Alle inzendingen over De kapitein

Hoge golven Snijdende wind Tranende ogen In mijn mond, mint Koude handen In mijn ogen zand Een grijs gevoel In dit koude land Paarse lippen Rood zijn mijn wangen Ai Ai Kapitein Een gloed van verlangen Was het maar altijd zomer Op het strand Zodat je soms even kon vluchten van dit koude land Aan zee…

Zijn kapitein brengt hem advies: “Bestier en laat beklijven. Vergeet de vlammen en kies het ruime sop.” Een stilte met de adempauze, Maar hij vervolgt met zijn ‘wear sunscreen’: “Soms brandt alles om je heen, dat kun je niet vermijden, maar laat dan desalniettemin de liefde met u vrijen. In Almere, uiteraard. Vrijen in Almere.”…

een roze wolk ver over de horizon daalt neer met een streling op een door weer en wind gelooide mannenwang hij laveert op hoge golven kapitein op eigen schip al zoveel seizoenenlang heel even denkt hij terug met wat weemoed in zijn ogen aan het meisje van toen dat zijn hart zo bekoorde windwhisper 11 september 2009.…

“Oh, Kapitein, ” riep Sjeng in het boetekleed onder de galg op het Herzogenraths plein vlak voordat de strop dicht gleed, “het is echt niet fijn een bokkenrijder te zijn!’…

mijn moeder is niet meer al even ze heeft lang geleefd broos van geest dat is niet overdreven geaard in schraal zand en gelovige angst met strenge kapiteins mijn moeder is niet meer al even ze heeft mij gezoogd gedroogd wakker gelegen bang voor woorden van buiten en al lang voor het einde zich in eenzaamheid moeten bewegen ook nog van…

De kapitein keek zeer verstoord en sloeg de stuurman overboord. Hij was nu van de stuurman af, maar groef z'n eigen zeemansgraf: de kapitein, alleen aan boord, dreef stuurloos op de golven voort. - En onbestuurd werd toen het schip door wind gedreven naar een klip. Het was intussen hard gaan waaien.…

Maar ben ik daarmee kapitein van mijn ziel? Ben ik heerser van mijn eigen gedachten? Niets meer dan een leeg vat. In mijn vrijheid verloren, dobberend op de grote oceaan. Waar stormen op de loer liggen. Gevangene van mijn schip. Vrijheid hebben, en ...vastzitten. Op zoek naar wat ons gaande houdt.…

Het is een wonder dat hij het toelaat hij die altijd alles heeft bepaald de kapitein van een wrakke boot in vreemde wateren. Nu zwemt hij in die wasbak. En hoe meer water er stroomt hoe meer verwonde kinderlijfjes erbij komen, ze drijven om hem heen draaiend van rechts naar links het water kleurt steeds roder.…

gekrengd in al zijn doen en laten besloot de grijze wijze kapitein mij te kielhalen in schone schijn, alvorens wat verstandelijk te praten. dus ietwat gesard en compleet verward viel ik onrechtvaardig uit zijn boot doch, de Armada was... een brede vloot en dit... dit moest toch even van mijn hart!…

De engel als vuur, de engel in vlam deze liefde een gebroken dam jou die ik bliefde, geen kapitein aan 't stuur. De engel gevallen, geen liefde meer van haat bevallen, pijn keer op keer De duivel uit haar cel, mijn ziel mijn hart, gebroken door hel.…

Het leven op de zee altijd aan het varen met de kapitein aan boord hij was de anker in je leven wat nu wreed werd verstoord Nu dobber je maar rond niet weten wat te voelen tranen dansen op je wangen, in je hart het is nog niet daadwerkelijk realiteit alles gaat zo snel en lijkt verward Straks zal de zee betijen en stuurt je bootje weer…

machteloos dobbert het bootje verstopt tussen de golven worstelend met natuurgeweld wie zijn er aan boord waarom is men uit gevaren waarschuwing windkracht 10 ramptoerisme op de dijk auto's rijden af en aan slaan het spektakel gade de reddingsboot vaart uit vier vaders vrijwilligers de kapitein in de kajuit ze zoeken het ranke scheepje…

ontdaan van een oog uiteraard het linker dat hoeft geen betoog hinkt hij achterop zijn gedachten te snel net zoals voorheen voelt hij de tijd per seconde duizendmaal meer dan toen hij beide ballen scherp van links naar rechts kon laten rollen geen kapitein, maar al wel eenoog zoekt hij nu zijn richting hij is een plantrekker die niet…

Zandbank wordt zee, en schepen varen uit het oog, het hart, van wie hen uitzwaait aan de rede, tot zij ook aan elkaar verloren raken Waar is zij, kapitein, is dit wel onze zee? Is dit opspattend schuim ons samen?…

