Alle inzendingen over Dichten OR Poezie OR Rap

Voor een andere kijk hoeft men slechts van liggen over te gaan tot staan of omgekeerd wat ook te bereiken valt met transcedente poëzie lichtjes zwevend boven de grond men zegt ´hij dicht´ als men je ziet, en ´let op, straks zie je het weer niet´…

het evenwicht draagt niet de kunstenaar maar raapt zijn poëzie in een gretigheid naar woorden bijeen en sterft gelijk het stille zand op een verlaten strand…

ze zwijgen en wat dan nog gebaart de kromme van een aap gespeend niets te rapen hier een beetje niets vermengd met wat iets als het al werd gehoord niemand werd hier vermoord slechts niemand verhoord en nog steeds geen woord door een stomme neus geboord ontstaat een simpel dicht bij het licht van wat nooit schijnen zal oh here, oh…

verloren aan de poëzie.…

Ons land is in rep, alsook in roer, hoge waterstanden komen eraan stuwen worden rap gesloten, zodat 't water niet de foute kant op zal gaan. Dijken worden gecheckt, en nog eens nagekeken een zakje hier, wat scheppen daar, want stel dat de dijk nu zou bezwijken tja dan zijn de rapen gaar.…

Men vraagt mij wel eens welke inslag, welk onverzadigbaar talent of wat het dan ook wezen mag dat maakt dat je een dichter bent. Omdat ik op zulk naïeve vragen geen zinnig antwoord geven kan, wend ik me dan af en met een vage glimlach antwoord ik ze dan: “Er is meer nodig dan papier, een pen en een bureau, en ook met al het dichtplezier…

weet zij veel wat dichten is dat het de lezer is die schept... hérschept wat dichters verzinnen in gedachten, luidop als ooit Cees Buddingh’ nooit versagend gaat ze door én door met penselen van haar versjes waarvan André Hazes post mortem een stijve krijgt…

ik heb jou altijd mijn eerste woorden gestuurd uit de zomer van mijn hart verpakt in de mooiste lentekleuren zongen zij al voorjaar toen de laatste sneeuw nog niet gesmolten was wij die altijd samen spelden in diepgang ons gedicht opstelden om zo de warme empathie te leren van samen leven in proberen onze liefde op wit papier…

Ik wilde graag dichten maar was geen poëet aan mij hing het label gevoelsanalfabeet na jaren van schromen ben ik tot een nieuwe conclusie gekomen was het husselen van mijn emoties betreft lijd ik aan gemoeds- dyslexie lyriek blijft voor mij helaas utopie…

O leven zo bijzonder somber voorbeschikt dagelijks gedonder je hebt mij in gelikt nu mijd ik je patronen loop niet langer vast wou jij dat ik zou wonen heb ik jou verast ik verdrijf je leven als tijdelijk verblijf rijm wil ruimte geven geen binding met dit lijf jij kunt niet bevangen je dood is mij geen grens ik zal vrijheid langen…

spreidt knoesten in het eeuwenoude hout om hun verhalen bloot te leggen luistert minzaam naar het vele klatergoud genereert dimensies die raken aan eeuwigheid verbindt werelden met emoties uit een reeds lang verleden en al voltooide tijd jij geeft ons met een joyeus gebaar een werkelijkheid die nog in schepping is waarin het gedicht als poëzie…

in de laatste maan van een zonnewals droomt een wondere nacht duizend nieuwe dansen aan de voeten van Erato, Kalliope en Terpsichore magisters van Apollon bidden kunstig spreuken leggen lijfeigen maanjuwelen bloot strelen slaafs zielespiegels ritmisch in vreemde talen talend om niet dan schoonheid vormen Hippocrenes’ horige heksen…

De poëzie biedt schrale troost, de liefde als een bouwpakket - het onbegonnen werk is klaar. Wie doet mij een tegenzet. Voor Markéta --------------------------- uit: 'Alle goeds', 2003.…

