Alle inzendingen over De mens als boek

Die 't Al kan weten, weet - wanneer Hij 't weten wil - Dat om mijzelve niet mijn tranen branden; Dat ik bij dagen en bij nachten stil Mijn pijnen zou verduren en mijn banden - Verlatenheid van mens en boek en licht Mij niet zou horen kreunen - Verzwaarde niet mijn lot de last daar ge onder zwicht, Mijn lieve!…

In ons zit een lijvig boek over wat we hebben ervaren het zijn herinneringen die vertellen wie we zijn wij zijn onze herinneringen Soms hebben we moeite met omslaan van bladzijden doet het verleden pijn willen ‘n blad verwijderen maar het is gearchiveerd onbereikbaar diep in ‘t brein In moment van weerloze rust welt het verleden…

De pieken waren zeer heftig, De dalen ontzettend diep, Nooit meer zal ik met jou op een recht pad lopen!…

Waarom moet een mens jarenlang zoeken, om van hier naar hier te kunnen gaan ? Hoeveel jaren later kan een mens pas vinden, wat hij altijd voor zijn neus zag staan ? De antwoorden zijn te dichtbij. In boeken zijn ze niet te vinden.…

Ik ben aan het niets doen: En doe datgene wat in het leven van een mens zo belangrijk is: Luisteren naar wat ik van mezelf Wil horen Waar ik behoefte aan heb…

Meestal is die mens dan al begraven, in een mooi gedicht of in een boek. Gelukkig dat er een gezichtsboek is, waarin je iets met iemand delen kunt, maar er blijft iets knagen wat ik mis. Altijd ben ik rusteloos op zoek, maar na een handdruk of een knuffel, want dan pas is sprake van ontmoeting. Mensen lezen is mooier dan een boek.…

Een mooie droom op een verloren dag een zwarte bladzijde in een vergeten boek een loden voetstap in het drijfzand, en jij die altijd bij mij blijft ook als liefde overdrijft, de mens verlegen maakt in toekomst van zijn wanhoop.…

vanmorgen vond ik een gedeelte terug van wat ik jaren geleden was verloren het lag verscholen achter een boek en ik voelde mij opnieuw geboren alsof dat stukje net genoeg was om weer mens te zijn…

"zo meen ik dat ook jij bent" dacht je aan haar toen je dit las? hij zweeg, liet iedereen maar raden verborg zijn hoofd achter het boek…

Wij staan te boek als trouw, saai en gedegen, Voor overspel of flirt veel te verlegen En jaloezie is niet ons pakkie-an. Toch is er reden om ons te verheugen; Wij deugen immers niet - omdat wij deugen.…

Zonder hoop is hopeloos zonder reden redeloos geen horloge, tijdloos zonder liefde liefdeloos geen emotie emotieloos zonder belang, belangeloos, maar er is nog nooit een mens geboren die emotieloos, zonder reden belangeloos in een tijdloos omhulsel, als hopeloos te boek stond.…

Het is misschien wat saai geworden, een mens vergeet gewoon te veel. Het is te zwaar en niet te tillen. En waarschijnlijk volgt er nog een deel. Vermoedelijk zal niemand het ooit lezen. Het ligt hier rustig op haar zij. Een boek over ons, met liefde gemaakt, wordt alleen gelezen door jou en mij.…

dan fluistert de Pythia: 'Vertrouw nooit op een boek door mensenhand geschreven, een boek dat beweert de eeuwige te ontraadselen, jouw geestkracht is het wonder, jouw geestkracht, mens'…

De waarheid is een brood slechts goed voor scherpe tanden; Een spijs, die aan de dis liefst elk voorbij laat gaan; Een boek, dat menig slechts gedwongen neemt in handen; Een bruid, waar naast geen mens als bruigom graag wil staan.…

wat doet een mens met het verdriet van bomen? ze raapt het op en droogt het in een boek ruikt natte rozenbottels wrijft ze langs haar broek weemoedig weet ze niet waar dit gevoel vandaan komt het jaargetij verspert het pad met weefsels ze rilt en trekt haar rits iets verder op…

aaneengeregen woorden vormen zinnen van een boek waarin vroegere tijden nog witte strikken droegen werd er nietsvermoedend aan stoelpoten gezaagd zij die het gezag ondermijnde verraadde degene voor wie het levenslicht niet bedoeld was ideologieën door de strot geduwd maakte van de mens een beest met swastika als leidraad…