Ik kijk tv op mijn pc een documentaire over een boot die naar een eiland vaart en terug: Idjwi zoete aardappels, maniok- door het bos vervoeren vrouwen hun oogst op het hoofd ze bewerken hun grond met handwerktuigen et voilà op de boot kleurige kleding de kapitein en zijn stuurman in smetteloos wit overhemd met gouden strepen…

Een bootje in de storm op zee, stuurloos,...zonder kapitein. Soms kan ook ons leven als dat ene bootje zijn. Geen koers te bepalen, even de richting kwijt. De dingen in het leven, soms met onzekerheid. Verdriet, pijn of verwerking, geen haven in het zicht. Denk dan aan één ding: straks wordt het weer licht.…

mij kilometers laten lopen, door weer en wind hoeveel tennisballen heb je versleten niet te tellen Je was kampioen ballen vangen miste nooit ze hebben genoten de flatbewoners Ontzettend trouw en lief was je en je had ook nog humor dan gaan de jaren tellen 14 jaar je was op Nu blijft de vensterbank leeg, het is stil in huis ik mis je zo mijn kapitein…

Ook al maakt het schip water deze kapitein verlaat het roer niet…

Hij bleef snikkend achter op de wal en werd schouderbreed getroost door de kapitein van het zusterschip: Stil maar, we vouwen wel een nieuwe, er is papier genoeg ...…

hier op de plas mijn scheepje dobbert barende kapitein Ahab zou tevreden geweest zijn midden op de plas geen spiegel, dat niet maar wel strijkbaar de beeltenissen van zielen onder alleen op de plas de zee en ik hoe zij spreekt tegen mij troost biedt de schuimkoppen ver houdt ver van op de plas bereik ik de kim nooit…

Ze is slavin geweest in kopermijnen Vertrouwde ze me onlangs zwijgend toe Tot kapitein Radamès voor haar viel Toen vatte ik haar in mijn ziel verschijnen Haar kracht, haar schoonheid, en al het gedoe Rond driehoek, sterven met je lief, en hoe…

heb eindelijk mijn stuurloos schip bevaar wereldzeeën in een wip was altijd al het ketelbinkie met de hik alleen in het vooronder in mijn schik de kapitein is bezig met zichzelf te begrijpen voor bestwil opgesloten in zijn hut hij was tijdelijk even stuk maar lijkt weer op zijn spiegelbeeld alleen de naam ontschiet hem steeds de…

reisde met volle zeilen richting Curaçao Met Tula als kapitein en Karpata als stuurman Maar het schip leed schipbreuk zonk naar de bodem van de zee en daar bleef het liggen, tot het op 1 juli 1863 naar boven steeg, statig de haven van Willemstad binnen schreed en met gouden letters schreef: ‘De slavernij is voorbij Ook hier…

De kapitein schudt droef de kop: Maar Lorre schreeuwt met lege krop: "'t Is maar een wissewasje?" Het laatst gevogelt' is geslacht, Niets rest er meer te bikken. Men heeft aan Lorre wel gedacht, Maar durft er niet van kikken. Daar grijpt ook hem de kapitein, - En Lorre zong zijn laatst refrein: "'t Is maar een wissewasje!"…

Ik dacht te zijn maar ik was monddood het was zij die floot op lippen roze en zoet De lucht verstond de belofte al was eigenwijsheid haar grootste goed, benedendeks was zij de kapitein en ik de schrobber in haar hand Toch eenmaal aan de bovenrand geraakt waar de zon haar ogen spleet en haar grimas kathedraalde tot in de kerkers van…

Het noodlot reeds beklonken de bemanning telkens dronken de kapitein verlaat de kroeg een oceaan ligt voor de boeg het huwelijk moest stranden niet bestand tegen de golven thuisgebracht naar verre landen in de kajuit daar juicht het leven schuimend bier en schaamhaar aan de geschiedenis gegeven rond de mast schreeuwen de eeuwen in de…

Aan alle de KAPITEINEN In deze zeeslag doodgebleven.…

Ik wil varen Varen met een boot Door golven, door zonnestralen En door zwaar weer Kijken naar die stad in de zon En voelen Waar mijn start Nooit mee begon Ik wil varen Varen als een kapitein Met een ego, met een trotse blik En met zijn tranen Omdat die kapitein Zijn hart liet zien Maar never nooit Zichzelf kon zijn Ik wil varen…

De kapitein wenkt de luitenant Ze maken zich op voor de mars Ze breken uit de stijve lijst van die tijd Het doek wervelt rond één moment De rode schutter vult het musket met kruit Na het schot blaast hij het schoon De tamboer staat klaar voor de roffel Ze praten zo druk dat ze de schilder vergeten die hen vangt achter vernis dat verduistert…

het dek blinkt relingen alom zon kaatst koper door patrijzen lager wal keert boeg en romp een waterspiegel toont afgrijzen opgetuigd met zeemanskunst het scheepje zonder lading matrozen paraderend op het dek niet wetend dat de bodem lekt de kapitein in loondienst van de tijd en heersende moraal jaagt eigentijdse passagiers van boord…