Als vriendendienst heb ik weer flink geschreven Het mooiste metaforische gerijmel Van dure woorden tot goedkoop gezwijmel Zo vinden zij hun liefjes voor het leven Bij elke lover lever ik kopij In eenzaamheid, want niemand dicht bij mij…

een waterval woorden stroomt naar zee op oeverloze vakantie geen kanalen geulen en bedding maar in vrije expansie nog is er wind met zijn vlagen draaien en hozen buitengaats komt er rust in de golvende letters dichters vissen naar stilte hebben soms beet maar om te scoren moeten zij poëzie laten horen in hun leefnet…

hij was de straat ontstegen maar in zijn taal kwam je haar tegen hij vocht en zocht zijn eigen wegen klampte aan aan grote kunst hongerde naar aandacht en erkenning wist het onbegrepen zijn als eindbestemming maar in een semi-artistieke bui kan hij de straattaal niet vergeten spuugt gal op allen die niet weten…

breekbaar oh zo teer balancerend tussen waan en zijn kies ik voor jou mijn keus was reeds bepaald door arrogantie van het weten van gekend talent miskend door hen die alles hadden de site de groep het zicht de plicht om mensen op te vangen maar hun eerste schreden te overladen met kritiek ze van het net te laten balen door richtingloos…

boeken kropen in het rood mijn rekeningen sloten zich verloren wanend in balans een aantal bladzijden is wit gebleven we hebben toen elkaar in pijn beschreven maar we bloedden dood geen tekst om tranen vloeibaarder te maken geen zin om scherper de gevoelens te gaan raken in dit rancuneus bestaan zwijgen kreeg geen letter op papier…

heb mijn woorden op je altaar gelegd kaarsen aangestoken in het bewierroken van zinnen mijn gedachten aan jou gezegd zacht kringelen de strofen in de grijze mist van ons gedicht naar boven langs muren en pilaren van gebed pijn en verdriet openbaart zich dan de pure poëzie…

wil je vliegen hoger vleugelen koersen naar een nieuwe horizon je onderscheiden in het grijs ontsnappen uit wat duf en stoffig is verdwijnen uit het nest waar je begon verdicht dan stukjes leven lees ze uit op kleur en weet dat boodschap vorm en toon je maximaal applaus zal geven en vooral heel weinig hoon zuiver zacht zal je de roos…

het is feest de schikgodinnen dansen op de zinnen van de arme dichterman die diep van binnen weet dat hij de poëzie aan kan maar zij onthaarden en gaven zich op slinkse wijze bloot ontaardden in een hels kritieken geven, sloegen alle zinnen in hem dood ze schaterden hun lachjes klaterden in de ruimte die hij koos ze vlogen zonder…

zie je handen woorden zwaaien uit je lichaamstaal vingers letters schrijven in een schrift dat niet bestaat jij kleurt zinnen met je ogen en vult strofen door een lach in samen dichten zonder spreken klinkt poëzie van hart tot hart…

Als maffiabaas noemt hij zich De Don Om in die hoedanigheid beter Van Leers te kunnen trekken Op mij komt het over Als Verbale Masturbatie…

Toen ben ik rap naar jou gesneld En heb je hand gevraagd.…

In het landschap van mijn geest verscholen tussen gedachten raap ik de beelden bij elkaar die zo lang waren verborgen. Herinneringen steeds bewaard eens waren ze heel goed verpakt maar nu pak ik alles weer uit zal ze verstrooien in de wind.…

Als u een zakelijk conflict hebt uit te vechten Denkt u dan ook eens aan de vrouw van Lange Frans Die is in dat soort akkefietjes heel wat mans En kan het zaakje in een handomdraai beslechten Dan komt ze samen met haar moeder bij je bellen En schiet je zomaar voor je rap, die Daniëlle.…

jij had de rust zo voor het rapen maar je sporen in het zand lijnden vaste koers geen twijfel of moment van overweging tekenden hun speelsheid op het strand in het spel van wind en wolken ging je volledig mee toch bleef je tred steeds parallel aan zee de verte focuste in eindeloos herhalen maar op een eiland vertellen einde…

de Maan is aan de Maan is uit de Zon gaat onder en de Zon komt op de Aarde draait en draait en draait en iedereen is weg iedereen is weg en de Maan is aan en de Maan is uit de Zon gaat onder en de Zon komt op de Aarde draait en draait en draait en iedereen is weg iedereen is weg waar is iedereen naartoe? de lucht is geel en de…

Als de rap  r rapt dat de trap r trapt omdat de fiets r fietst Of als de dicht r dicht dat de rook r rookt omdat de waterkook r kookt Maar ook als de krijg r hijgt Dat de kijk r kijkt Naar wat de hijg r krijgt Vind ik het goed g g rapt Maar al de denk r denkt dat het spook r spookt Is ‘íe  r in g t rapt Omdat alleen de spook…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…