Alle inzendingen over Dood OR Vredig

als vader schreit huilt de kinderziel hulpeloos als het kind huilt troost moeder zijn geschrei als moeder schreit brengt het gehuil het gezin bijeen…

Terwijl het laatste gedicht het tijdstip verteert staat de maker geledigd op van zijn tafel hij reinigt zijn vleesmes en kijkt uit het raam op de sierbestrating zieltogen de bladeren verlost van hun zomer, de windengel hurkt in het eeuwige onkruid en wacht tot er tijd is dus vredig de avond vol afscheid en oorlog wereld waarheid en liefde…

Stil en vredig was het bezoek aan mijn ouders bij die steen op de hoek.…

blote voeten, lange haren mondharmonica en akoestische gitaren liederen van protest peace en vrije liefde die dorstig werd gelest meisjes dansten in de zon niemand die zich stoorde aan een nozem of een non slapen in een geleende jas love was all en het leven paste in je canvas tas…

In alle stilte, kijkt de zon neer op de aarde, die ontwaakt fris aanvoelend stralen Gevoelsmatig verwarmend felle steken van de zon dwarrelen neer op de grond Zonovergoten schijnwerpers dragen toe tot de pracht van een lente dag met zon Lucht gedrevenheid, warme wind geblazen en meegetrokken door die enkel schapenwolk!…

Vredig Kerstfeest.…

En vertel ook dat mijn gloeiend verlangen is verdwenen in een grote wolk van vredige stilte.…

aan het einde van de wind daar waar alleen stilte hoorbaar zal zijn wil ik je ontmoeten om samen in alle rust te kunnen genieten van wederzijds aangenaam tot de late avond ons vloert…

Ze staan allemaal om haar heen verbijsterd fluisteren, terwijl ze niets meer hoort. Voorzichtig raken ze haar aan alsof ze breken zal, zachtjes. Tranen rollen, ongeremd voor haar, die daar ligt in haar doodshemd. Te snel, veel te snel ging ze, veel te jong ze staan om haar heen: Maar zouden alles geven....…

Als straks de klokken luiden door de stille nacht Loopt hij eenzaam door de kille donkere straten Hij komt van ver en niemand die op hem wacht Hij moest huis en haard en familie verlaten Nu loopt hier verdoold als een ontheemde Nergens wacht een rust plek of een warme haard Hier is hij slechts een paria niets dan een vreemde Slechts herinnering…

Door zand omgeven Kerkhof van woestijnrozen Een vredige rust…

niet los en met een tevreden glimlach blies hij zijn laatste adem uit zelfs de dood kan niet zo erg zijn als iemand je hand vasthoudt…

Gij zijt de goede vrouw ten drempel mijner dood, - Gij die me uw ogen als een zomer-nacht ontsloot Vol wondre lichten en vol rust'ge duisterheden; Gij die me uw leden als de rijkste herfsten bracht, En, schoner dan een schemering, de zéekre kracht Van vredig leven en zich goed bemind te weten.…

Het stille landschap schitterend in de zonneschijn geeft een vredige rust!…

vandaag doe ik niets vredig en zwijgzaam kijk ik zwaardlelies open…

Denken aan winter zowaar een vredige rust in stilte gehuld.…

het schelpenpad trekt me dwars door zand en duinen vredig ruist de zee…

gespreide vleugels zonnen vredig in het gras snorharen trillen [haiku]…

gespreide vleugels zonnen vredig in het gras snorharen trillen [haiku]…

Vredige avond eerste van het nieuwe jaar mocht hoop doen leven.…

verwoestend water stroomt nu zacht en vredig weg onthult de modder…

zij gaat totaal los zacht droomt ze weg naar een vredig land een geschrokken verpleger de spuit nog in de hand…

Geschilderd in zijn laatste jaar lijkt het huis mij een voorschouw op de bloedige terugkeer naar de rose moederschoot de dood. Een vredig droombeeld, het huis dat staat als een Chinees kamerscherm. August is zich bij nader inzien een eeuwigheid aan het omkleden.…

Navond, navond, Vredige avond, De avond maakt de mensen goed. -------------------------- * 't Dumstert: de duisternis valt…

wauw, wat ben je lekker warm ik wurm me tegen jou aan en voel jouw warmte diep bij mij naar binnen gaan je ligt te slapen als een roos van de wereld niets bewust je hebt niet eens in de gaten dat ik je zachtjes heb gekust ik leg mijn armen over je heen en hou je liefdevol vast alles klopt tussen ons tweeën alles past vredig voel ik…

waar ik immer naar hunkeren zal valt zwaar te vatten in woorden de sneeuwwitte stilte van vredige oorden de geur van stro in die sobere stal…

Daar waar lucht ledig en alles vredig is.…

wees niet bedroefd om mij ik ben vredig heengegaan door mijn engelen bijgestaan die hymnen zongen aan mijn zij verrezen ben ik aan de overkant door een sluier van dichte mist verscheen plots een hemels licht kwam ik een zonovergoten land hier heerst geen verdriet of pijn alle lijden door de Liefde verzwolgen onder 'n ijzige aardkorst…

Vragend kletst hij z’n knuffelbeer of hondje de oren van z’n kop vult zelf alle antwoorden in na een door hem belegde top maar altijd bereid in overleg te gaan Ze smeden plannen samen En met z’n beiden kunnen ze weten ze zeker dan ook de hele wereld aan Wat een mooi vredig en schattig tafereeltje Wellicht zijn Hitler en/of Gandhi zo…

Ik kijk naar buiten En ik zie Allemaal mensen Mooi en vredig Ik kijk naar binnen Binnen in mijn hoofd En ik zie Allemaal gedachten Kolkend door mijn hoofd. Onderbroken gedachten Ik kijk rond En ik zie Mezelf Eenzaam en alleen Vredig en stil. Vreemd en toch normaal. Ik kijk naar buiten… Onafgebroken……