Fauna’s en Florianen Rest-aarde overname Mensenras gefaald Door de natuur ingehaald Ik adem heel zacht Benauwd Met kloppend hart Ik tril heel beheerst Onderdrukt Als een opgejaagd beest Ik sta in een rest-bos Voeten in boos mos Angstig en verdrietig Beschaamd en nietig……

Gisteren een school beschoten, waardoor vijftien kinderen werden gedood en nog eens tweehonderd gewonden vielen O ja, nog een foto van mezelf met zeven afgehakte hoofden -waarvan ik sommige op een hek had gespiest- op twitter geplaatst. Eens even kijken: wat zal ik vandaag eens gaan doen?…

Heel zachtjes eigenlijk zonder geluid sla ik de bladzijde om de laatste, het boek is uit Hoofdstuk na hoofdstuk meegeleefd en opgezogen woord voor woord beleefd soms tot tranen toe bewogen De hoofdpersonen in het verhaal komen in mijn hoofd tot leven het wil mij zeggen dat 't boek goed is geschreven Jaloers kan ik zijn op de stijl…

Iemand die van binnen, eigenlijk maar verder leeg was, zei: om eens te beginnen, wou ik dat je boeken las... Begrijpen heb ik het nooit gedaan, maar hij was zo speciaal, het heeft me toch heel veel gedaan, hij was niet als allemaal...…

Kan dit boek nu worden gesloten? Kan ik nu verder met mijn leven? Zal ik in deze situatie nogmaals mijn hoofd stoten? Moet ik afstand nemen om mezelf meer zuurstof te geven? Hoe kan het toch iedere keer weer gebeuren? Keer op keer op je bek gaan. Niet eens de tijd om treuren. Waar haal ik eigenlijk de energie vandaan?…

het boek tot een eind.…

(aangaande de uitvinding der boekdrukkunst) de afdruk van een uitgesneden boomschors maakte indruk in het zand iemand bukte en raapte het op was het een a? het werd een hoofdletter die op haar beurt uit de aardkorst moest worden gesneden zij was ingebrand…

Verhalen geplet, Tussen dichtslaande bladeren, Woordenballet, Vol van verbeelding, Wegdromen bij groot avontuur. Verdwaal in de tijd, Beweeg tussen kaften, Verborgen geheimen, Een wonderlijk heden, Berooft je van menig uur.…

lerend lezen zoekend in boeken wegwijs staren toeval hinderend weg kwijt wegkwijnend in niet één boek…

Zomaar gekregen Woorden aaneengeregen tot zinnen, verhalen van binnen! Ieder woord slurpt aandacht Sluipt als rode draad door het leven. Verbonden door een ongelukkige daad! Gedreven wordt het gelezen. Aandachtig gezocht naar het waarom, door ellende omgekocht. Emoties en verdriet, als een mat geweven. Ongeloof en twijfel aan…

Het verkleurde boek waarin jij het laatste las, het ligt hier naast me, op het kastje bij mijn bed. Bladzijden met ezelsoren, verkleurd van wit naar bruin. Ik zal het lezen binnenkort, om te weten hoever jij was.…

bol zweeft rond in een groot donker hol jaren van evolutie start iemand een revolutie gaat iemand nog staan als een held te laat de wereld draait om geld geld gemaakt van bomen papier onze longen nog steeds niet door gedrongen regenboogkinderen gaan niks hinderen we wachten af zij die dalen uit de lucht ha wat maf het boek…

Tot het boek vergeelde en ik zelf ging schrijven en versleten woorden deelgenoot maakte van de magische stroom van de herinnering.…

mag ik even het woord ik ben boek niet zomaar een boek een gebonden boek deel I en deel II ik heb een harde kaft en knisperend blad geregelde letters klein en groot een paar ezelsoortjes en vaalblauwe afdruk op m’n eerste blad, en oh ja ik ben genummerd heb een streepjescode en sta met mijn rug tegen de muur van de bieb afgeboekt…