Alle inzendingen over Drie OR tuinen OR ver

Ogen wijd open Ver op weg Drie hoog Gegrepen Zie de meeuwen Hoog gegrepen Om de twijfel weer schreeuwen…

de tuin lag bezaaid met afgevallen bladeren toen je wegging je glimlach leek op een ver landschap het waaide hard de takken bewogen niet ik wist niet wat ik zag…

Loop niet zo ver van mij in deze verraderlijke mist. Al scheiden ons maar drie meter ik heb je al drie keer gemist. Mijn blik is bewasemd als mijn bril. Kom naast mij lopen, met je elleboog tegen mijn ribben. Kom zo dicht als je kan. Zoals straks in onze kist. --------------------------- uit: 'Oktober '43', 1998.…

tilt me uit ver boven de muren van de tuin…

Zo'n zoon, die heeft gevonden met gemak de slaap te vatten: drie dingen te bedenken waarvoor hij dankbaar was die dag Hoe mijn lijf zich nu ontspant als dank mijn poriën bemant, ik licht word bijna als een veer telkens bij een nieuwe dank alweer Drie dingen zegt hij maar er is toch zoveel meer hij is er al één, ach...…

er waart een sterk gerucht door de immer groene tuin over een groot, ros konijn dat met hondsdolheid is besmet het dier eet liefst vers vlees in plaats van blad of gras sluipt langs struik en plas waanzin huist in het beest in de tuin schuilt pijn en leed een merel breekt laf met een doodskreet zijn laatste liedje af…

onbereikbaar ver weg door deze vlinderstruik toch heel dichtbij…

al zijn de natuurkrachten enorm met mijn hoofd ver in de wolken voel ik mij een boom met stijl en terwijl gevederden mij bevolken is er opeens jouw scherpe bijl met twee, drie enorme slagen word ik genadeloos geveld en begint het mij te dagen dat mijn uren zijn geteld ... ... met mijn voeten weer op aarde en jouw armen wijd gespreid…

Ik zag je lopen In mijn droom Je werd wazig Mijn antenne uitgestoken Maar je was te ver weg Geen bereik Ik zocht verbinding Bij de mast van verlangen Drie balkjes, twee balkjes Verbinding verbroken Je was al Over de grens…

Hoe ver moet je gaan een twee drie maal Hoe vaak niet zo bedoeld het een gezegd, het ander gedaan Hoe vaak beloofd om het weer niet na te komen Hoe lang laat ik met me sollen Ben ik nou echt zo dom…

Stadsduif ver van huis geraakt doodgebeten door de kat ligt als vod in mijn tuin tussen eigen veertjes sneeuwwit babykussendons mijn liefje mijn duifje hoe deed het pijn Gekooide duifjes sterven mak zoetjes aan, veer voor veer.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ver weg van huis. Ver weg van beslommeringen. Van spinsels in ons brein. Wat is het toch zalig, om hier niet te zijn. Wat is het toch goddelijk, om thuis te mogen blijven. Storende geluiden verstillen, in onze spontaan verstilde tuin. Wat is het toch rustig hier. Wij zijn met thuisvakantie, wanneer gelukzoekers, elders zijn.…

We zagen uit naar de lente en witte bloesem toen het nog winter was en de langzaam kalende bomen met bladeren goud dwarrelend nog vers in het geheugen toen we vol heimwee verlangde naar de zomer en de geur van rozen in de tuin…

Onder de hoede van de nacht biedt rust het hoofd geborgenheid in evenwicht Als de zeevogel schel de stilte scheurt wanhopig in de leegte krast klokslag drie De eenzame wandelaar in de straat lijkt niet zo ver van hier…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Ver van de bewoonde wereld.…

De knul ging heen naar Dieren: naar 't weeshuis met z'n wijf, om Adrie's feest te vieren. Ze gaven hem de vijf. Ze stonden meel te zeven en wachtten toegenegen op Stientje, die nog even een zelfmoord wilde plegen. _____________________ Noot: Dit is een afteldicht. Ga na, dan zie je zelf op rij en goed in zicht de nummers nul tot elf…

Hij gaat haar een orgasme schenken Ze hoort hem aan het likken slaan ontkent Descartes, wil niet denken wil drie minuten niet bestaan Ze lacht haast, denkt: Es Ding an Sich laat zich geduldig penetreren nog tien seconden en dan liegt ze zoals al die and’re keren Tentamen en ze leest de vragen en weet dit is haar finest hour begroet de vrienden…

Drie minuten stonden we stil bij een aanslag zo onverwacht, en de terroristen hebben weer een stuk van de wereld verkracht.…

Drie maal mooi drie maal groot drie maal blauw drie maal anders En alle drie brengen ze vreugde alle drie helder van kleur alle drie maal twee Zes mooie ogen kijken mij aan en ik ik smelt...…

(Nul-uit-drie) Als twintigers al riant binnen Waar in hemelsnaam aan beginnen? Overal reeds blinkt het goud 't Is hen allen zo vertrouwd Zij gaan slechts nog Mammon minnen…

mooie woorden beloften telkens weer maar wie ziet meer dan een verlengsnoer drie naar vier?…

het ging om de knikkers tientjes, eenlingen, vijfjes en stuiters de laatste won de pot kaarten met sigarettenmerken Camel sloeg alles bedeltjes, metaal was drie keer plastic, want minder waard verstoppertje conservenblik plat getrapt ver weg geworpen na drie keer raspen over het putdeksel en degene die 'm was zocht achter het hek…

Zonnebloemen pluk ik uit de tuin en laat mijn gedachten teruggaan. De tijd die we samen hadden was intens, maar nu ben je zó ver bij mij vandaan… Je laatste woorden dreunen in mijn hoofd: "Blijf dicht bij me", fluister je zacht. Langzaam vaar je geruisloos weg.…

ik wil spelen spelen in de tuin een schepje een emmertje zand water zonneschijn is alles wat ik nodig heb de tuin met speelgerei de schommel ging te hoog voor mij ze grijnsden om mijn angst de draaimolen werd opgezwiept ik kneep hem als een dief zo bang ben ik nog nooit geweest de wip leek rustig in bewegingen met drie ging het al…

Het was je vurigste wens In rook op te gaan Als het eenmaal zover was, Onder de grond was Ook maar niks, Grond, daar had Je een leven lang Niets mee gehad - Dan maar de louterende Vlammenzee, een vlammend Protest tegen alles Dat was misgegaan In de jaren dat je hier was - Nu ben je tot as vergaan, Tot stof ben je weergekeerd…