen met een goede god. Soms denk ik: dood zijn is beter dan te leven in die ellende. Er zijn momenten van zalige verrukking, dus het bestaat echt. Maar of dit nu echt god is, of een liefhebbende mens?…

In de geest, van mensen om mij heen kruipen giftige slangen en in het hart, proberen giftige spinnen te heersen maar in mijn hoofd kruipen al jaren meelwormen; het kronkelt... maar zij zijn: voedsel voor vogels, die daarvan gaan fluiten: als een nachtegaal alleen kan!…

Jij hebt een bijzonder mooie geest: de stilte erin bekoort me nog het meest, wanneer jij de liefde in mijn ogen leest.…

Mijn geest echode in de stilte. De kelk was half ingeschonken. De warmte veranderde in de kilte. Een ijle lucht resteerde de kamer. Door mijn waterige ogen zag ik jou. Terwijl jij verder reist naar jouw rust Zag ik door de spiegeldeur de mooiste vrouw.…

Nu, sterf ik duizenden doden voor al die geesten van mindere goden. De geest houdt van mij het meest. De geest van de zondagse kater. Die onbegrepen weer gaat; mij achterlatend bij het kalme water. De geest is in de fles. De geest met een boodschap voor later. Danst met de golven op en neer. Neemt mijn woorden mee over water.…

Ik kan mezelf niet zien zonder spiegel Alleen anderen kunnen ons helemaal bekijken Er zijn tijden geweest dat niemand zichzelf kon zien Tenzij in stille wateren of geframed in andere ogen Of in de prototypes van onze spiegels De vage voorouders van onze geestenvensters We zien alleen anderen als geheel Zoals alleen iemand anders…

Nog voor alles was zelfs geen begin Geest aanwezig zwevend over het water toen er orde in de chaos kwam het lichtwoord klonk Geest nog voor ik bestond wist van mijn bestaan elke dag die kracht voelen vuur dragen en overdragen Geest altijd aanwezig ook als ik afwezig ben of levenloos beadem mij…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Een resonantie in zenuwen of spieren, een licht natrillen van een draad, een afdruk van een hand op een lichaam. ---------------------- uit: 'Toendra', 2006.…

het zijn niet de dagen die zo leeg zijn het zijn de nachten eenzaam koud daar waar jij ooit lag ligt nog je afdruk waar ik precies in pas soms krul ik me even op en laat me dragen door een kuil in het matras…

sporen zonder zichtbare afdruk van onzichtbare pijn maken groeven binnenin zuur als azijn bijtend je hart wringend je gedachten vragen kleurloos zwart op m’ n nieuwe lief zal ik wachten…

alle dieren sluipen er onder door, maar kinderen moeten nog even wachten vrije geesten reizen ongeschonden, over de heilige zones van ons territoriale gedachtegoed, niet gebonden aan enige culturele orde, zelfs de sterren niet zijn te benijden, als zij naar ons kijken, onberekenbaar vanuit hun afdruk van hun stralen, ontstaat nieuwe…

We zijn het lot van herkomst of de toekomst in alle vormen of teksten laat beleven in ongeschreven gedichten het licht een andere betekenis geeft we dragen de sleutels die ieder koestert afdruk in de modder van vrijblijvendheid, een drijvend wiel gevoed door eigen speling, misschien door afgunst soms onzichtbaar vaag, gefilterd uit…

ik moet onthechten zei men steeds je geest weer laten leven die vrijheid ga je tegemoet ik kan je die nu geven…

Zacht pastel, heerlijk puur op dit uur in stralen neergedaald. En bepaald door plaats en tijd tot in vergetelheid gedreven. Maar even slechts een tel mocht ik hel licht ontvangen. Eindeloos verlangen naar hoop, de kringloop van het leven. Mijn beven ging niet ongemerkt, en gesterkt werd ik door liefde. De hemel kliefde zich in twee waar…

straat waar op het hoekje nog steeds dat klein en oud cafeetje staat Ik wist ik heb hier niets te zoeken mijn ouders zijn er niet meer en ook mijn boers en zusje niet het missen doet nog steeds zo zeer Met opgeheven hoofd liep ik weer verder liet achter was eens was geweest herinneringen zullen altijd blijven in hart en hoofd, in ziel en geest…

Ik glij in de krater van 'n halfdroom in de kathedraal onder m'n schedeldak waarin miljarden cellen fonkelen magistraal orkest die mijn ikheid vormt en de stemming van het moment Door denken lichten cellen op lichtshow gedirigeerd door 't verstand onbewuste schimmenrijk schemert Verwonderd zie ik in 't functioneren wat de mens is en glimlach…